Ο Βασίλης Τσιατούρας γεννήθηκε στην Πέτρα Ιωαννίνων, από αγρότες γονείς. Πέρασε δύσκολα παιδικά χρόνια. Τέλειωσε το Δημοτικό στο χωριό του και ύστερα ξενιτεύτηκε στο γειτονικό Μέτσοβο για να φοιτήσει στο Γυμνάσιο. Οι σπουδές ολοκληρώθηκαν με δυσκολίες, αλλά το όνειρο του μαθητή να γίνει αστυνομικός δεν έσβησε ποτέ. Το 1971, ύστερα από ένα μικρό πέρασμα από τα Γιάννενα, έδωσε εξετάσεις και κατατάχθηκε στο Σώμα της πρώην Χωροφυλακής. Ακολούθησε λαμπρή πορεία. Πάντα πίστευε ότι κάποια μέρα θα φτάσει στο ανώτατο αξίωμα του Σώματος, εφόσον βεβαίως οι κρίσεις γίνονταν με αξιοκρατικά κριτήρια... Με το πέρασμα του χρόνου και με σκληρή δουλειά η ώρα που περίμενε από μικρός ήρθε. Ο στόχος του Βασίλη Τσιατούρα επετεύχθη.
Στενοί συνεργάτες του αναφέρουν ότι δεν θα επαναπαυτεί στον αρχηγικό θώκο. Θα εξακολουθήσει να κάνει αυτό που γνωρίζει πολύ καλά. Να είναι στην πρώτη γραμμή. Στόχος του; Να αφυπνίσει το έμψυχο δυναμικό της Αστυνομίας, να δώσει κίνητρα στους αστυνομικούς, ώστε να γίνει το Σώμα πιο ευέλικτο, πιο αποτελεσματικό.
Ανήσυχο άτομο, καλός μαθητής, με αρκετούς φίλους, με τους οποίους διατηρεί και σήμερα επαφές. Δύο ή τρεις φορές τον χρόνο καταφέρνει να επισκεφθεί το χωριό του κι αυτό είναι καημός του. Ο ελεύθερος χρόνος λιγοστός, καθώς περνάει ατέλειωτες ώρες στη δουλειά, με αποτέλεσμα η οικογένειά του να τον βλέπει ελάχιστα. Οι συνεργάτες του αναφέρουν ότι περισσότερες ώρες είναι μαζί τους παρά με τη γυνααίκα και τα παιδιά του. Το γραφείο του είναι πλέον δεύτερο ή καλύτερα... το βασικό του σπίτι. Ατέλειωτες ώρες δουλειάς, μπόλικα τσιγάρα και πολλά ξενύχτια προκειμένου να βγάλει δύσκολες υποθέσεις του κοινού εγκλήματος. Το έργο του; Αξιοζήλευτο από παλιούς και νέους αξιωματικούς. Ο Βασίλης Τσιατούρας θεωρείται ο πρωτομάστορας στις εξιχνιάσεις δολοφονιών, απαγωγών και ληστειών. Στα δεκαπέντε χρόνια που υπηρέτησε στο τμήμα Ανθρωποκτονιών της Ασφάλειας Αττικής, ως κατώτερος αξιωματικός και εν συνεχεία ως προϊστάμενος, έχει εξιχνιάσει εκατοντάδες υποθέσεις.
Η απαγωγή του 12χρονου Κωστάκη Δαλάκα, το συνδικάτο του εγκλήματος, η σύλληψη του μακελάρη Αντώνη Δαγκλή, οι σατανιστές της Παλλήνης, ο εκτελεστής χωρίς αιτία Δημήτρης Βακρινός είναι μερικές μόνο από τις δράσεις του που στέφθηκαν με επιτυχία ύστερα από έρευνες μηνών και αρκετές φορές χρόνων. Η λέξη «κουράστηκα» δεν βγήκε ποτέ από το στόμα του ιδίου ή των συνεργατών του. Μοχθούσαν, συγκέντρωναν πληροφορίες, διερευνούσαν ενδεχόμενα και δεν έπεφταν ήσυχοι για ύπνο αν δεν έβγαιναν νικητές. Για τον Βασίλη Τσιατούρα κάθε ανοιχτή υπόθεση είναι θέμα τιμής της Αστυνομίας και το θετικό αποτέλεσμα δικαιώνει το σύνολο του Σώματος και ύστερα τους συνεργάτες του. Ποτέ τον ίδιο αποκλειστικά. Αυτό άλλωστε θεωρείται και το βασικό προτέρημά του. Είναι σεμνός, ομαδικός, αποτελεσματικός.
