Πρωτοδίκως είχε κριθεί ένοχος κατά πλειοψηφία (με ψήφους πέντε προς δύο) και είχε καταδικαστεί σε ισόβια κάθειρξη.
Αύριο στο Μεικτό Ορκωτό Εφετείο Ιωαννίνων καλείται να δώσει την τελευταία ποινική δικαστική του «μάχη», υποστηρίζοντας και πάλι ότι είναι αθώος.
Η βασική του υπερασπιστική γραμμή εστιάζεται στο αίτημά του, προκειμένου να διενεργηθεί πραγματογνωμοσύνη για να διαπιστωθεί η ύπαρξη ή μη δακτυλικών του αποτυπωμάτων και γενετικού του υλικού (D.N.A κ.λπ.) πάνω στον ξύλινο πάσσαλο -από χοντρό κλαδί ελιάς μήκους 1.70 μ.- το οποίο φέρεται ότι χρησιμοποίησε για το έγκλημα.
Το εν λόγω αίτημα ο κατηγορούμενος ιερέας το είχε υποβάλει και πρωτοδίκως, ωστόσο είχε απορριφθεί κατά πλειοψηφία, με το σκεπτικό ότι ακόμη και αν δεν αναβρεθούν αποτυπώματα και λοιπά στοιχεία πάνω στον πάσσαλο, αυτό «δεν μπορεί να αναιρέσει από μόνο του την τέλεση της πράξης του εγκλήματος από αυτόν».
Απόφαση
Και αυτό γιατί -ανάμεσα σε άλλα όπως τονίζεται στην πρωτόδικη απόφαση- «η πιθανή έλλειψη των στοιχείων αυτών μπορεί να οφείλεται στην εν τω μεταξύ εξαφάνισή τους». Χαρακτηριστικό επίσης αυτής της υπόθεσης είναι ότι η προηγούμενη απόφαση ουσιαστικά στηρίχτηκε στην κατάθεση του φερόμενου μοναδικού αυτόπτη μάρτυρα που είναι ο τρίτος αδελφός (θύματος και κατηγορούμενου), ο οποίος -όπως αναφέρεται- εξιστόρησε «με σαφήνεια, πειστικότητα και λογική ακολουθία τη διαδρομή των γεγονότων που διαδραματίστηκαν ενώπιόν του».
Επιπροσθέτως, τονίζεται ότι «η κατάθεσή του αυτή δεν αναιρείται από κάποιο αποδεικτικό στοιχείο».
Από την πλευρά τους οι κόρες του κατηγορουμένου χαρακτήρισαν τον θείο τους «μυθομανή, που έχει παραισθήσεις και μεθάει». Δεν έδωσαν όμως -όπως υπογραμμίζεται στην πρωτοβάθμια απόφαση- κάποια πειστική εξήγηση για τον λόγο που ο θείος τους κατέθεσε τόσο κραυγαλέα και σοβαρά ψέματα σε βάρος του κατηγορουμένου.
Να σημειωθεί ότι ο κατηγορούμενος είχε ισχυριστεί κατά την προδικασία ότι πιθανόν τον θανάσιμο τραυματισμό του θύματος να τον προκάλεσε ο τρίτος αδελφός τους και νυν βασικός του μάρτυρας κατηγορίας, στην προσπάθειά του να ανακόψει την επίθεση σε βάρος του από τον θανόντα.
Αυτόν τον ισχυρισμό, όμως, δεν τον επανέλαβε στο πρωτόδικο δικαστήριο, που υποστήριξε ότι το χτύπημα στο κεφάλι του αδελφού του προκλήθηκε από την πτώση του πάνω σε πέτρες, όταν επιχείρησε να τον χτυπήσει με τον ξύλινο πάσσαλο.
