Το 1963, ένας άνδρας που επισκεύαζε το σπίτι του, κατά λάθος τρύπησε έναν τοίχο. Αλλά από πίσω ανακάλυψε έναν αμύθητο αρχαιολογικό θησαυρό. Στην αρχή νόμιζε ότι το σπίτι του είχε χρησιμοποιηθεί για να φράξει μια υπόγεια δίοδο.
Πήρε μια βαριοπούλα και άρχισε να γκρεμίζει τον τοίχο. Το άνοιγμα μεγάλωσε. Ο άνδρας πέρασε μέσα και άρχισε να ψάχνει. Ερευνώντας, βρήκε αρκετές αίθουσες και θαλάμους. Έκπληκτος ακολούθησε το κρυφό πέρασμα που είχε βρει και το οποίο τον οδήγησε σε ένα δωμάτιο και σε περισσότερα περάσματα. Συνέχισε να εξερευνά και βρήκε ένα πολύπλοκο σύστημα σηράγγων και σπηλαίων και τελικά μια τεράστια υπόγεια πόλη, λαξευμένη σε ηφαιστειακό βράχο.
Ο άνδρας είχε ανακαλύψει την αρχαία υπόγεια πόλη Ντερινκούγιου. Την πιο βαθιά σκαμμένη πόλη της Τουρκίας. Η πραγματική της έκταση θα γινόταν γνωστή μόνο μερικά χρόνια αργότερα, με τις επόμενες ανασκαφές.
Κάποτε ήταν μια ακμάζουσα μητρόπολη και είναι ένα από τα πολλά παρόμοια υπόγεια συγκροτήματα, που συναντά κανείς στην Καππαδοκία. Η περιοχή είναι μια από τις πιο όμορφες περιοχές της Τουρκίας, γνωστή για τις χαρακτηριστικές “νεραϊδοκαμινάδες” της. Είναι ψηλοί, κωνοειδείς βράχοι που σχηματίστηκαν κατά τη διάρκεια εκατομμυρίων ετών από φυσικές διεργασίες. Οι περισσότεροι είναι συγκεντρωμένοι στην Κοιλάδα των Μοναχών, στο Göreme, αλλά και αλλού.
Το τοπίο είναι εκθαμβωτικής ομορφιάς. Ωστόσο η εξωτική ομορφιά δεν βρίσκεται στην επιφάνεια. Έχει βάθος. Εκτείνεται περί τα 80 μέτρα κάτω από την επιφάνεια της γης και είναι ένα από τα πιο μυστηριώδη και εντυπωσιακά τεχνικά επιτεύγματα της χώρας. Φυσικά σήμερα, είναι τουριστική ατραξιόν.
Το Ντερινκούγιου είναι μια αρχαία, πολυεπίπεδη υπόγεια πόλη κοντά στη σύγχρονη ομώνυμη πόλη, η οποία είναι κτισμένη σε βάθος 85 μέτρων. Στην κορυφή της είναι αρκετά μεγάλη για να φιλοξενήσει δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους. Όπως φαίνεται εκεί ζούσαν χιλιάδες άνθρωποι, με τα ζώα και τις αποθήκες τροφίμων τους, πράγμα που σημαίνει ότι το Ντερινκούγιου είναι ένα από τα μεγαλύτερα υπόγεια οικιστικά συγκροτήματα που έχουν βρεθεί και στην Τουρκία, αλλά και στον κόσμο.
Η ίδια η πόλη μπορούσε να κλείσει από μέσα, με μεγάλες, κυλιόμενες, πέτρινες πόρτες και κάθε όροφος μπορούσε να κλείσει ξεχωριστά από τον άλλο. Στο ζενίθ της, η πόλη μπορούσε να φιλοξενήσει έως και 20.000 άτομα και διέθετε εγκαταστάσεις για να παρέχει ανέσεις στους κατοίκους της, ανέσεις που υπήρχαν και σε άλλα παρόμοια υπόγεια συγκροτήματα στην Καππαδοκία.
Βρέθηκαν πατητήρια σταφυλιών, ελαιοτριβεία και στάβλοι, κελάρια, αποθήκες, εστιατόρια και παρεκκλήσια.
Μοναδικό στο Ντερινκούγιου είναι ένα συγκρότημα που βρίσκεται στον δεύτερο όροφο της πόλης. Είναι ένα τεράστιο δωμάτιο με θολωτή οροφή, το οποίο πιστεύεται ότι χρησιμοποιήθηκε ως θρησκευτικό σχολείο. Έχει παρακείμενα δωμάτια τα οποία είναι ανοιχτά, για τους ανθρώπους που ήθελαν να μελετούν.
Το μέγεθος και η πολυπλοκότητα του συγκροτήματος είναι εντυπωσιακά, αλλά αυτό που προκαλεί ακόμη μεγαλύτερο δέος είναι η ημερομηνία κατά την οποία οι ιστορικοί πιστεύουν ότι άρχισαν οι εργασίες κατασκευής. Τα σπήλαια, λένε, μπορεί να χτίστηκαν αρχικά στο μαλακό ηφαιστειακό πέτρωμα της περιοχής της Καππαδοκίας από τους Φρύγες, τον 8ο έως 7ο αιώνα π.Χ..
Το Ντερινκούγιου συνδεόταν κάποια στιγμή με το Kaymakli, μια άλλη υπόγεια πόλη, που ήταν πιο μακριά. Η σύνδεση ήταν υπόγεια με σήραγγες, οι οποίες είχαν μήκος περίπου 15 χιλιόμετρα. Τα ευρήματα σε αυτό το τμήμα γης ανήκουν στη Μέση Βυζαντινή Περίοδο, μεταξύ του 5ου και του 10ου αιώνα.
Οι πόλεις χρησιμοποιήθηκαν κατά τις επόμενες χιλιετίες από τους χριστιανούς ντόπιους ως προστασία από τις εισβολές των Μογγόλων και των Αράβων. Όταν οι Οθωμανοί κατέκτησαν τελικά τη σημερινή Τουρκία, το Ντερινκούγιου χρησιμοποιήθηκε ως τόπος για να κρυφτούν οι πρόσφυγες από τους Τούρκους μουσουλμάνους ηγεμόνες που εγκαταστάθηκαν εκεί. Ακόμα και μέχρι τον 20ό αιώνα, οι Έλληνες της Καππαδοκίας και οι Αρμένιοι χρησιμοποιούσαν τις υπόγειες πόλεις για να ξεφύγουν από τις διώξεις που υφίσταντο κατά περιόδους.
Το 1969, ο χώρος άνοιξε για τους επισκέπτες, και μέχρι το 2016, περίπου η μισή υπόγεια πόλη είχε γίνει προσβάσιμη. Σήμερα η είσοδος κοστίζει περίπου 300 τουρκικές λίρες, περίπου 9 ευρώ. Τόσο κοστίζει για να εξερευνήσει κάποιος ένα από τα πιο όμορφα, αλλά κρυμμένα, διαμάντια της Τουρκίας.
Πηγή: enikos.gr
