Ο πληθωρισμός και οι υψηλές τιμές των ακινήτων είναι πλέον γνωστό φαινόμενο στις περισσότερες Ευρωπαϊκές πόλεις. Τόσο τα υψηλά επιτόκια στα δάνεια όσο τα υψηλά ενοίκια αποτελούν μείζον θέμα συζητήσεων και στην Ιταλική καθημερινότητα, όπου επικρατεί μεγάλη ανησυχία.
Ένα μερίδιο των πολιτών φαίνεται να πληρώνει το υψηλότερο τίμημα στην προκειμένη περίπτωση: οι φοιτητές, εφόσον οι εκτός έδρας αναγκάζονται να αντιμετωπίζουν υψηλά ενοίκια.
Το Μιλάνο αποτελεί χαρακτηριστικό – αλλά σίγουρα όχι το μοναδικό – παράδειγμα της υπέρτατης ανατίμησης των ενοικίων στην μετα-πανδημίας εποχή. Μια σύντομη αναζήτηση στο διαδίκτυο αναδεικνύει πως το κόστος για ένα μικρό διαμέρισμα είναι πλέον σχεδόν πάντα άνω των 1.000 ευρώ, συχνά όχι σε καλή κατάσταση, με παλιά και πολύ βασικά έπιπλα. Πάντα με βάση την περιοχή, σε γενική γραμμή ένα κρεβάτι σε δίκλινο δωμάτιο μπορεί να κοστίσει περίπου 300-400 ευρώ, και το κόστος για ένα δωμάτιο κυμαίνεται στα 400-500 ευρώ και πάνω.
Αν και επιφανειακά πολύ συχνά φαίνεται ως μια τάση εκμετάλλευσης-αισχροκέρδειας, από την άλλη αυτά τα ‘εξτρά διαμερίσματα’ αποτελούν συχνά ουσιώδη πηγή εισοδήματος (fonte di reddito) ώστε ο ιδιοκτήτης να μπορέσει ο ίδιος να ανταπεξέλθει στα υψηλά έξοδα που επιβάλλουν οι μεγάλες πόλεις. Επίσης, όπως τονίζει σήμερα η Corriere della Sera, στις μικρές πόλεις που φιλοξενούν πανεπιστήμια υπάρχει περιορισμένη διαθεσιμότητα καταλυμάτων, ενώ στις πόλεις τέχνης τα λεγόμενα bed&breakfast “ναρκώνουν την αγορά”.
Αυτό το σύνθετο φαύλο κύκλο αποφάσισε με τον τρόπο της να σπάσει, πριν από λίγες μέρες, μια φοιτήτρια περιβαλλοντολογικής μηχανολογίας από το Μπέργκαμο, η Ιλάρια Λαμέρα. Η 23χρονη φοιτήτρια αποφάσισε να εγκατασταθεί με ένα αντίσκηνο μπροστά στην είσοδο του Πολυτεχνείου του Μιλάνου, τονίζοντας με τον τρόπο αυτό τη δυσκολία της κατάστασης.
Μια κίνηση η οποία αναφέρεται από τον Ιταλικό Τύπο ως παράδειγμα του ανωτέρου ανυπόφορου κόστους ζωής για τους φοιτητές – στην προκειμένη περίπτωση, στο πλούσιο Μιλάνο. Η Λαμέρα δηλώνει πως “δεν έχει τα χρήματα για να πληρώσει το ενοίκιο” και πως η κίνησή της οδηγείται από τα “μη βιώσιμα ενοίκια”.
Αν και η φοιτήτρια του Μπέργκαμο βρήκε εν τέλει ένα δωμάτιο (για 4 μήνες έναντι 600 ευρώ το μήνα) η εν λόγω κίνηση είχε ως αποτέλεσμα να δημιουργηθεί μέχρι στιγμής μια μικρή ‘κατασκήνωση’ με 12 αντίσκηνα στην είσοδο του Πολυτεχνείου του Μιλάνου. Το θέμα, το οποίο ο Ιταλικός Τύπος σήμερα κατονομάζει (ορθώς) ως ‘χιονοστιβάδα’, δεν σταμάτησε σε τοπικό επίπεδο, εφόσον πολλοί είναι οι φοιτητές σε άλλες Ιταλικές πόλεις που αντιμετωπίζουν το πρόβλημα των εξοντωτικών ανατιμήσεων, και έτσι ακολούθησαν το παράδειγμα της Λαμέρα.
Αυτή τη στιγμή λοιπόν σε δέκα γνωστές φοιτητικές πόλεις στήνονται αντίσκηνα από τους φοιτητές. Ρώμη, Μιλάνο, Παβία, Μπάρι, Πάντοβα, Τορίνο, είναι μόνο μερικές από τις πόλεις όπου οι φοιτητές δείχνουν την αγανάκτησή τους με το εν λόγω φαινόμενο. Και αναμένεται το θέμα να μεγαλώσει και άλλο, εφόσον η λύση δεν βρίσκεται ‘πίσω από τη γωνία’.
Όπως δήλωσε στην Corriere della Sera ο οργανωτικός υπεύθυνος της Ένωσης Φοιτητών Πανεπιστημίων (Udu), Νικολό Πίρας, “υπάρχουν 700 χιλιάδες φοιτητές εκτός έδρας στην Ιταλία, ενώ μόνο 40 χιλιάδες κρεβάτια στην απογραφή” κάνοντας λόγο για τη δημιουργία 60.000 φοιτητικών καταλυμάτων έως το 2026 με πόρους του Ιταλικού Σχεδίου Ανάκαμψης. Αλλά μέχρι στιγμής έχουν υλοποιηθεί μόνο τα 8.000 εξ αυτών.
Ο δήμαρχος της Μπολόνια, Ματέο Λέπορε, ζήτησε από το Κράτος “να παραχωρήσει τα μεγάλα αχρησιμοποίητα στρατόπεδα στους δήμους για την ανέγερση κοινωνικών κατοικιών και φοιτητικών εστιών” αλλά και να ‘μπει φρένο’ στα AirBnB. Μάλιστα, ήδη στις αρχές Απριλίου η Ιταλίδα υπουργός Πανεπιστημίου, Άννα Μαρία Μπερνίνι, πρότεινε να δημιουργηθούν φοιτητικές εστίες σε αχρησιμοποίητα κτίρια.
Σημειωτέον σε εκείνη την περίσταση οι φοιτητές αρνήθηκαν (αρχικά) να συναντήσουν την υπουργό στην Μπολόνια, και μάλιστα είχαν τοποθετήσει έναν καναπέ στην είσοδο της Νομαρχίας της πόλης σε ένδειξη διαμαρτυρίας για την ακρίβεια των ενοικίων. Ο λόγος: σύμφωνα με τους φοιτητές, η ενοικίαση μέχρι και καναπέδων ως καταλύματα, με κόστος 450 ευρώ το μήνα.
