Ο Τάσος Ισαάκ, ο Σολωμός Σολωμού και οι κυνηγοί των Ναζί. Εγκλήματα χωρίς δικαίωση

Ο Σολομών Σολωμού (Αμμόχωστος, 1969- Δερύνεια Αμμοχώστου, 14 Αυγούστου 1996) ήταν Ελληνοκύπριος που γεννήθηκε στην Αθήνα και μετά την εισβολή των Τούρκων ζούσε στο Παραλίμνι και έγινε γνωστός μέσω των γεγονότων που οδήγησαν στη δολοφονία του από Τούρκους αστυνομικούς την ημέρα της κηδείας του Τάσου Ισαάκ στην Κύπρο.

Στις 24 Ιουνίου 2008 το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο βρήκε ένοχη την Τουρκία για τις δολοφονίες των Ισαάκ και Σολωμού. Σύμφωνα με το δικαστήριο, η Τουρκία κρίθηκε ένοχη για την παραβίαση του άρθρου 2 της Ευρωπαϊκής Συνθήκης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα γιατί δεν έγινε καμία έρευνα για να βρεθούν οι υπαίτιοι για τον θάνατό του. Επίσης επιδίκασε χρηματική αποζημίωση στην οικογένεια του Σολωμού.

Σήμερα είναι η 26η επέτειος των δολοφονιών. Φέτος, παρά τους καταζητούμενους, που δεν ζουν καθόλου ως καταζητούμενοι, καλύτερα να επαναλαμβάναμε τα ονόματα των προέδρων, των υπουργών εξωτερικών, των υπουργών δικαιοσύνης και των Γενικών Εισαγγελέων που έκαναν το απόλυτο τίποτα για να τιμωρηθούν οι χασάπηδες που κατέσφαξαν τον Τάσο Ισαάκ, στις 11 Αυγούστου 1996 και τον Σολωμό Σολωμού, στις 14 Αυγούστου 1996. Καταχώνιασαν τα εντάλματα σύλληψης και απέφυγαν να συζητήσουν το θέμα, μήπως και αναγεννηθεί το αίτημα της τιμωρίας των ενόχων.

Από τότε, το μόνο που ζητούν οι κυβερνώντες, υπόχρεοι τάχα στον κυπριακό λαό, είναι την εδραίωση της παρανομίας. Οι καταζητούμενοι βολτάρουν ανενόχλητοι, δίνουν συνεντεύξεις, ποζάρουν με τους δικτάτορες, κατεβαίνουν στις «εκλογές» τους, διορίζονται στις κάλπικες κυβερνήσεις τους.
 
Δυο οικογένειες, στοιβάζουν τις υποσχέσεις στα συρτάρια της μνήμης και της προσφυγιάς και οι ηγέτες της Κυπριακής Δημοκρατίας βασανίζουν την ιστορική αλήθεια με ψεύδη περί δικαιοσύνης. Δεν αντιλαμβάνονται πως η εξέλιξη της ιστορίας είναι συνυφασμένη με την επικράτηση της δικαιοσύνης και εξωραΐζουν τα εγκλήματα με φαντασιώσεις επαναπροσέγγισης.

Και γι’ αυτό, η απάντηση ανακαλύπτεται στην ιστορία. Στο εξαντλημένο βιβλίο «Οι κυνηγοί των ναζί» (Εκδόσεις Μεταίχμιο, 2016), ο Άντριου Ναγκόρσκι καταγράφει με συναρπαστική και σοκαριστική ταυτόχρονα, αφηγηματική δεινότητα, τις έρευνες φημισμένων κυνηγών Ναζί, όπως του Σιμόν Βίζενταλ, της Μπεάτε και του Σερζ Κλαρσφέλντ, αλλά και το έργο εκείνων που δούλευαν στη σκιά, όπως του Αμερικανού Μπέντζαμιν Φέρεντζ, αρχιεισαγγελέα στη «μεγαλύτερη δίκη ανθρωποκτονίας στην Ιστορία» και του Γουίλιαμ Ντένσον, που καταδίκασε τους πιο διαβόητους φύλακες στρατοπέδων συγκέντρωσης. «Τώρα η ιστορία τους μπορεί και πρέπει να ειπωθεί», αναγράφεται στο οπισθόφυλλο του βιβλίου.

Στην Κύπρο, η ιστορία θα καταγράψει ότι δέκα καταζητούμενοι δολοφόνοι, αφέθηκαν να απολαμβάνουν την ανομία του κατοχικού καθεστώτος, για να μην καταστραφεί το όποιο καλό κλίμα. Η ιστορία θα τονίσει ότι δύο Ελληνοκύπριοι δολοφονήθηκαν –σε ζωντανή σύνδεση– κι ακόμα και αν οι εγκληματίες ταυτοποιήθηκαν, η Κυπριακή Δημοκρατία δεν έκανε τίποτα απολύτως για την έκδοσή τους.
Δεν κρύφτηκαν, δεν φυγαδεύτηκαν, εμφανίστηκαν σε τηλεοράσεις, δεξιώσεις, ακόμα και στο πρόσφατο «πανηγύρι» της ντροπής στο Βαρώσι, αλλά οι ηγέτες της Κυπριακής Δημοκρατίας δεν έβγαλαν άχνα.
 
