«Με εξευτέλισε. Με μεταχειρίστηκε σαν ένα κομμάτι κρέας. Ένιωσα σαν να υπέστην βιασμό. Υπέστην βιασμό». Με αυτά τα λόγια και με τρεμάμενη φωνή, από αγανάκτηση, πίκρα, θυμό και κάθε άλλο πιθανό συναίσθημα, μια γυναίκα περιέγραψε τα όσα συνέβησαν κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας της για επέμβαση στον χώρο του χειρουργείου δημόσιου νοσοκομείου στο Ηράκλειο.
Όπως ανέφερε στο neakriti.gr, τέλη Μαρτίου μπήκε για μια υστεροσκόπηση. Όπως είναι στον διάδρομο στα χειρουργεία, ξαπλωμένη στο κρεβάτι φορώντας το ρομπάκι του χειρουργείου και περιμένει τη σειρά της. Πάνω από το κεφάλι της, η αναισθησιολόγος ετοιμάζει την αναισθησία και, βλέποντάς την αγχωμένη, την ενθαρρύνει λέγοντάς της «όλα θα πάνε καλά». Και κάπου εκεί κάνει την εμφάνισή του ο “εργαλειοδότης”, όπως της τον είπαν αργότερα.
«Τον είχα δει από πριν που κυκλοφορούσε στο χειρουργείο με τη ρόμπα ανοιχτή να ανεμίζει πίσω του. Αυτό είναι το χαρακτηριστικό του, περπατάει και ανεμίζει την πράσινη μακριά ρόμπα του. Στάθηκε μπροστά μου και πριν προλάβω να καταλάβω τι γίνεται, μου τραβάει το σεντόνι ως λίγο πιο πάνω από τα γόνατα. Σκίζει με μανία το ρομπάκι και με ξεγυμνώνει ως τον αφαλό. Το στήθος μου έξω. Είμαι σε σοκ! Τα μάτια μου τρέχουν ασταμάτητα και δεν μπορώ να αρθρώσω λέξη. Εκείνος με τραβάει να μου βγάλει τα μανίκια από το ρομπάκι που το έχει σκίσει και τραβάει λες κι είμαι τσουβάλι! Σπρώχνει με αυθάδεια και καθόλου σεβασμό το σώμα στο πλάι για να τραβήξει το υπόλοιπο σκισμένο ρομπάκι από την πλάτη. Φαντάσου, η αναισθησιολόγος τού φώναξε “ήρεμα, πιο σιγά!”. Αλλά εκείνος συνέχιζε με βίαιες κινήσεις να προσπαθεί να μου βγάλει το ρομπάκι. Είμαι σε πανικό κι από το στόμα μου δε βγαίνει φθόγγος» λέει.
Όπως είπε ο γιατρός της δεν ήταν εκεί: «Υπήρχαν άτομα στα χειρουργεία και πηγαινοερχόταν. Ένιωθα την αναισθησιολόγο πίσω μου. Ήμουν τόσο σοκαρισμένη που, όταν μου είπε “πάρε αναπνοή”, πήρα την πιο βαθιά ανάσα της ζωής μου, έτσι ώστε να με πιάσει η νάρκωση άμεσα, να μη βλέπω, να μην ακούω και να μη νιώθω άλλο αυτόν τον εξευτελισμό», είπε.
Έχουν περάσει μερικές μέρες από τότε που συνέβησαν τα γεγονότα, αλλά η ίδια δεν μπορεί ακόμα να συνέλθει. «Είμαι σε σοκ από εκείνη τη μέρα. Έχασα τον ύπνο μου, το σκέφτομαι συνεχώς, με ταλαιπωρούν εικόνες από εκείνη τη μέρα και πνίγομαι», τονίζει. «Στη θέση μου θα μπορούσε να ήταν μια κόρη, φίλη, αδερφή! Αν ήταν άτομο από την οικογένεια κάποιου γιατρού, θα είχε αυτή την αντιμετώπιση;».
Όπως είπε η ίδια βρήκε το όνομά του, όμως η απάντηση που πήρε από κάποιους ήταν: «άσ’ το. Μην το ψάχνεις. Τον ξέρουνε, αλλά... έχει δόντι».
