Η Αγγελική Νικολούλη διατηρούσε μία συχνή επαφή με την κατηγορούμενη «μητέρα» τηλεφωνικά, αλλά και με μηνύματα, αφήνοντάς την να πιστεύει ότι έχει τον έλεγχο της κουβέντας.
Φεβρουάριος
Ρούλα: Καλημέρα. Με καλέσατε εσείς χθες από το γραφείο σας;
Αγγελική: Κάτι ήθελα, αλλά το βρήκα. Αυτό που λένε για τον φόνο που έκανε ο παππούς σου. Ισχύει ότι σκότωσε την γιαγιά σου;
Ρούλα: Ναι, ισχύει.
Αγγελική: Ο πατέρας του πατέρα σου;
Ρούλα: Ναι. Δε θεωρώ όμως, ότι αυτό σχετίζεται με τη δική μας περίπτωση κάπου, παρά μόνο για εκείνους που πάνε να συνδυάσουν, να αποδειχτούμε οικογένεια με δολοφονικό DNA.
Αγγελική: Συμφωνώ.
Ρούλα: Περιμένω με ενδιαφέρον το βράδυ την εκπομπή για να δω τον μάρτυρα που ήταν τη τελευταία στιγμή της Τζωρτζίνας μαζί μου, χωρίς να τον δω εγώ… (εννοώντας τη μάρτυρα από το διπλανό θάλαμο του νοσοκομείου)
Μάρτιος
Αγγελική: Ρούλα, γράφεις κάπου για την μπέμπα, «η τελευταία σου φωτογραφία όταν έφυγες…» Υπάρχει φωτογραφία του μωρού;
Ρούλα: Ναι, υπάρχει. Το βράδυ πριν φύγει, δύο-τρεις φωτογραφίες.
Αγγελική: Μήπως τράβηξες και βίντεο;
Ρούλα: Ναι, έχω…
Αγγελική: Μπορείς να μου το στείλεις;
Ρούλα: Ναι.
Μάρτιος
Ρούλα: Καλησπέρα. Τι κάνετε; Θα ήθελα να μου πείτε επειδή δε θυμάμαι, τί θα βγει σήμερα από μένα, από αυτά που σας έλεγα, για το θέμα των καμερών στο νοσοκομείο;
14 ημέρες πριν τη σύλληψή της
Ρούλα: Καλησπέρα, είδα τις κλήσεις σας. Δεν μπορώ να μιλήσω πουθενά πλέον γιατί έρχεται η κατάθεσή μου. Επίσης, εσείς μου είπατε ότι δεν έχετε κάποια άλλα στοιχεία να βγάλετε στην εκπομπή και εγώ άλλα βλέπω τώρα…
Αγγελική: Αφού προέκυψαν από την έρευνα, να μην τα βγάλω;
Ρούλα: Α! Οκ…
Μετά τις καταιγιστικές εξελίξεις στην υπόθεση δολοφονίας των τριών παιδιών από την Πάτρα που σόκαρε το πανελλήνιο, η εκπομπή φέρνει στο φως άγνωστες συνομιλίες της κατηγορούμενης «μητέρας» με την Αγγελική Νικολούλη.
Φαίνεται η αγωνία της Ρούλας Πισπιρίγκου, καθώς την ενδιέφερε να μάθει τα νέα στοιχεία που θα παρουσίαζε το «Φως στο Τούνελ».
Ρούλα: Τι κάνετε; Με πήρατε τηλέφωνο;
Αγγελική: Εγώ; Όχι… Γιατί;
Ρούλα: Α! Γιατί βρήκα μία κλήση και νόμιζα πως κάτι θέλετε να με ρωτήσετε…
Αγγελική: Όχι παιδί μου…
Ρούλα: Απόψε θα βγάλετε στην εκπομπή κάτι για μας;
Αγγελική: Έχω κάποιες μαρτυρίες…
Ρούλα: Που λένε τι;
Αγγελική: Α! Δε μπορώ να σου πω Ρούλα μου. Δες την εκπομπή και αν θες κάτι τα λέμε σε ένα διάλειμμα…Έτσι; Μη φοβάσαι πάντως…
Ρούλα: Δε φοβάμαι, απλά θέλω να ξέρω τι λένε όλοι αυτοί που εμφανίζονται με πλάτη και χωρίς ονόματα…Ποιοι είναι;
Η κατηγορούμενη επανέρχεται για να δώσει απάντηση στη δημοσιογράφο σχετικά με τη μεταξύ τους συνάντηση που ήταν να προγραμματίσουν.
ΡΟΥΛΑ: Κυρία Αγγελική, θα συναντηθώ με τους δικηγόρους μου και θα σας πάρω πάλι να σας πω γι’ αυτό που λέγαμε. Για να έρθετε στο σπίτι μου να μιλήσουμε… Μη νομίζετε ότι σας έχω ξεχάσει…
Αγγελική: Γιατί βρε Ρούλα; Πρέπει να πάρεις την άδειά τους για να πιούμε τον καφέ που σου ζητάω;
Ρούλα: Ε! Καταλαβαίνετε τώρα. Εγώ δεν έχω κανένα πρόβλημα να έρθετε, να τα πούμε, να σας γνωρίσω και από κοντά. Αλλά πρέπει να τους ενημερώνω για ό,τι κάνω…Θα σας πάρω εγώ τηλέφωνο. Δε νομίζω να μου πουν όχι…
Την επόμενη ημέρα, η δημοσιογράφος επικοινωνεί μαζί της:
Αγγελική: Δε με πήρες τηλέφωνο Ρούλα μου, όπως μου είπες. Πώς πήγε η συνάντησή σας χθες το βράδυ;
Ρούλα: Κυρία Αγγελική, λυπάμαι. Οι δικηγόροι δε θέλουν να βρεθούμε από κοντά. Όταν βγουν οι τοξικολογικές λένε. Τότε θα είμαι στη διάθεσή σας να πούμε τα πάντα.
Αγγελική: Μα νομίζω ότι δεν έχεις κάτι να κρύψεις. Τι φοβούνται;
Εμφανώς ταραγμένη ρωτάει την Αγγελική Νικολούλη για τα συμπεράσματα που η ίδια έχει βγάλει για εκείνη.
Ρούλα: Αλήθεια, να σας ρωτήσω κάτι που θέλω;
Αγγελική: Πες μου….
Ρούλα: Εσύ, τι πιστεύεις για μένα;
Αγγελική: Τι εννοείς;
Ρούλα: Πιστεύεις ότι τα έχω κάνει αυτά που λένε;
Αγγελική: Ότι έχεις σκοτώσει τα παιδιά σου; Θα σου πω μόνο όταν βρεθούμε από κοντά… Θέλω να σε δω… Να τα πούμε… Αλλιώς είναι βρε παιδί μου από κοντά…Να δω τη Ρούλα, την μάνα μέσα στο σπίτι που ζούσε με τα παιδιά της. Καθαρά ανθρώπινα…
Ρούλα: Δεν μου απάντησες, θέλω να μου πεις…
Αγγελική: Βρε Ρούλα μου… Να σου πω την αλήθεια μου, με έχεις μπερδέψει. Ό,τι και να πω εγώ όμως, δεν έχει σημασία. Ό,τι κι αν είναι θα πρέπει να αποδειχθεί