Τέσσερις Πρόεδροι, πέντε Γενικοί Εισαγγελείς, έντεκα Υπουργοί Δικαιοσύνης και επτά Υπουργοί Εξωτερικών (κάποιοι με δύο θητείες) δεν κούνησαν το δακτυλάκι τους για την απόδοση δικαιοσύνης, προς τιμήν δύο ηρώων που δολοφονήθηκαν μπροστά στα μάτια τους, μπροστά στα μάτια μας. Το αντέχει η ιστορία; Το αντέχει η δημοκρατία;

Αλέκος Μιχαηλίδης, Αρθρογράφος

Η 11η Αυγούστου είναι η 223η ημέρα του έτους κατά το Γρηγοριανό ημερολόγιο και 224η σε δίσεκτα έτη. Είναι επίσης μια μαύρη μέρα για τον ελληνισμό της Κύπρου, που είδε τον Τάσο Ισαάκ να ξυλοκοπείται μέχρι θανάτου, ένα έγκλημα για το οποίο κανείς ποτέ δεν τιμωρήθηκε.  

Στις 11 Αυγούστου 1996 η Κυπριακή Ομοσπονδία Μοτοσικλετιστών οργάνωσε μια αντικατοχική πορεία με αφετηρία το Βερολίνο και τερματισμό την κατεχόμενη Κερύνεια, με 200 μοτοσυκλέτες από 12 ευρωπαϊκές χώρες.

Η πορεία ξεκίνησε στις 2 Αυγούστου από την Πύλη του Βρανδεμβούργου και οι μοτοσικλετιστές πέρασαν από πολλές χώρες της Ευρώπης για να καταλήξουν στην Kύπρο στις 10 Αυγούστου ενώνοντας τις δυνάμεις τους με ντόπιους μοτοσυκλετιστές.

Την τελευταία στιγμή και μετά από πιέσεις τόσο από το εξωτερικό όσο και από την ίδια την Κύπρο, η Κυπριακή Ομοσπονδία Μοτοσικλέτας ακυρώνει το σκέλος της διαμαρτυρίας εντός της Κύπρου, διοργανώνοντας εναλλακτικά την κεντρική της εκδήλωση στο Μακάριο Στάδιο το πρωί της Κυριακής 11 Αυγούστου. Ο τότε Πρόεδρος της Κύπρου, Γλαύκος Κληρίδης είχε πείσει την Ομοσπονδία να ακυρώσει την πορεία, λέγοντας ότι «κινδυνεύει η Κύπρος» εάν προκληθούν εκτεταμένα επεισόδια.

Μία ομάδα μοτοσυκλετιστών, αναμεσά τους και ο 24χρονος Τάσος Ισαάκ, διαφώνησε με την απόφαση της Ομοσπονδίας και συνέχισε προς τα κατεχόμενα. Περίπου επτά χιλιάδων μοτοσικλετιστές μπήκαν στη νεκρή ζώνη του ΟΗΕ, την «Πράσινη Γραμμή», από ένα αφύλακτο στρατιωτικό φυλάκιο.

Την ίδια ώρα, στη «γραμμή Αττίλα», είχαν συγκεντρωθεί περίπου 1.000 Τουρκοκύπριοι, ανάμεσά τους και οπαδοί των «Γρίζων Λύκων», οι οποίοι είχαν καταφθάσει από την Τουρκία. Όπως διέρρευσε αργότερα, το κατοχικό καθεστώς είχε δώσει εντολές να πυροβολούνται όσοι επιχειρούσαν να περάσουν στα κατεχόμενα.


Η κατάσταση ήταν ήδη ανεξέλεγκτη όταν ξέσπασαν τα πρώτα επεισόδια στο ΣOΠAZ, στη Λευκωσία. Οι διαδηλωτές πέρασαν στη νεκρή ζώνη. Οι κατοχικές δυνάμεις άναψαν φωτιά για να τους απομακρύνουν. Στη Δερύνεια μοτοσικλετιστές και άλλοι διαδηλωτές βρέθηκαν αντιμέτωποι με τους ένοπλους στρατιώτες της κατοχικής δύναμης αλλά και οργανωμένους Τούρκους και Τουρκοκύπριους αντιδιαδηλωτές.