Στον λιγοστό ελεύθερο χρόνο του προτιμά να χαλαρώνει ακούγοντας δημοτικά τραγούδια. Βασική αρχή του η πίστη στον Θεό. Οι αγιογραφίες στο γραφείο του στο υπουργείο Εσωτερικών αποτελούν αδιάψευστο μάρτυρα της πίστης του αντιστράτηγου στον Παντοδύναμο. Πριν από κάθε δύσκολη αποστολή σταυροκοπιέται και ζητάει τη βοήθειά Του. Αυτό συνηθίζει να λέει και στους συνεργάτες του: «Οπως κάθε αθλητής πριν από τον αγώνα κάνει τον σταυρό του για να κερδίσει, έτσι κι εγώ σταυροκοπιέμαι και προχωρώ μέχρι την εξιχνίαση της υπόθεσης». Το ίδιο έκανε και όταν τέθηκε επικεφαλής των ερευνών για τη δολοφονία των πέντε νεαρών κυνηγών στα Καλύβια Αγρινίου κι Εκείνος για άλλη μία φορά τον αντάμειψε. Οταν η υπόθεση έφτασε στο τέλος και έκανε τις επίσημες ανακοινώσεις στην Αστυνομική Διεύθυνση Ακαρνανίας, δεν παρέλειψε να αναφέρει ότι οι δράστες συνελήφθησαν με τη βοήθεια του Θεού. Λέγεται μάλιστα ότι η ομαδική δολοφονία των κυνηγών στο Αγρίνιο τον συγκλόνισε περισσότερο από κάθε άλλη έρευνα και δάκρυσε όταν είδε τα πέντε παλικάρια μέσα στα φέρετρα λες και ήταν στον πόλεμο.
Οσοι αστυνομικοί συνεργάστηκαν μαζί του τον θεωρούν δάσκαλό τους. Αλλά και ο ίδιος φεύγοντας από τη μάχιμη Δίωξη Ανθρωποκτονιών είναι σίγουρος ότι άφησε πίσω του άξιους αντικαταστάτες, που συνεχίζουν με επιτυχία το έργο της Αστυνομίας. «Μας μετέδωσε επαγγελματισμό και φιλότιμο» υποστηρίζουν οι «μαθητές» του και συνεχίζουν με αυταπάρνηση τη βαριά παρακαταθήκη που τους άφησε ο αντιστράτηγος Βασίλης Τσιατούρας.
Οι επιτυχίες του τμήματος Δίωξης Ανθρωποκτονιών ξεπέρασαν μάλιστα τα σύνορα της χώρας και υποχρέωσαν τον διεθνή Τύπο να κάνει ιδιαίτερη αναφορά στην υπηρεσία που καθοδηγούσε για 6,5 χρόνια ο Ηπειρώτης αξιωματικός. Σε ανύποπτο χρόνο, οι βρετανικές εφημερίδες διατύπωσαν ότι η Δίωξη της Ελλάδας είναι το καλύτερο τμήμα της Ευρώπης στις εξιχνιάσεις υποθέσεων του κοινού εγκλήματος με ποσοστό επιτυχίας που αγγίζει το 90%!
Από τότε, όπως υποστηρίζουν γνωστοί και φίλοι του Βασίλη Τσιατούρα, το τμήμα Ανθρωποκτονιών άρχισε να δημιουργεί σχολή στην αντιμετώπιση του κοινού εγκλήματος. Η πετυχημένη πορεία του αντιστράτηγου ως διώκτης στον χώρο του εγκλήματος δεν πέρασε ασφαλώς απαρατήρητη από την πολιτική και φυσική ηγεσία του υπουργείου Δημόσιας Τάξης. Το 1999, επελέγη για Α' διοικητής της νεοσύστατης υπηρεσίας Εσωτερικών Υποθέσεων, όπου παρέμεινε έως το 2002. Κατόπιν, επανήλθε στα παλιά λημέρια του αναλαμβάνοντας τη διοίκηση της Ασφάλειας Αττικής έως τον Οκτώβριο του 2004. Η ασφάλεια των επισήμων και των ξένων αθλητών που συμμετείχαν στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας ήταν για εκείνον αφόρητος πονοκέφαλος. Στη συνέχεια, παρέμεινε στο αστυνομικό μέγαρο της Λ. Αλεξάνδρας, αλλά... κατηφόρισε πέντε ορόφους και ανέλαβε Γενικός Αστυνομικός Διευθυντής Αττικής.
