Στο περιοδικό People το οποίο κυκλοφορεί με το Έθνος της Κυριακής και τη Φανή Πλατσατούρα μίλησε η γνωστή ηθοποιός, Μυρτώ Αλικάκη.
«Γεννήθηκα στο Παρίσι κι έμεινα εκεί μέχρι τα τρία μου. Οι γονείς μου πήγαν στη Γαλλία για να ολοκληρώσουν τις σπουδές τους. Είμαι μοναχοπαίδι αλλά δεν έχω καμιά σχέση με αυτό που λέμε “κακομαθημένο”. Έμαθα από νωρίς να φροντίζω τον εαυτό μου και αυτό επιθυμώ να μάθω και στα παιδιά μου. Δεν θέλω να μεγαλώνω δυο αγόρια που δεν ξέρουν να τηγανίσουν ένα αυγό… Και οι δύο μου γονείς δούλευαν, με θυμάμαι να γυρνώ μόνη από το σχολείο με το κλειδάκι μου στα χέρια. Στο σπίτι έκανα όλες τις δουλειές: μαγείρευα, σιδέρωνα, πήγαινα στο σούπερ μάρκετ. Με δυο λόγια, έμαθα να αυτοεξυπηρετούμαι από αρκετά μικρή ηλικία».
«Μεγάλωσα με γαλλικά και… φλογέρα»
«Φοιτούσα σε γαλλικό σχολείο και αργότερα, σπούδασα γαλλική φιλολογία. Μεγάλωσα με γαλλικά και αντί για πιάνο, μάθαινα φλογέρα. Στο δημοτικό ξεκίνησα το μπαλέτο, την ενόργανη και τη ρυθμική γυμναστική χάρη σε μια πολύ αγαπημένη μου θεία που είχε γυμναστήριο και ήταν παράλληλα, προπονήτρια της Εθνικής Ομάδας Ενόργανης Γυμναστικής. Αυτή η θεία με μύησε σε έναν πιο αθλητικό τρόπο ζωής, τον οποίο τηρώ μέχρι σήμερα. Ίσως γι΄ αυτό λένε κάποιοι, ότι έχω γυμνασμένο κορμί. Το σώμα θυμάται, ισχύει αυτό. Φροντίζω όμως, και εγώ καθημερινά να γυμνάζομαι τουλάχιστον μισή ώρα στο σπίτι διότι τα γυμναστήρια απαιτούν και ελεύθερο χρόνο. Από την άλλη, αθλήτρια δεν θα μπορούσα να γίνω ποτέ στη ζωή μου γιατί είμαι λίγο καλοπερασάκιας. Με φαντάζεσαι να κάνω πηδήματα στο δίζυγο και ανάποδες ρόδες στις δοκούς; Ποτέ!».
«Άργησα να ανακαλύψω τη θηλυκή μου πλευρά…»
«Ανέκαθεν ήμουν αγοροκόριτσο. Μπορεί να με βλέπεις πλέον στον δρόμο λιγάκι πιο θηλυκά και προσεχτικά ντυμένη αλλά όλο αυτό ήρθε αργά στη ζωή μου. Τη θηλυκή μου πλευρά άργησα να την ανακαλύψω αλλά τώρα, ναι, την ευχαριστιέμαι. Και χωρίς ξόδεμα χρόνου: ντύνομαι – βάφομαι μέσα σε πέντε λεπτά! Διατηρώ αναλλοίωτα βέβαια, κάποια χαρακτηριστικά που ακόμη θεωρούνται κάπως πιο ανδρικά όπως τόλμη και θάρρος. Σιχαίνομαι αυτά τα νιαουρίσματα και τα “γυναικουλίστικα” πράγματα. Υποβιβάζουν τη γυναίκα που κακά τα ψέματα, είναι το πιο δυνατό φύλο και προικισμένη από τη φύση να γίνεται μάνα. Η διαδικασία της μητρότητας σου δίνει απίστευτη δύναμη να ανταπεξέλθεις στα πάντα. Από την άλλη, η κλισέ φράση “ο άνδρας της ζωής μου είμαι εγώ” είναι χιλιόμετρα μακριά από ΄μένα. Οι γυναίκες έχουμε ανάγκη τους άνδρες. Όπως και οι άνδρες τις γυναίκες και δεν αναφέρομαι μόνο στο σεξουαλικό κομμάτι γιατί μπορεί ένας άνθρωπος να είναι ομοφυλόφιλος, έτσι;».
