Το ΑΠΘ θυμίζει πανεπιστήμιο-φάντασμα μετά από το φρικτό δυστύχημα των Τεμπών, που στοίχισε τη ζωή δεκάδων ανθρώπων, ανάμεσα στους οποίους πολλοί φοιτητές. Πλέον η πανεπιστημιούπολη δεν θυμίζει σε τίποτα τις προηγούμενές ημέρες.
Θέμα συζήτησης για όλη την πανεπιστημιακή κοινότητα είναι το τραγικό δυστυχημα στα Τέμπη. Άλλοι ρωτούν για τους γνωστούς τους που επέβαιναν στη μοιραία αμαξοστοιχία και άλλοι θρηνούν για τους φίλους που περίμεναν να δουν και να αγκαλιάσουν μετά από το τριήμερο της Αποκριάς, όμως δεν θα τους δοθεί ποτέ αυτή η ευκαιρία.
«Εκλαιγαν στους διαδρόμους και στα αμφιθέατρα»
«Την Τετάρτη πηγαίνοντας στη σχολή οι πάντες, από τους καθηγητές, τους εργαζόμενους και τους φοιτητές, συζητούσαν τι συνέβη και για ποιο λόγο συνέβη αυτό στα Τέμπη. Έψαχναν να βρουν αν έχουν γνωστούς. Υπήρχαν πολλοί συμφοιτητές μου που έκλαιγαν στους διαδρόμους και στα αμφιθέατρα. Η εικόνα ήταν δυστοπική», περιγράφει στο ThessToday.gr ο Λάμπρος Παπανικόπουλος, φοιτητής του τμήματος Πληροφορικής στο ΑΠΘ.
Με το άκουσμα της είδησης για την τραγωδία στα Τέμπη, ο νεαρός φοιτητής ξεκίνησε αμέσως να επικοινωνεί με γνωστούς και φίλους προκειμένου να μάθει αν στο τρένο επέβαινε κάποιος δικός του άνθρωπος. Ευτυχώς για τον ίδιο, κανείς από τους φίλους του δεν ήταν επιβάτης. «Δεν έχω βιώσει ξανά κάτι αντίστοιχο. Νομίζω κανένας μας. Ευτυχώς δεν είχα γνωστούς μου. Κάποιοι έφυγαν πιο νωρίς, άλλοι έχασαν το λεωφορείο».
«Τα συναισθήματα που διακατείχαν τους πάντες ήταν στεναχώρια αλλά και διάθεση να βοηθήσουν. Όλα τα κέντρα αιμοδοσίας γέμισαν. Νιώθουμε αγανάκτηση και οργή. Μπορεί στα κανάλια να βλέπουμε ότι ήταν ανθρώπινο το λάθος αλλά όλος ο κόσμος συζητάει το ότι για αυτή την τραγωδία υπάρχουν κρατικές ευθύνες. Ήταν μια κατάσταση γνωστή, που θα μπορούσε να έχει διορθωθεί και να μην είχαμε κανένα νεκρό σήμερα. Σπουδάζω στο τμήμα πληροφορικής. Αλγόριθμοι για τον προγραμματισμό δρομολογίων υπάρχουν εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Μιλάμε για προγράμματα που έχουν μηδενικά σφάλματα. Είναι απίστευτο ότι στην Ελλάδα αυτό γίνεται χειροκίνητα από ανθρώπους», δηλώνει ο φοιτητής στο στο ThessToday.gr .
«Θα μπορούσε να είχε συμβεί στο δικό μου δρομολόγιο»
«Θα μπορούσε να είχε συμβεί στο δικό μου δρομολόγιο». Αυτό λέει στο ThessToday.gr η Κλειώ Στίγγα, φοιτήτρια Νομικής στο ΑΠΘ η οποία ταξίδεψε από την Αθήνα με τρένο μία ημέρα μόλις πριν από το δυστύχημα. Όταν έμαθε για την τραγωδία ξεκίνησε να στέλνει μηνύματα και να τηλεφωνεί στους δικούς της ανθρώπους για να σιγουρευτεί πως είναι όλοι καλά. Όπως διαπίστωσε, ανάμεσα στους επιβάτες υπήρχαν συμφοιτητές της που αγνοούνταν.
«Την Τετάρτη το πανεπιστήμιο ήταν βουβό. Αναβλήθηκαν τα μαθήματα αυτές τις ημέρες. Είναι πρωτόγνωρο. Προσπαθούμε να χωνέψουμε αυτό που συνέβη. Δεν έχουμε ξαναζήσει κάτι τέτοιο. Όλοι είμαστε μουδιασμένοι», δηλώνει.
«Η στιγμή δεν σηκώνει πολλά λόγια, υπάρχει βουβός πόνος»
Το σοκ είναι μεγάλο ανάμεσα και στους καθηγητές του πανεπιστημίου. Ακόμη δεν γνωρίζουν αναλυτικά ποιοι και από ποια τμήματα είναι οι φοιτητές που ξεψύχησαν στα συντρίμμια του μοιραίου Intercity 62. Τα λόγια τους στερεύουν μπροστά στη φρίκη της πραγματικότητας. «Είναι ένα κλίμα πόνου και πένθους. Όλες και όλοι αισθανόμαστε αυτή την οδύνη. Πολλά από τα θύματα είναι της οικογένειας του ΑΠΘ. Υπάρχει βουβός πόνος», αναφέρει στο ThessToday.gr ο καθηγητής του τμήματος Οικονομικών Επιστημών του ΑΠΘ, Γρηγόρης Ζαρωτιάδης.
Χαρακτηρίζοντας ως ελπιδοφόρο τον τρόπο που αντέδρασαν οι νέοι άνθρωποι προσφέροντας αίμα και συμμετέχοντας στις κινητοποιήσεις συμβολικής διαμαρτυρίας, ο ίδιος τόνισε πως «η στιγμή δε σηκώνει πολλά λόγια. Σηκώνει μια προσπάθεια αλληλεγγύης σε όσους και όσες έχουν χτυπηθεί πιο άμεσα από αυτό το τραγικό συμβάν. Προσπαθούμε να αφουγκραστούμε τον πόνο των ανθρώπων που έχασαν δικά τους παιδιά και αναμένουμε τις επίσημες ανακοινώσεις γιατί ακόμη δεν έχει γίνει απόλυτη ταυτοποίηση των θυμάτων». Το κλίμα αναμένεται να γίνει ακόμη πιο βαρύ όταν έρθουν οι επίσημες ανακοινώσεις. Όπως υπογραμμίζει στο ThessToday.gr ο καθηγητής του τμήματος Πληροφορικής του ΑΠΘ, Ιωάννης Πήτας: «Θα υπάρξει ακόμη μεγαλύτερο μούδιασμα στα τμήματα που είχαν ανθρώπινες απώλειες. Δεν είναι εύκολη η διαχείριση μίας τέτοιας τραγωδίας και από πλευράς προεδρίας των τμημάτων και από πλευράς της πρυτανείας. Όλοι είναι παγωμένοι. Οι φοιτητές μας χρησιμοποιούν πολύ τακτικά τον σιδηρόδρομο. Είναι πολλοί αυτοί που κατάγονται από τη νότια Ελλάδα. Οι φοιτητές μού λέγανε “θα μπορούσαμε να είμαστε εμείς