Από το πόστο αυτό σημείωσε νέες επιτυχίες. Ανάμεσά τους η υπόθεση της λεωφορειοπειρατείας από τους δύο Αλβανούς που είχαν πάρει ομήρους τους επιβάτες λεωφορείου του ΚΤΕΛ Ν. Μάκρης. Χωρίς να χυθεί ούτε σταγόνα αίμα, έπεισε τους δύο κακοποιούς να αφήσουν ελεύθερους του ομήρους και να παραδοθούν. Τον Μάρτιο του 2006 πήρε τον βαθμό του αντιστράτηγου και ανέλαβε Γενικός Επιθεωρητής Νοτίου Ελλάδος.
WHO IS WHO
Ο Βασίλης Τσιατούρας είναι έγγαμος και πατέρας δύο παιδιών, πτυχιούχων Ανώτατων Σχολών θετικών επιστημών. Κατατάχθηκε στο Σώμα της πρώην Χωροφυλακής το 1971. Υπηρέτησε ως υπαξιωματικός-εκπαιδευτής στις Αστυνομικές Σχολές έως το 1976, οπότε και μπήκε στη σχολή Αξιωματικών. Από το 1985 έως το 1999 υπηρέτησε στο τμήμα Δίωξης Ληστειών και Εγκλημάτων Κατά Ζωής της Ασφάλειας Αττικής, στο οποίο διετέλεσε και προϊστάμενος επί σειρά ετών. Στη συνέχεια, ανέλαβε τους «αδιάφθορους» της ΕΛ.ΑΣ. και επέστρεψε στην Ασφάλεια Αττικής ως Διευθυντής.
Στις επόμενες κρίσεις του σώματος τοποθετήθηκε Γενικός Αστυνομικός Διευθυντής Αττικής. Από τον Μάρτιο του 2006 προήχθη στον βαθμό του αντιστράτηγου και ανέλαβε καθήκοντα Γενικού Επιθεωρητού Νοτίου Ελλάδος. Στην πορεία της σταδιοδρομίας του μετεκπαιδεύτηκε στις ΗΠΑ σε θέματα «έρευνας τόπου εγκλήματος και εξιχνίασης εγκλήματος» και συμμετείχε σε διεθνή συνέδρια στην Ελλάδα και στο εξωτερικό για την αντιμετώπιση του οργανωμένου εγκλήματος και την πάταξη της διαφθοράς. Για την υπηρεσιακή απόδοσή του του απονεμήθηκαν παράσημα και μετάλλια αστυνομικής αξίας, μεταξύ των οποίων και το μετάλλιο του Αστυνομικού Σταυρού για ιδιαίτερη διακεκριμένη και εξαίρετη πράξη.
Η απαγωγή του Κώστα Δαλάκα
Η υπόθεση που θεωρεί «σταθμό» στην καριέρα του, σύμφωνα με όσα εξομολογείται στους συνεργάτες του, είναι η απαγωγή του 12χρονου Κώστα Δαλάκα τον Σεπτέμβριο του 1995. Ηταν η πρώτη απαγωγή που αντιμετώπισε ως προϊστάμενος του τμήματος Δίωξης Ανθρωποκτονιών και μάλιστα ενός μικρού παιδιού. Οι δράστες απειλούσαν την οικογένειά του ότι θα μόλυναν το παιδί με τον ιό του AIDS, αν δεν τους έδιναν 130.000.000 δραχμές. Η υπόθεση βρισκόταν σε τεντωμένο σκοινί. Κανείς δεν γνώριζε αν οι δράστες θα έκαναν την απειλή πραγματικότητα. Η σκηνή του εντοπισμού του 12χρονου μαθητή δεμένου και με τσιρότα στο στόμα στο κρησφύγετο των απαγωγέων στο Πόρτο Ράφτη έμεινε βαθιά χαραγμένη στη μνήμη του Βασίλη Τσιατούρα. Οι συγγενείς του μικρού δεν έπαψαν ποτέ να πίνουν νερό στο όνομά του...
espresso
