Η Μάγδα Φύσσα μετά από εφτά ολόκληρα χρόνια χαμογέλασε για λίγο, ύψωσε τις γροθιές της και κοίταξε ψηλά. Ήταν η ώρα που άκουγε ότι το δικαστήριο αποφάσισε ότι η Χρυσή Αυγή είναι εγκληματική οργάνωση.
Μετά από 5,5 χρόνια ξημέρωσε η μέρα που η οικογένεια του δολοφονημένου Παύλου Φύσσα θα μάθαινε ότι ο Γιώργος Ρουπακιάς που έμπηξε το μαχαίρι στην καρδιά του αντιφασίστα ράπερ θα οδηγηθεί στη φυλακή.
Όλα αυτά τα χρόνια η Μάγδα δεν έλειψε από τα δικαστήρια, παρά μόνο μία μέρα. Ήταν η μέρα που θα κατέθετε ο Γιώργος Ρουπακιάς και εκείνη δεν άντεχε να τον ακούσει. Άλλωστε είχε ακούσει πολλές φρικιαστικές λεπτομέρειες για την εν ψυχρώ δολοφονία του γιού της.
Υπήρξαν φορές που λύγιζε ή και θύμωνε. Όμως αν κάτι χαρακτήριζε τη μητέρα αλλά και τον πατέρα και την αδελφή του Παύλου Φύσσα είναι η αξιοπρέπεια και η ακούραστη προσπάθεια για απονομή δικαιοσύνης.
«Η μόνη δικαιοσύνη θα ήταν να γυρίσει ο Παύλος πίσω» είχε δηλώσει σε παλαιότερη συνέντευξή της στο Έθνος της Κυριακής. Σε άλλη της δήλωση ανέφερε «είναι μεγάλος πόνος για εμένα να πηγαίνω στη δίκη, δεν είναι εύκολο, όμως δεν θέλω να νιώσει κανένα παιδί ότι είναι μόνο του εκεί.
Όταν εγώ ζητώ από τον κόσμο να είναι εκεί, γιατί τους αφορά όλους, δεν θέλω να είναι μόνοι τους. Όχι, βέβαια ότι τους παρέχω καμία προστασία, αλλά θέλω να νιώθουν την παρουσία μου, ότι είμαι κι εγώ εδώ και μαζί σας το περνώ όλο αυτό. Η αλήθεια είναι ότι και για τους ίδιους είναι μεγάλο το κόστος και η ταλαιπωρία και το χειρότερο δεν έχουν τη στήριξη που θα έπρεπε».
Η Μάγδα Φύσσα κατάφερε να γίνει η μάνα σύμβολο μιας και είχε πρωταγωνιστικό ρόλο σε μία ιστορική δίκη, όχι μόνο για την Ελλάδα αλλά για ολόκληρη την Ευρώπη. Η Μάγδα κατάφερε να γίνει η μάνα όλων και όλοι να γίνουν τα παιδιά της.
«Έχασα τον Παύλο κι απέκτησα τόσα παιδιά κι όταν περπατάω στον δρόμο κι ακούω να με φωνάζουν "μάνα" και να με πιάνουν από τον ώμο, αυτό είναι για εμένα συγκλονιστικό» είχε πει στην Εφημερίδα των Συντακτών.
Σήμερα, η εικόνα της κατάφερε και πάλι να συγκλονίσει. Ήταν εκεί αγέρωχη να φωνάζει: «Ο Παύλος τα κατάφερε… Γιε μου», να ευχαριστεί τα «παιδιά» της που έδωσαν βροντερό «παρών» έξω από το Εφετείο Αθηνών και να ξεκαθαρίζει ότι ο αγώνας συνεχίζεται...
Η μάνα μας, η έμπνευσή μας, η νίκη μας…
Του Βασίλη Γαλούπη
Κι όμως, τελικά στην Ελλάδα και η δικαιοσύνη λειτουργεί και η δημοκρατία και η πολιτική συνεννόηση όταν ξεπερνάει τα μικροκομματικά συμφέροντα. Με προβλήματα; Ναι. Αλλά λειτουργούν. Όλα! Αρέσει, δεν αρέσει σε κάποιους.
