Καταθέτει σήμερα (11/07) η ψυχολόγος που είχε εξετάσει την κατηγορουμένη 32χρονη μητέρα στην υπόθεση της Πάτρας.
Συνεχίζεται η δίκη της Ρούλας Πισπιρίγκου, με την Δέσποινα Σαββόγλου, ψυχολόγο με ειδίκευση στα παιδιά και τους εφήβους, να καταθέτει σήμερα Τρίτη (11/7) στο Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο της Αθήνας.
Η γιατρός επιχείρησε να δώσει την εικόνα του ψυχισμού και των σχέσεων των μελών της οικογένειας Δασκαλάκη, με όλα όσα συνέβησαν.
Η μάρτυρας - η οποία είχε κληθεί από την ανακρίτρια να εξετάσει τις ζωγραφιές της Τζωρτζίνας και να συντάξει σχετική πραγματογνωμοσύνη - δέχθηκε «βροχή» ερωτήσεων από την έδρα σχετικά με όσα διαπίστωσε τόσο από τις ζωγραφιές όσο και από την επαφή της με την κατηγορούμενη Ρούλα Πισπιρίγκου αλλά και τον Μάνο Δασκαλάκη, πατέρα των τριών νεκρών κοριτσιών.
«Η Τζωρτζίνα ένιωθε μοναξιά»
«Δεν υπήρχε επεξεργασία των θανάτων. Δεν υπήρχε χώρος να μιληθεί αυτό. Φοβήθηκε; Αγχώθηκε; Καμία αναφορά είπαν και οι δυο γονείς. Βέβαια αυτό ήταν απόλυτα συνδεδεμένο με την απουσία επεξεργασίας του πένθους από τους γονείς», σημείωσε η ψυχολόγος, προσθέτοντας ότι αυτό ήταν η αίσθηση των γονέων, αφού οι νηπιαγωγοί της μετέδωσαν διαφορετικές πληροφορίες.
«Μου έκανε εντύπωση στην έκθεση της νηπιαγωγού της Τζωρτζίνας… τότε μόλις είχε χαθεί η Μαλένα. Περιέγραψε ένα παιδί που βίωνε την απώλεια της αδελφής της έντονα, ζητούσε από τη δασκάλα να κρατά το χέρι, της έλεγε για την αδελφή της, την αναζητούσε το απόγευμα στα τηλέφωνα. Για να αναζητά ένα παιδί μια μητρική φιγούρα, ενώ υπάρχει η μαμά και ο μπαμπάς στο σπίτι… την έπαιρνε για να βρει ανακούφιση στα συναισθήματα που είχε», ανέφερε στη συνέχεια η μάρτυρας, εξηγώντας πως αυτό ερχόταν σε αντιδιαστολή με όσα ανάφεραν οι δυο γονείς που υποστήριξαν ότι δεν υπήρξαν εκφράσεις συναισθήματος του παιδιού με το πένθος.
«Μου μεταφέρθηκε από το διευθυντή ότι η Τζωρτζίνα ένιωθε την ανάγκη να κάνει του κάνει παρέα γιατί ήταν μόνος του στα διαλείμματα. Όταν τα παιδάκια θέλουν να βγουν έξω να παίξουν. Αυτό λέγεται προβολή. Η ίδια ένιωθε μοναξιά και σκεφτόταν ότι έτσι νιώθει ο διευθυντής της και ήθελε να του κάνει παρέα» σημείωσε χαρακτηριστικά.
«Επισκέφτηκε τις αδελφές της στα γραφεία τελετών»
Οι ζωγραφιές της Τζωρτζίνας αποτέλεσαν τον βασικό άξονα των συμπερασμάτων της ειδικού, η οποία εστίασε σε μια εικόνα του παιδιού όπου η Μαλένα απεικονίστηκε ως αγγελάκι στη μια όψη και στην άλλη με μουτζουρωμένο πρόσωπο και ήταν αφιερωμένη στη γιορτή της μητέρας.
Ο Μάνος Δασκαλάκης, όπως κατέθεσε η γιατρός, της είπε πως κάποια ψυχολόγος είχε συμβουλεύσει την κατηγορούμενη να λέει στο παιδί ότι η Μαλενα και η Ίριδα έγιναν αγγελάκια να την προστατεύσουν.
«Αυτό μου έκανε εντύπωση να δόθηκε ως συμβουλή από συνάδελφο. Υπάρχει αντίστροφη ρόλων εδώ. Οι γονείς είναι η ασπίδα, όχι ένα νεκρό παιδί» σημείωσε η μάρτυρας και συνέχισε λέγοντας πως «όταν ένα παιδί ζωγραφίζει την οικογένεια του και ζωγραφίζει την αδελφούλα της που δεν ήταν εν ζωή, είναι μια λογική σκέψη να πει κανείς ότι προσπαθούσε να βρει ένα τρόπο να εκφράσει τη θλίψη της».