«Eίχα αρκετές ενοχές ως μητέρα…»
«Έχω δύο αγόρια, 17 και 13.5 χρονών. Αν είχα και ένα κορίτσι, θα ήθελα να κάνει χορό, να οδηγεί μηχανάκι και να είναι αγοροκόριτσο. Αλλά έχω δυο αγόρια και είναι όλα λυμένα. Δεν μπορώ να πω ότι αντιμετωπίζω ιδιαίτερες δυσκολίες στο μεγάλωμά τους παρότι βρίσκονται στην εφηβεία. Νιώθω ότι έχω δυο φωτεινά παιδιά. Δεν ρέπουν προς μαυρίλες, καταστροφές και τέτοια πράγματα άρα νιώθω ήσυχη μέσα μου. Παλαιότερα, είχα αρκετές ενοχές ως μητέρα κάθε φορά που έλειπα λόγω δουλειάς. Από την άλλη, έπρεπε να δουλέψω. Τους έλεγα την αλήθεια και έδειχναν να καταλαβαίνουν: “παιδιά, διανύουμε μια δύσκολη εποχή και αν έχουμε δουλειά, θα μπορούμε και να σας ζήσουμε”».
«Τα έχω βρει με τον εαυτό μου…»
«Σήμερα, στα 47 μου, νιώθω καλύτερα απ΄ όταν ήμουν 25. Το πρώτο πράγμα που με φέρνει κοντά στην ευτυχία είναι η ψυχική ηρεμία και είναι πιο σημαντικό από την εξωτερική εμφάνιση και τα νιάτα. Έχω πολλά χρόνια τώρα, που τα έχω βρει καλά με τον εαυτό μου. Νιώθω ακόμη, νέα και γεμάτη ενέργεια. Η ιδέα του να γεράσω με απωθεί. Όχι γιατί φτάνεις ένα βήμα πιο κοντά στον θάνατο -έχω συμβιβαστεί μαζί του- αλλά για την αίσθηση του να μην μπορείς να κάνεις αυτά που λαχταρά η ψυχή σου, να σε καταβάλλει η κούραση, να μην έχεις ευλυγισία, να μην χτυπά συχνά το τηλέφωνο για δουλειά. Βέβαια, φαντάζομαι ότι η Φύση προνοεί για τα πάντα και μάλλον τώρα συζητάμε με άνεση για όλα αυτά γιατί νιώθω ακόμη νέα κι δεν εννοώ με την έννοια της παιδούλας, φυσικά. Για το αύριο κάνω συγκεκριμένα όνειρα: να είναι τα παιδιά μου καλά, να έχω δει εγγόνια και να μεγαλώνω όμορφα χωρίς κακές αρρώστιες που ταλαιπωρούν τους δικούς σου ανθρώπους και εσένα. Φρικάρω με αυτά…».
«Η σχέση μου με τον Πέτρο μετά το διαζύγιο…»
«Με τον Πέτρο Λαγούτη συνεργαζόμαστε συχνά. Έχουμε κάνει πολλά πράγματα μαζί: ταινίες, παραστάσεις, γυρίσματα. Φέτος θα βρισκόμαστε στη νέα σειρά των Ανδρέα Γεωργίου και Κούλη Νικολάου, Αστέρια στην Άμμο στον Αlpha Κύπρου. Μας πειράζουν καμιά φορά, ότι βρισκόμαστε συχνότερα τώρα πάρα όταν ήμασταν παντρεμένοι. Η αλήθεια είναι ότι βρισκόμαστε καθημερινά γιατί διατηρούμε μια πολύ κοντινή σχέση και επαφή λόγω παιδιών. Είναι μύθος ότι η γυναίκα βιώνει πιο δύσκολα ένα διαζύγιο απ΄ ότι ο άνδρας. Όταν υπάρχουν στη μέση παιδιά, είναι το ίδιο δύσκολο και για τους δύο».
«Γιατί άλλαξα το χρώμα των μαλλιών μου…»
«Τα μαλλιά τα άλλαξα για τη σειρά. Το συζήτησα με τον Ανδρέα Γεωργίου και ήταν σύμφωνος. Θα υποδυθώ μια ζωγράφο που τα πόδια της βρίσκονται λίγα εκατοστά πάνω από τη γη. Ήθελα λοιπόν, κι η εξωτερική της εμφάνιση να αντικατοπτρίζει αυτό που είναι η ψυχή της. Γι΄ αυτό κι άλλαξα τα μαλλιά, άνοιξα τα φρύδια και φόρεσα για πρώτη φορά στη ζωή μου φακούς επαφής. Και την ημέρα που πήγα στο κομμωτήριο γούσταρα τρελά. Ο κόσμος είναι κάπως εξοικειωμένος πια, με τις πολλές εικόνες του εαυτού μου αφού έχω κάνει τα πάντα: από ξανθά μαύρα και από καστανά κόκκινα!».
