Οι bloggers της Ελλάδας τιμούν σήμερα Παρασκευή 1η Ιουνίου τη μνήμη της Αμαλίας Καλυβινού, η οποία εξιστόρησε στο το blog της την τραγική περιπέτειά της με τον καρκίνο, τον οποίο οι γιατροί καθυστέρησαν 17 χρόνια να διαγνώσουν. Η Αμαλία έφυγε τα ξημερώματα της περασμένης Παρασκευής. Η πρωτοφανής κινητοποίηση που προκάλεσε ο θάνατος της φοιτήτριας της Φιλοσοφικής οδήγησε τους Ελληνες bloggers στην ανακήρυξη της 1ης Ιουνίου ως ημέρας αφιερωμένης στην Αμαλία. «Το στερνό αντίο δεν θα είναι σιωπηλό και τυπικό. Θα είναι βροντερό και ουσιαστικό», γράφει ένας από αυτούς.
Η 30χρονη φιλόλογος έμαθε μόλις πριν από πέντε χρόνια ότι πάσχει από καρκίνο. Μέχρι εκείνη τη στιγμή, δεκάδες γιατροί έλεγαν ότι πρόκειται απλώς για ιδιοπάθεια, ένας χρόνιος πόνος που δεν μπορούσε να εξηγηθεί.
Ένας καλοήθης όγκος στο πόδι της- ένα νευρίνωμα- δεν διαγνώστηκε και δεν αντιμετωπίστηκε ποτέ, με αποτέλεσμα να εξελιχθεί σε καρκίνο που οδήγησε στον ακρωτηριασμό του ποδιού της.
Από το 1984, όταν ήταν μόλις 8 χρόνων, μέχρι το 2001 είχε επισκεφθεί δεκάδες γιατρούς για τους αφόρητους πόνους στο πόδι της. Το τελευταίο διάστημα η Αμαλία έδινε μάχη με τον καρκίνο του πνεύμονα- 47 όγκους είχαν εντοπίσει οι γιατροί.
Πριν από ενάμιση χρόνο, η Αμαλία έφτιαξε ένα blog, όπου μοιράστηκε όλο τον πόνο της ζωής της και περιέγραψε με κάθε λεπτομέρεια τις εξετάσεις και τους γιατρούς που μιλούσαν για «ιδιοπάθεια».
«Εξαιτίας σου, γιατρέ μου, έχω χάσει απολαύσεις αμέτρητες, έχω διακόψει τις σπουδές μου πάνω από τρεις φορές, έχω στερηθεί ταξίδια, δεν φόρεσα ποτέ μίνι φούστα λόγω της ατροφίας, έχω αντιμετωπίσει παράλογη γραφειοκρατία, έχω υπάρξει θύμα οικονομικής εκμετάλλευσης από γιατρούς, έχω υπάρξει υποψήφιο θύμα σεξουαλικής εκμετάλλευσης από γιατρό, έχω νοσηλευθεί σε βρώμικα νοσοκομεία με αδιάφορους γιατρούς και νοσοκόμες, έχω περιμένει άπειρες ώρες σε ουρές νοσοκομείων ή ΙΚΑ για μία σφραγίδα», έγραφε στις 7 Απριλίου η 30χρονη φιλόλογος.
Η άτυχη Αμαλία εξιστορεί την απίστευτη ταλαιπωρία της στο ΙΚΑ και τον ΕΟΦ για να πάρει έγκριση για το μόνο φάρμακο που θα μπορούσε να την βοηθήσει. Τελικά, όμως, αποδείχθηκε ανεπαρκές.Μόλις πριν από δύο μήνες, σε μια διακοπή της χημειοθεραπείας, έγραφε η Αμαλία: «Εχω πονέσει αφόρητα,... έχω σκεφτεί αμέτρητες φορές να αυτοκτονήσω,... έχω χάσει απολαύσεις αμέτρητες,... έχω διακόψει τις σπουδές μου πάνω από τρεις φορές, έχω χάσει εκδρομές,... έχω αντιμετωπίσει παράλογη γραφειοκρατία, έχω υπάρξει θύμα οικονομικής εκμετάλλευσης από γιατρούς,... έχω νοσηλευθεί σε βρώμικα νοσοκομεία με αδιάφορους γιατρούς, έχω νοσηλευθεί σε καθαρά νοσοκομεία όπου ήμουν πελάτισσα και το βλέμμα ήταν πάντα στην τσέπη που μπορούσε και όχι στο πόδι που πονούσε,... έχω περιμένει άπειρες ώρες σε ουρές νοσοκομείων ή ΙΚΑ για μια σφραγίδα, έχω υπάρξει άθυρμα του κάθε αμόρφωτου δημοσιοϋπαλληλίσκου...».
Η Αμαλία έγραψε το τελευταίο μήνυμα στο blog στις αρχές Μαΐου. Καθημερινά δεχόταν στο fakellaki. blogspot. com εκατοντάδες μηνύματα συμπαράστασης από όλη τη χώρα
«Ο στόχος της Αμαλίας ήταν να πει την ιστορία της, ώστε μέσα απ’ αυτήν να αφυπνίσει όσο το δυνατόν περισσότερους ανθρώπους και συνειδήσεις. Κυρίως ήθελε να δείξει ότι υπάρχουν τρόποι αντίστασης στην αυθαιρεσία και την εξουσία των ασυνείδητων και ανάλγητων γιατρών», έγραψε η μητέρα και η αδελφή της Αμαλίας στο blog που δημιούργησε η κοπέλα πριν από δύο χρόνια και έμελλε να γίνει ένα από τα πιο δημοφιλή της ελληνικής μπλογκόσφαιρας.
«Σας εξορκίζω: κρατήστε αναμμένη τη φλόγα που άναψε η Αμαλία και μεγαλώστε τη», γράφει ο πατέρας της Δημήτρης Καλυβίνος στο blog. Η οικογένεια καλεί όσους το επιθυμούν να καταθέσουν στη μνήμη της Αμαλίας ένα ποσό στον σύλλογο Ελπίδα «ή σε όποια άλλη παρόμοια προσπάθεια γίνεται και γνωρίζετε».
ΑΜΑΛΙΑ ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ!
