Όταν πριν μερικά χρόνια παντρεύτηκα τη γυναίκα μου, πήρα προίκα. Καλά, αφήστε τα αυτά, που σκέφτεστε , περί αναχρονιστικών θεσμών, μικροαστικών και πατριαρχικών καταλοίπων και ... «τι μας λες τώρα ρε μεγάλε, προίκα το 2012». Εγώ ένα ξέρω . Όταν υπάρχει προίκα την παίρνεις. Τελεία. Αυτό, που δεν ήξερα, ήταν ότι στην προίκα συμπεριλαμβανόταν και η Μαρίνα.
Η Μαρίνα ήταν φίλη της γυναίκας μου από το λύκειο, που είχε κολλήσει πάνω της σαν βδέλλα και μετά την αποφοίτηση. Μέτριας εμφάνισης η Μαρίνα, μέτριας ευφυίας, μέτριας μόρφωσης και μέτριας συγκρότησης, αναρωτιόμουνα πάντα τι κοινό έδενε τις δύο, οφθαλμοφανώς, άσχετες μεταξύ τους, νεαρές γυναίκες. Μέχρι, που λόγω της... συχνότατης επαφής, το ανακάλυψα. Η γυναίκα μου, μεταξύ άλλων προσόντων, είναι και καλός εξομολογητής. Ακούει ως ακροατής με πραγματικό ενδιαφέρον τον συνομιλητή της και αν μπορεί τον βοηθάει. Τσάμπα ψυχανάλυση δηλαδή η Μαρίνα μέχρι το πρωί. Αξέχαστα βράδια με πίτσα, ποτά και χαρτομάντιλα!
Το βασικό θέμα της Μαρίνας στις «συνεδρίες» ήταν οι γκόμενοι. Οι γκόμενοι που δεν φάνηκαν , οι γκόμενοι που την χρησιμοποίησαν, οι γκόμενοι που την άφησαν, οι γκόμενοι που...δεν έπρεπε να της φερθούν έτσι, οι γκόμενοι που την αγνόησαν, οι γκόμενοι γενικά...
Η Μαρίνα δεν είχε ποτέ σταθερή δουλειά και με τα προσόντα που είχε, έβρισκε μόνο ως πωλήτρια και μάλιστα σε καταστήματα με ρούχα για 700 - 800 ευρώ το μήνα. Ας το αφήσουμε ασχολίαστο αυτό τώρα το 2012 ...μιλάμε για πριν το 2010. Κάποια στιγμή έχασε τον πατέρα της, συνταξιούχο πολιτικό υπάλληλο στο υπουργείο Άμυνας. Την άλλη μέρα η Μαρίνα βρέθηκε, ως μοναχοκόρη, με μονοκατοικία στα βόρεια προάστια , παραθαλάσσιο οικόπεδο φιλέτο στην Χαλκίδα, καταθέσεις, που έγιναν σπορ κάμπριο αυτοκίνητο και την ΣΥΝΤΑΞΗ ΤΟΥ ΜΠΑΜΠΑ 1750 ΕΥΡΩ ΩΣ ΑΓΑΜΗ ΘΥΓΑΤΕΡΑ!!!
Όχι, εδώ θέλω να είμαι αντικειμενικός. Αυτό το κράτος πάντα ήταν στο πλευρό όσων το είχαν ανάγκη. Από τη Φρειδερίκη, που μοίραζε βιβλιάρια καταθέσεων στις άπορες κορασίδες, μέχρι τώρα στις μέρες μας, που ο Βύρων Πολύδωρας μεριμνά και διορίζει άγαμα κοράσια και συγκεκριμένα την ... άγαμη θυγατέρα του.
Η Μαρίνα φυσικά σταμάτησε να δουλεύει διότι ... « χέστηκα να ξυπνάω πρωί και να με πρήζει η κάθε καριόλα, που δεν χωράει η κωλάρα της σε παντελόνι νούμερο 44, μήνας μπαίνει, μήνας βγαίνει πέφτει η σύνταξη». Έτσι επιδόθηκε στο αγαπημένο της χόμπι αναζήτησης γκόμενου. Γιατί για γαμπρό δεν το συζητάμε. Πρώτον, γιατί θα έχανε την σύνταξη και δεύτερον, διότι είχε και ανθρωποδιώχτη και δεν της καθότανε κανένας πάνω από βδομάδα. Λάθος...δύο ,της κάτσανε.
Συγκεκριμένα ο πρώτος ένα μήνα και ο δεύτερος χοντρικά τέσσερις. Διότι η Μαρίνα πούλησε το οικόπεδο, που λέγαμε, 100 χιλιάδες ευρώ . Tα σαράντα χιλιάρικα τα έφαγε με τον πρώτο και τα εξήντα με τον δεύτερο. Δεν θα μπω σε ανατριχιαστικές λεπτομέριες αλλά η Μαρίνα στο τέλος του τετραμήνου επέστρεφε άφραγκη από Ταυλάνδη έχοντας μόνο το εισιτήριο επιστροφής.
Η Μαρίνα σήμερα είναι σχεδόν 35 χρόνων μένει με τη μητέρα της, επίσης συνταξιούχο στην μονοκατοικία των 200 τετραγωνικών και οι ελπίδες της στην αναζήτηση γκόμενου παραμένουν φιλόδοξες. Όσο για γάμο; Δεν το συζητάει καν... « χαζή είμαι να χάσω τέτοια σύνταξη!»
Και έρχομαι τώρα σε μένα...σε σένα ....σε μας...
Εγώ με τη γυναίκα μου, πληρώνουμε σε φόρο εισοδήματος και ακινήτων το χρόνο, περίπου την ετήσια σύνταξη «άγαμης θυγατέρας» της Μαρίνας και την ίδια στιγμή, έχω μείωση οικογενειακού εισοδήματος 30%. Βλέπω ότι η συγκεκριμένη «ευαισθησία» της πολιτείας για τις άγαμες θυγατέρες , πρόκειται να συνεχιστεί και μετά την επερχόμενη λαίλαπα των μέτρων, με κάποιες αστείες περικοπές. Τονίζω, για μια κατηγορία ενηλίκων γυναικών, που είναι υγιέστατες , αρτιμελέστατες, με σώας τας φρένας και ικανή οξυδέρκεια. Τη Μαρίνα λοιπόν θα συνεχίσω να την πληρώνω εγώ...εσύ...εμείς ...
Δικαιούμαι λοιπόν να λύσω μια απορία μου...μια μικρή διευκρίνηση.
ΕΓΩ ΤΗ ΜΑΡΙΝΑ ΘΑ ΣΥΝΕΧΙΣΩ ΝΑ ΤΗΝ ΠΛΗΡΩΝΩ ΕΠΕΙΔΗ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΒΡΕΙ ΑΝΤΡΑ ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΕΙ ΝΑ ΠΑΝΤΡΕΥΤΕΙ ή ΓΚΟΜΕΝΟ ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΕΙ ΝΑ Γ@ΜΗΘΕΙ...ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ !!!