Απεβίωσε το πρωί της Παρασκευής, σε ηλικία 83 χρονών, ο πρώην εκδότης και δημοσιογράφος Δημήτρης Ρίζος.
Τα τελευταία χρόνια αντιμετώπιζε σοβαρά προβλήματα υγείας και τον τελευταίο καιρό νοσηλευόταν στο νοσοκομείο Σωτηρία.
Ο αδελφός του Νίκος Ρίζος επιβεβαίωσε τη δυσάρεστη είδηση.
Γεννήθηκε στην Πρώτη Σερρών το 1936 και λίγα χρόνια μετά η οικογένειά του μετακόμισε στη Δράμα, όπου μαθητής ακόμα, σε ηλικία 14 ετών υπέγραψε το πρώτο του ρεπορτάζ στην εφημερίδα «Πρωινός Τύπος της Δράμας».
Ο πρώην εκδότης της εφημερίδας «Αδέσμευτος Τύπος» είχε δηλώσει πτώχευση πριν από έξι χρόνια και είχε αναστείλει την έκδοση του φύλλου. Στη συνέχεια δούλεψε για ένα διάστημα στον «Ελεύθερο Τύπο», ενώ ύστερα αποσύρθηκε.
Είχε ιδρύσει, επίσης, τον ραδιοφωνικό σταθμό «Λάμψη».
Ποιος ήταν ο Δημήτρης Ρίζος
Σε ηλικία 14 ετών ο Δημήτρης Ρίζος είχε υπογράψει το πρώτο του ρεπορτάζ στην εφημερίδα «Πρωινός Τύπος της Δράμας», όντας μαθητής Γυμνασίου ακόμη. Η μετακόμιση της οικογένειας στη Δράμα έδωσε την ευκαιρία στον μικρό να δείξει από πολύ νωρίς την κλίση του στη δημοσιογραφία, το λειτούργημα στο οποίο έμελλε να μεγαλουργήσει αργότερα.
Αν ο Δημήτρης Ρίζος είχε ταλέντο και πάθος για τη δημοσιογραφία, ο αριστερών φρονημάτων πατέρας του είχε κάτι άλλο, που αποδείχθηκε πολύ σημαντικό. Μια πολύ ξεχωριστή γνωριμία και στενότατη φιλία με έναν συγχωριανό του, τον αείμνηστο Κωνσταντίνο Καραμανλή, ο οποίος τον εκτιμούσε απεριόριστα και τον είχε στενό συνεργάτη του. Όταν κατέβηκε στην Αθήνα το 1953, ο πατέρας του είχε φροντίσει να πάρει τηλέφωνο τον Καραμανλή λέγοντάς του μόνο τέσσερις λέξεις: «Σου στέλνω τον μικρό».
Ο Σερραίος πολιτικός είναι υπουργός Δημοσίων Έργων και ο νεαρός Δημήτρης γίνεται αρχικά το παιδί για όλες τις δουλειές στο ιδιαίτερο γραφείο του. Το βράδυ που επιστρέφει ο Καραμανλής από το Παρίσι, ο Ρίζος είναι στον Έβρο ως επιστρατευμένος, αλλά την επομένη καλείται να επιστρέψει στην Αθήνα για να είναι δίπλα στον πρώτο πρωθυπουργό της Μεταπολίτευσης. Λίγο αργότερα θα ξεκινήσει να δουλεύει ως δημοσιογράφος στην ιστορική «Βραδυνή» του Τζώρτζη Αθανασιάδη, χωρίς να εγκαταλείψει μέχρι το 1980 το πρωθυπουργικό γραφείο.
Ο Δ. Ρίζος είναι εκείνος που ανέπτυξε αυτά που σήμερα αποκαλούμε «παραπολιτικά σχόλια», μέσα από μια στήλη την οποία ονομάζει «Κεντρί» και η οποία γίνεται πολύ δημοφιλής. Μικρά κείμενα γραμμένα με καυστικό τρόπο, κουίζ και πιπεράτες ειδήσεις από τον χώρο της πολιτικής απλώνονται σε μια ολόκληρη σελίδα της εφημερίδας. Ο ίδιος έλεγε τότε ότι χάρη σε αυτόν η «Βραδυνή» έφτασε να πουλάει 150.000 φύλλα την ημέρα και κάποιοι υποστηρίζουν ότι αυτό στάθηκε η αιτία για τις αρχηγικές του τάσεις στα χρόνια που ακολούθησαν. Ο αείμνηστος Τζώρτζης Αθανασιάδης τον εμπιστευόταν ξέροντας ότι ήταν το πρώτο βιολί της εφημερίδας, αφού πολλές φορές τού έφερνε αποκλειστικά θέματα για το πρωτοσέλιδο. Μιλούσε σχεδόν καθημερινά με τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, ο οποίος τον εκτιμούσε επειδή ήξερε ότι τίποτε από τα off the record θέματα που συζητούσαν δεν θα έβλεπε ποτέ το φως της δημοσιότητας.
Η μεταγραφή του στον «Ελεύθερο Τύπο» δεν θα εκτοξεύσει μόνο τις δικές του μετοχές, αλλά και αυτές της εφημερίδας, αφού το δισέλιδο που υπογράφει με τίτλο «Ανάδελφος Τύπος» γίνεται αμέσως το αγαπημένο των αναγνωστών. Η κυκλοφορία εκτινάσσεται από τις 150.000 στις 250.000 φύλλα και ο Ρίζος γίνεται ο απόλυτος εκφραστής των οπαδών της Νέας Δημοκρατίας και ατύπως Νο2 στην εφημερίδα.
Μετά την κόντρα του με τον Γιώργο Κύρτσο στον Ελεύθερο Τύπο, έφυγε και έβαλε μπροστά τον «Αδέσμευτο Τύπο» συμπράττοντας με τον επιχειρηματία Κώστα Μήτση.
Ο «Αδέσμευτος Τύπος» κυκλοφόρησε το 1994 με σχετικά ικανοποιητική κυκλοφορία, χωρίς όμως να φέρει κάτι καινούριο σε έναν χώρο όπου η καινοτομία και οι νέες ιδέες είναι απαραίτητες για τη μακροημέρευση ενός Μέσου. Μέχρι τις αρχές του 1998 Ρίζος και Μήτσης πορεύονταν μαζί αλλά κάποια στιγμή υπήρξε κόντρα, με αποτέλεσμα η συμμαχία να σπάσει με πολύ άσχημο τρόπο, αφού ο επιχειρηματίας ήθελε να διώξει τον Ρίζο. Ξαφνικά όμως έγινε κάτι το πρωτοφανές.
Κυκλοφόρησαν δύο εφημερίδες με τίτλο «Αδέσμευτος Τύπος», η μια με εκδότη τον Δημήτρη Ρίζο και η άλλη με εκδότη τον Κώστα Μήτση.