Στο επίκεντρο της κατάθεσης βρέθηκε και η αναφορά ότι η Τζωρτζίνα αποχαιρέτησε τις αδελφές της στα γραφεία τελετών:
Πρόεδρος: Ποια είναι η διεργασία πένθους που περνάει ένας άνθρωπος σε αυτήν την περίπτωση;
Μάρτυρας: Δεν είναι όλα για όλους. Όλα είναι υπό αξιολόγηση. Όταν υπάρχουν παιδιά, πρέπει να τα συμπεριλάβουν. Για παράδειγμα ο ακατάλληλος τρόπος του πένθους σε αυτή την περίπτωση ήταν που επισκέφτηκε η Τζωρτζίνα μαζί με τους γονείς της, τις νεκρές αδελφές της, στο γραφείο τελετών, αυτό δε θα έλεγα ότι ήταν καλό για ένα παιδί. Να παρευρεθεί στη κηδεία υπό προϋποθέσεις, ενδεχομένως, δεν θα ήταν απαγορευτικό.
Η μάρτυρας μετέφερε την καθημερινότητα της οικογένειας , μέσα από τις αναφορές της κατηγορούμενης σημειώνοντας πως «δεν υπήρχε χώρος για κάθε παιδί ξεχωριστά» ενώ έκανε λόγο για ένα απαιτητικό πρόγραμμα.
«Ο πατέρας ήταν αρκετά απών γιατί δούλευε και φάνηκε να έχει τυφλή εμπιστοσύνη στη σύζυγο του να της έχει αναθέσει την καθημερινή επιμέλεια των παιδιών» κατέθεσε και συμπλήρωσε: «Μου είπε ότι προτιμούσε να πηγαίνουν κάπου που θα μαθαίνουν πράγματα από το να είναι με ένα τάμπλετ. Της εξήγησα ότι στο χέρι μας είναι τι θα δώσουμε στα παιδιά στο σπίτι. Μου έκανε εντύπωση η φράση της «θέλω τα παιδιά μου να είναι στρατιωτάκια, να έχουν όρια». Όμως το όριο πρέπει να μπαίνει με βάση και τις ανάγκες των παιδιών, όχι μόνο των γονιών».
«Η Ρούλα περιέγραφε τον πνιγμό της γιαγιάς της με τρυφερά λόγια»
Ένα από τα περιστατικά που αφηγήθηκε η Ρούλα Πισπιρίγκου στην ψυχολόγο ήταν για τους παππούδες της και τον στραγγαλισμό της γιαγιάς από τον παππού της. «Μας ενδιαφέρει ο τρόπος της αφήγησης γιατί αποτυπώνει και τον δικό του τρόπο σκέψης. Περιέγραψε έναν στραγγαλισμό με έναν τρόπο αρκετά ιδιαίτερο. Τον συνέδεσε με τα τρυφερά συναισθήματα του παππού προς τη γιαγιά και την αγωνία του ότι θα τον εγκαταλείψει. Το συναίσθημα της εγκατάλειψης υπάρχει γενικά στα λόγια της. Περιέγραφε τον πνιγμό με τρυφερά λόγια. Στη συνέχεια της αφήγησης της τελικά τον συγχώρεσε γιατί έτσι της μεταφέρθηκε από τους παππούδες.
Εισαγγελέας: Από τις συνεδρίες με τους γονείς καταλάβατε αν τον ρόλο τους τον είχαν συνειδητοποιήσει;
Μάρτυρας: Δεν ένιωσα πως υπήρχε διαλεκτική για τις ανάγκες των παιδιών τους;
Εισαγγελέας: Το ρόλο της μάνας τον αντιλήφθηκε ποτέ;
Μάρτυρας: Θα πω ναι, αλλά με ένα δικό της τρόπο. Την ενδιέφερε το ζευγάρι και η σχέση μεταξύ τους. Η εγκυμοσύνη της Ίριδας προγραμματίστηκε ως δεύτερη ευκαιρία στο γάμο τους.
Εισαγγελέας: Είχε το συναίσθημα να πενθήσει;
Μάρτυρας: Έχει το δικό της τρόπο και μηχανισμούς να σκέφτεται και να νιώθει πράγματα για όσα συμβαίνουν. Είναι μηχανισμοί που δε διευκολύνουν το ρόλο της ως μητέρα έτσι ώστε να φροντίσει με ένα καλό τρόπο τα παιδιά για να καλυφθούν. Κάποιες ψυχικές διεργασίες δεν την έχουν διευκολύνει. Θεωρώ ότι δεν ήταν τυχαία η πρόταση μου γι περαιτέρω εξέταση από ειδικούς. Και η ίδια πρέπει να φροντιστεί.
Εισαγγελέας: Σε τι να φροντιστεί;
Μάρτυρας: Όλοι χρειαζόμαστε φροντίδα σε δύσκολες καταστάσεις.
