Για την Ρούλα Πισπιρίγκου και την υπόθεση των θανάτων των 3 παιδιών στην Πάτρα μίλησε στην εκπομπή του OPEN «Τώρα ό,τι Συμβαίνει», ο ψυχίατρος Δημήτρης Παπαδημητριάδης, αναλύωντας ποιο είναι συνήθως το προφίλ των ανθρώπων που προχωρούν σε τέτοιες εγκληματικές πράξεις και σκοτώνουν τα παιδιά τους.
Όπως ανέφερε, στην επιστημονική ανάγνωση γεγονότων όπως αυτό, πάντα υπάρχουν κοινοί παρονομαστές. Υπάρχουν αρκετά περιστατικά παρόμοια στις ΗΠΑ, στο Ηνωμένο Βασίλειο και στη Δανία. «Στις περισσότερες περιπτώσεις ανιχνεύουμε διαταραχές της προσωπικότητας, πίσω από ανθρωποκτονίες από το χέρι του γονέα και πάντα βλέπουμε ότι σε αυτές τις προσωπικότητες κυριαρχεί ένα άκαμπτο στυλ καθημερινής λειτουργίας, όπου η επικοινωνία με το περιβάλλον και την ίδια την κοινωνία είναι πάρα πολύ διαταραγμένη. Είναι τελείως διαφορετικός ο τρόπος με τον οποίο αντιλαμβάνονται τους άλλους ανθρώπους. Σε αυτές τις περιπτώσεις οι άνθρωποι μπορεί όντως να έχουν μια αστάθεια στο συναίσθημα ή είναι πολύ παρορμητικοί.
Εκδίκηση, «αλτρουισμός» ή «απαλλαγή από βάρος»
Όπως σημείωσε ο ψυχίατρος, συχνότερη αιτία για τέτοιες πράξεις είναι είτε η εκδίκηση προς έναν σύντροφο ή προς το περιβάλλον, ακόμη και στους γιατρούς που φροντίζουν, γιατί υπάρχει ένας φθόνος ή μια αντιπάθεια για εκείνους, είτε είναι αλτρουιστικές με κάποιο τρόπο στρεβλό. Μπορεί να πιστεύουν οι γονείς ότι διασώζουν το παιδί είτε από τον ίδιο τους τον εαυτό είτε γιατί φαντάζονται ότι υπάρχουν κίνδυνοι για το παιδί να μεγαλώσει σε μια κοινωνία που είναι πολύ άδικοι, γιατί οι ίδιοι αισθάνονται πάντα ένα θύμα της κοινωνίας ή γιατί φαντάζονται ότι το παιδί θα αντιμετωπίσει κάποια προβλήματα υγείας, τα οποία είναι στη φαντασία τους μεγεθυμένα. Ο κ. Παπαδημητριάδης τονίζει ότι υπάρχουν και εκείνες οι ανθρωποκτονίες παιδιών που ήταν ανεπιθύμητα, γιατί ήταν ένα οικονομικό βάρος και μια επιπλέον ευθύνη για τον γονέα.
Αναφερόμενος στη Ρούλα Πισπιρίγκου και απαντώντας στο ερώτημα αν θα μπορούσε να δικαστεί διαφορετικά σε περίπτωση που θεωρηθεί ψυχοπαθολογικά διαταραγμένη, σημείωσε ότι ο νομοθέτης προβλέπει το έγκλημα της παιδοκτονίας στις περιπτώσεις που το έγκλημα διαπράττεται κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης ή αμέσως μετά τον τοκετό, για να καλύψει το ενδεχόμενο της επιλόχειας ψύχωσης και κατάθλιψης, όπου δεν υπάρχει επίγνωση. «Όμως στις διαταραχές προσωπικότητας, συζητάμε για πλήρη επίγνωση της διάκρισης του καλού από το κακό, οπότε υπάρχει η αντίληψη ότι έχει γίνει μια εγκληματική πράξη με την οποία η υπόλοιπη κοινωνία διαφωνεί, για αυτό και υπάρχει και προσπάθεια συγκάλυψης, αποφυγής των ευθυνών, βλέπετε ότι οι ομολογίες του εγκλήματος δεν είναι εύκολες και όλα αυτά μας καθοδηγούν στο συμπέρασμα ότι υπάρχει επίγνωση, επομένως υπάρχει καταλογισμός», αναφέρει χαρακτηριστικά.
Αναφορικά με την έλλειψη θρήνου και συναισθήματος πόνου από την πλευρά της 33χρονης, σχολιάζει ότι πολλές φορές συναντούμε ανθρώπους που χάνουν ένα σημαντικό άνθρωπο της ζωής τους και ο θρήνος εκφράζεται με διαφορετικό τρόπο, δε θα πρέπει να ληφθεί ως παθογνωμικό κριτήριο.
Σχολιάζοντας τη φράση «το μεγάλο επεισόδιο δεν έχει έρθει ακόμη» που είχε πει η 33χρονη στους γιατρούς λίγο πριν πεθάνει η Τζωρτζίνα, σημείωσε ότι σε τέτοιες προσωπικότητες συναντούμε μια αντίληψη ότι οι υπόλοιποι ξέρουν λιγότερα πράγματα από τους ίδιους, ίσως γιατί και οι ίδιοι έχουν οργανώσει εγκληματικές ενέργειες και θέλουν να βγάλουν «άχρηστους» τους υπόλοιπους. Επίσης, τονίζει ότι ίσως υπάρχει και ένα στοιχείο σαδισμού στην περίπτωση της Ρούλας Πισπιρίγκου, εφόσον αποδειχθεί ότι πειραματιζόταν με τις δόσεις αυτής της ουσίας, προκαλώντας συμπτώματα αρκετές φορές, κρίνοντας ότι αυτά τα συμπτώματα ταιριάζουν με τις παρενέργειες που έχει η κεταμίνη στον άνθρωπο στις τοξικές δόσεις. Σύμφωνα με τον ψυχίατρο, ίσως υπήρχε ένας πειραματισμός με τον πόνο που υποδεικνύει σαδισμό. Βέβαια απαραίτητο πρώτα είναι να εξεταστεί η κατηγορούμενη από ψυχίατρους, ώστε να υπάρχουν περισσότερα δεδομένα.