«H ζωή είναι υπέροχη…»
Έχω ένα διαρκές αίσθημα ότι η ζωή είναι υπέροχη και δεν θέλω να την χάνω. Πολύ δύσκολα θα πω “σήμερα θα μείνω σπίτι, με την κουβερτούλα μου μπροστά από την τηλεόραση, και θα κοιμηθώ από τις δέκα”. Θα πάθω κατάθλιψη, σίγουρα. Θέλω να βγαίνω, με παρέα ή μόνη. Μου αρέσει για παράδειγμα, να πίνω μόνη καφέ διαβάζοντας ή να πηγαίνω μόνη στο σινεμά και στο θέατρο. Έχω εξοικειωθεί με τα αδιάκριτα βλέμματα, τόσο πολύ που σχεδόν δεν τα αντιλαμβάνομαι. Επίσης, φροντίζω να βγαίνω σε στέκια που νιώθω ασφαλής. Σε κάθε περιοχή της Αθήνας έχω ένα μαγαζί – καβάντζα. Σε ένα τέτοιο είμαστε και τώρα».
«Η συνεργασία με τον Πέτρο Φιλιππίδη…»
«Πρώτη φορά βρίσκομαι φέτος, με τον Πέτρο Φιλιππίδη και θα ΄λεγα πως η συνεργασία μας είναι μάθημα για ‘μένα. Η ικανότητά του να αυτοσχεδιάζει και η αχαλίνωτη φαντασία του επί σκηνής είναι δύο μόνο από τους λόγους που χαίρεσαι να δουλεύεις μαζί του. Θα ξεκινήσουμε από το Κατράκειο Θέατρο στις 3 Ιουλίου με το υστερικά αστείο έργο του Μολιέρου, τον “Κατά Φαντασίαν Ασθενή” και θα το πάμε περιοδεία σε όλη την Ελλάδα με έναν θίασο – διαμάντι, μια εξαίσια μουσική του Θέμη Καραμουρατίδη και τα εντυπωσιακά κουστούμια του Γιάννη Μετζικώφ. Είμαι πραγματικά ενθουσιασμένη. Μόνο μια φορά ακόμη, έχω πάει περιοδεία στη ζωή μου αλλά το γουστάρω. Δεν θα το έκανα αν ένιωθα πως δεν αξίζει τον κόπο. Τον Χειμώνα θα βρίσκομαι πάλι με τον Πέτρο Φιλιππίδη και τρελή ομαδάρα, στο θέατρο Μουσούρη με τους “Ψύλλους στ΄ αυτιά”, του Φεϊντό».
«Δουλεύω 25 χρόνια ως ηθοποιός…»
«Στο θέατρο κλείνω 25 χρόνια φέτος. Δεν ξέρω πόσο εύκολο είναι να επιβιώσεις τόσα χρόνια, χρειάζεται ένας συνδυασμός πραγμάτων με το ταλέντο να έρχεται τελευταίο. Θέλει εργατικότητα, αυτοπειθαρχία, διαλλακτικότητα, να είσαι καλός συνεργάτης. Υπάρχουν βέβαια, και ηθοποιοί που δεν είναι καλοί συνεργάτες παρόλα αυτά, έχουν κάθε χρόνο δουλειά. Τι να σου πω… Εγώ χαίρομαι όταν ακούω ανθρώπους που εκτιμώ να μου λένε“αποφάσισα να συνεργαστώ μαζί σου γιατί είσαι πάντα στην ώρα σου και δεν δημιουργείς προβλήματα στη δουλειά”. Είμαι μια επιβράβευση».
«Θα μπορούσα να παρουσιάσω εκπομπή μαγειρικής…»
«Μαγειρεύω πολύ. Νομίζω η ειδικότητά μου είναι τα γρήγορα φαγητά, δηλαδή κρέας σωτέ με ψιλοκομμένα λαχανικά ή διάφορες νόστιμες μακαρονάδες. Πολύ σπάνια θα φτιάξω το ίδιο φαγητό δύο φορές. Ανοίγω το ψυγείο, βλέπω τι υπάρχει μέσα και… κατεβάζω ιδέες! Αρκετά συχνά, ανεβάζω τις συνταγές στο Instagram. Κάποια στιγμή θα μπορούσα να παρουσιάσω και εκπομπή μαγειρικής, γιατί όχι;…».