Ο Tάσος Ισαάκ, στην προσπάθεια του να βοηθήσει έναν άλλον Ελληνοκύπριο, τον οποίο κτυπούσαν οι Τούρκοι, δέχθηκε επίθεση και έπεσε στο χώμα. Γύρω του μαζεύτηκαν μεγάλος αριθμός Τούρκων και Τουρκοκύπριων αντιδιαδηλωτών καθώς και άντρες της αστυνομίας του ψευδοκράτους και άρχισαν να τον κτυπούν επανειλημμένα με πέτρες, ρόπαλα και λοστούς, μέχρι που πέθανε.

Άφησε την τελευταία του πνοή 95 μέτρα από την την ελληνοκυπριακή πλευρά και 32 από την τουρκοκυπριακή, σύμφωνα με την έκθεση του OHE. Δύο ιρλανδοί αστυνομικοί, μέλη της διεθνούς ειρηνευτικής δύναμης του ΟΗΕ (UNFICYP), δεν κατάφεραν να τον πάρουν από τα χέρια του πλήθους. Τα υπόλοιπα μέλη της Ειρηνευτικής Δύναμης του ΟΗΕ, τα οποία ήταν παρόντα στην σκηνή, επέλεξαν να μην επέμβουν.

Καθοδηγητής της δολοφονικής δράσης εναντίον του Tάσου Ισαάκ φέρεται να ήταν ο αρχηγός του παραρτήματος των Γκρίζων Λύκων στα κατεχόμενα, Μεχμέτ Αρσλάν. Από τη γενικευμένη συμπλοκή στη νεκρή ζώνη τραυματίστηκαν 54 Ελληνοκύπριοι, 17 Τουρκοκύπριοι και 12 μέλη της ειρηνευτικής δύναμης.

Η κηδεία του Τάσου Ισαάκ έγινε στις 14 Αυγούστου. Η σύζυγός του ήταν έγκυος στο πρώτο τους παιδί. Η ελληνική κυβέρνηση αποφάσισε να είναι ο ανάδοχος γονέας του αγέννητου μωρού. Όταν γεννήθηκε το κοριτσάκι, ένα μήνα αργότερα, βαπτίστηκε Αναστασία.

Ένα διπλό φονικό, ατιμώρητοι ένοχοι
Μετά την κηδεία, ο εξάδελφος του Τάσου Ισαάκ, ο 26χρονος Σολωμός Σολωμού, προσπάθησε να κατεβάσει τουρκική σημαία από φυλάκιο της «Πράσινης Γραμμής» και έπεσε νεκρός από πυρά που ήλθαν από τα Κατεχόμενα.
Στις 22 Νοεμβρίου 1996, η Κυπριακή Αστυνομία εξέδωσε διεθνές ένταλμα σύλληψης για τη δολοφονία του Τάσου Ισαάκ εναντίων των:

Χασίμ Γιλμάζ, εποίκου και πρώην στελέχους της ΜΙΤ (τουρκική ΚΥΠ).

Νεϊφέλ Μουσταφά Εργκούν, εποίκου από την Τουρκία και αστυνομικού του ψευδοκράτους.

Πολάτ Φικρέτ Κορελί, Τουρκοκύπριου από την Αμμόχωστο.

Μεχμέτ Μουσταφά Αρσλάν, τούρκου εποίκου και επικεφαλής των «Γκρίζων Λύκων» στα Κατεχόμενα.

Ερχάν Αρικλί, τούρκου εποίκου από την πρώην Σοβιετική Ένωση. Ο Αρικλί συνελήφθη τον Σεπτέμβριο του 2012 στο Κιργιστάν, αλλά αφέθηκε ελεύθερος κατόπιν πιέσεων του Τουρκίας.

Ο Ερχάν Αρικλί, γνωστός για την εμπρηστικό του λόγο και την πολιτική του δράση, εξελέγη το 2018 στην Αμμόχωστο ως «βουλευτής» του ψευδοκράτους.

Στις 24 Ιουνίου 2008 το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο έκρινε ένοχη την Τουρκία για τις δολοφονίες του Σολωμού και του Ισαάκ. Σύμφωνα με το δικαστήριο, η Τουρκία παραβίασε το 2ο άρθρου της Ευρωπαϊκής Συνθήκης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, καθώς δεν προχώρησε σε ενέργειες για την εύρεση και τιμωρία των ενόχων. Επιδικάστηκε χρηματική αποζημίωση στην οικογένεια του Ισαάκ.

Ήταν ένα διπλό έγκλημα για το οποίο στην πραγματικότητα δεν τιμωρήθηκε κανείς ποτέ, αν και υπήρχαν εκατοντάδες μάρτυρες και φωτογραφικό υλικό αλλά και βίντεο από το συμβάν.

Ακολουθήστε το Madata.GR στο Google News Madata.GR in Google News

ΔΕΙΤΕ ΤΟ VIDEO

Δείτε ακόμα