Ανησυχίες και ανατριχίλα προκαλεί η καταγγελία του πατέρα του αδικοχαμένου 14χρονου Νικόλα, ο οποίος έβαλε πρόωρο τέλος στη ζωή του τον περασμένο Ιούλιο, σπρωγμένος από το ανελέητο bullying που υφίστατο από τους «νταήδες» του σχολείου του, τους οποίους μάλιστα είχε κατονομάσει. Οπως αποκαλύπτει ο τραγικός γονέας, τα ίδια πρόσωπα συνεχίζουν να τρομοκρατούν ανυπεράσπιστα παιδιά, τόσο στο συγκεκριμένο όσο και σε γειτονικά σχολεία της Αργυρούπολης!
Δεν πάει πολύς καιρός από την προηγούμενη ανάρτηση του πατέρα στο facebook, με την οποία επανέφερε με συγκλονιστικό τρόπο το θέμα του σχολικού εκφοβισμού. Τώρα ο χαροκαμένος πατέρας επανέρχεται με σοβαρές καταγγελίες σε βάρος των ίδιων παιδιών, τα οποία φέρεται ότι «σφράγισαν» τη μοίρα του γιου του, και καυτηριάζει τη στάση των Αρχών και της εκπαιδευτικής κοινότητας, που συνεχίζουν να αδιαφορούν για όσα γίνονται μέσα στις αίθουσες διδασκαλίες.
«Αν αύριο υπάρξει και ένα δεύτερο παιδί που θα βάλει τέλος στη ζωή του επειδή κάποιοι του ασκούσαν bullying, αλήθεια θα κοιμόσαστε τα βράδια;» είναι η φράση με την οποία ξεκινά το μακροσκελές κείμενό του ο πατέρας.
Αν και η «θυσία» του γιου του θα έπρεπε να βάλει ένα οριστικό τέλος στον σχολικό εκφοβισμό, κάτι τέτοιο δεν συνέβη ποτέ. Αντιθέτως, όπως εξηγεί, τόσο ο ίδιος όσο και άλλοι κάτοικοι της περιοχής γίνονται καθημερινά μάρτυρες περιστατικών bullying με «πρωταγωνιστές» κάποια από τα παιδιά που είχαν κάνει τον βίο αβίωτο στον μονάκριβο γιο του.
Ο πατέρας του 14χρονου, ο οποίος είναι ενεργό μέλος της Ενωσης Συλλόγων Γονέων και Κηδεμόνων Ελληνικού - Αργυρούπολης, αναφέρεται σε τέσσερα διαφορετικά περιστατικά που συνέβησαν στο γυμνάσιο του γιου του και σε γειτονικά σχολεία. Σε κάποιες περιπτώσεις ενημερώθηκε η Αστυνομία και κατατέθηκαν μηνύσεις.
«Το συμπέρασμα που εύκολα βγάζουμε εμείς (μακάρι να κάνουμε λάθος) είναι ότι υπάρχουν κάποια παιδιά που δρουν ως συμμορία και εκφοβίζουν και τρομοκρατούν άλλους εφήβους» τονίζει ο τραγικός πατέρας, ενώ αναρωτιέται τι κάνουν η Αστυνομία και η Πολιτεία.
Παράλληλα, αναφέρει πως νιώθει μεγάλο θυμό, καθώς στο σχολείο του παιδιού του δεν έγινε καμία ενέργεια για την καταπολέμηση του bullying, και καταλήγει: «Νιώθω λοιπόν ότι προσπαθούμε ως κοινωνία να κρύψουμε τα πράγματα που μας στενοχωρούν ή μας ζορίζουν κάτω από το χαλάκι. (...) Σας πληροφορούμε, λοιπόν, ότι δεν θα ξεχαστεί... ΔΕΝ ΘΑ ΤΟ ΑΦΗΣΟΥΜΕ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΕΤΣΙ, ΟΣΟ ΠΕΡΝΑ ΑΠΟ ΤΟ ΧΕΡΙ ΜΑΣ!!!»
