Η φωνή του Αντώνη Καλογιάννη σίγησε για πάντα την Πέμπτη 11 Φεβρουαρίου σκορπίζοντας πόνο και θλίψη.
Ο τραγουδιστής αφήνει πίσω του περισσότερα από 40 χρόνια επαγγελματικής πορείας.
Οι δεκαετίες του ’80 και του ’90 ήταν οι πιο εμπορικές του και χαρακτηρίστηκαν κυρίως από ερωτικά κομμάτια. Ωστόσο, ο Αντώνης Καλογιάννης πριν από αυτή τη στροφή υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους εκφραστές του κοινωνικοπολιτικού τραγουδιού των προηγούμενων δεκαετιών.
«Είμαστε δυο, είμαστε δυο», τραγουδούσε και έδινε δύναμη στη νεολαία, η οποία έβγαινε στους δρόμους και ξεσηκωνόταν. Ο φτωχός νεαρός με προσφυγική καταγωγή δεν είχε καμία επιδίωξη να γίνει τραγουδιστής όπως αναφέρει η mixanitouxronou.gr. Γεννήθηκε και μεγάλωσε με δυσκολίες στην Καισαριανή. Έβγαζε τα προς το ζην από ένα τσαγκαράδικο. Η μόνη επαφή του με το τραγούδι ήταν όταν έβγαινε με τους φίλους και με μια κιθάρα στο χέρι, τραγουδούσαν στις ταβέρνες τους στίχους του Βάρναλη. Είχαν πέραση και ο κόσμος τους κερνούσε. Έτσι αποκτούσε ένα παραπάνω κομπόδεμα.
Τραγουδούσε ακόμη και στο τσαγκαράδικο που δούλευε, μέχρι που ο Μίκης Θεοδωράκης το 1966 τον άκουσε και του χάρισε μια ευκαιρία ζωής. Η πρόταση του ήταν να ερμηνεύσει τα «Γράμματα από τη Γερμανία» του Θεοδωράκη και του Φώντα Λάδη. Η συνεργασία τους θα γινόταν όταν ο Μίκης Θεοδωράκης θα επέστρεφε από την κανονισμένη του περιοδεία στη Σοβιετική Ένωση. Θα τον συνόδευαν η Μαρία Φαραντούρη και ο Γιάννης Πουλόπουλος. Ξαφνικά η μία ευκαιρία διαδεχόταν την άλλη.
Τελευταία στιγμή ο Γιάννης Πουλόπουλος ακύρωσε την εμφάνιση του και ο Αντώνης Καλογιάννης αναπλήρωσε το κενό. Όλα έγιναν από τη μία μέρα στην άλλη. Η τυχαία συνάντηση και η αστραπιαία ακρόαση ήταν τα κλειδιά για την αρχή της καριέρας του….