Η Χρυσή Αυγή, με τα τάγματα εφόδου δρώντας εξ’ αρχής ως εγκληματική οργάνωση, υπογείως στο ξεκίνημα και με θράσος στη συνέχεια, εκμεταλλεύτηκε το «κραχ» του 2010 για να χτυπήσει ακριβώς εκεί. Στην απελπισία και το φόβο που προκαλούσε η οικονομική κρίση. Με στόχο;
Να ξεχαρβαλώσει, πάνω στην αναμπουμπούλα, τα στηρίγματα της κοινωνίας. Χτυπώντας τη δημοκρατία, τα άλλα κόμματα, τους αδύναμους, την ανοχή στο διαφορετικό, τα ΜΜΕ. Και φυσικά, τη δικαιοσύνη!
Αυτή ήταν ο πιο δύσκολος «αντίπαλος» για τους χρυσαυγίτες. Και η δικαιοσύνη κατάφερε σήμερα να στοιχειοθετήσει και να «δέσει» από παντού, κάτι διόλου εύκολο, ότι μιλάμε για εγκληματική οργάνωση.
Το ίδιο προσπαθούν να κάνουν και τώρα με την πανδημία τα απομεινάρια των Χρυσής Αυγής, με «ψεκασμένες» θεωρίες που όσο περισσότερους πείθουν, τόσο πιστεύουν ότι θα προκληθεί το χάος.
«Ήταν η μεγαλύτερη δίκη νεο - φασιστών από την ποινική δίωξη των Ναζί στη δίκη της Νυρεμβέργης στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο» έγραψε ο Guardian αποδίδοντας την βαρύτητα της στιγμής και αυτό είναι που θα περάσει, τελικά, στην Ιστορία.
Το ξέσπασμα της κοινωνίας σήμερα, του 90-95% της κοινωνίας για να είμαστε πιο ακριβείς, δείχνει ότι τα δημοκρατικά και υγιή αντανακλαστικά μας παραμένουν ισχυρά. Κι ας περνάει η κοινωνία μας τη μια κρίση μετά την άλλη. Κι ας φοβόμαστε όλοι για το αύριο. Φασίστες δεν θα γίνουμε.
Με πηγή έμπνευσης τη «μάνα μας» Μάγδα Φύσσα. Αυτή τη γυναίκα που ένιωσε τόσο πόνο αλλά αντί να λυγίσει βγήκε νικήτρια, με τις γροθιές υψωμένες. Και σφιγμένες τόσο που «έπνιξαν» τη μισανθρωπία της Χρυσής Αυγής, όταν της φώναζαν εμετικά «πού είναι ο Παύλος;». Αυτή που στάθηκε κολώνα, μέσα στο θρήνο για το παλικάρι της, ώστε να αφυπνίσει και να εμπνεύσει μια ολόκληρη κοινωνία για να ορθώσει ανάστημα απέναντι στους ναζί.
«Έχασα τον Παύλο και απέκτησα τόσα παιδιά και όταν περπατάω στο δρόμο με φωνάζουν «μάνα», αυτό για μένα είναι συγκλονιστικό», έλεγε.
Και μπορεί με τη Χρυσή Αυγή να ξεμπερδέψαμε, όμως με τον φασισμό δεν ξεμπλέκεις τόσο εύκολα. Μέχρι πέρυσι, άλλωστε, οι ψηφοφόροι τους τούς έστελναν στη Βουλή. Γνωρίζοντας από το 2013 όσοι έριχναν την ψήφο για τη στυγνή δολοφονία του Παύλου.
Όσο, όμως, η «μάνα μας» πνίγει με τις γροθιές της το φωλιασμένο μίσος και μας δίνει δύναμη κι όσο η δικαιοσύνη κάνει τη δουλειά της, τόσο ως κοινωνία δεν έχουμε να φοβόμαστε τίποτα.
