Ένα ρομπότ που αισθάνεται, θυμίζει ταινία επιστημονικής φαντασίας, αλλά Ευρωπαίοι ερευνητές κάνουν ακριβώς αυτό, στο πλαίσιο του προγράμματος Feelix Growing, που έχει τραβήξει τη διεθνή προσοχή. Το τριετές ερευνητικό πρόγραμμα, που χρηματοδοτείται από το 6ο Πρόγραμμα-Πλαίσιο της ΕΕ, συμπεριλαμβάνει 25 ερευνητές από έξι χώρες, με συντονίστρια τη δρα Λόλα Καναμέρο.
Το Feelix Growing αναπτύσσει λογισμικό που επιτρέπει στα ρομπότ να αντιλαμβάνονται με εμπάθεια το περιβάλλον τους, δηλαδή να καταλαβαίνουν πότε ένας άνθρωπος είναι λυπημένος, χαρούμενος ή θυμωμένος. Η μάθηση αυτή γίνεται μέσω τεχνητών νευρωνικών δικτύων, που κάνουν προσομοίωση των φυσικών νευρώνων του ανθρώπινου εγκεφάλου. Χρησιμοποιώντας κάμερες και αισθητήρες, ανιχνεύουν διάφορες παραμέτρους, όπως τις εκφράσεις του προσώπου ή τον ήχο της φωνής, για να καθορίσουν τη συναισθηματική κατάσταση του ανθρώπου.
Η τεχνολογία αυτή συνδυάζει επιμέρους επιστημονικούς τομείς, όπως τη ρομποτική μηχανική, τα προσαρμοστικά συστήματα, την εξελικτική και συγκριτική ψυχολογία, την νευροεπιστήμη και την ηθολογία, που αφορά την ανθρώπινη συμπεριφορά. Το ρομπότ, όπως ένα παιδί, προγραμματίζεται να μαθαίνει από την εμπειρία του και πώς να ανταποκρίνεται στα συναισθήματα των γύρω του. Αν π.χ. κάποιος δείχνει φόβο ή κλαίει από πόνο, το ρομπότ μαθαίνει να προσαρμόζει τη συμπεριφορά του, ώστε να εμφανίζεται λιγότερο απειλητικό ή ακόμα απομακρύνεται τελείως.
Παράλληλα, βρίσκεται υπό ανάπτυξη ακόμα και ένα "πρόσωπο" για το ρομπότ, ώστε αυτό να εκφράζει τα διαφορετικά "συναισθήματά" του. Η βασική ιδέα πίσω από το πρόγραμμα είναι να κάνει τα ρομπότ πιο φιλικά και αποδεκτά από το μέσο άνθρωπο και να τον προετοιμάσει για την εποχή (όχι μακρινή) που τα ρομπότ θα εργάζονται στα σπίτια μας. Τα ρομπότ που μπορούν να προσαρμοστούν σε ανθρώπινες συμπεριφορές, είναι αναγκαία αν μελλοντικά πρόκειται να παίξουν ουσιαστικό ρόλο στην κοινωνία, π.χ. βοηθώντας ηλικιωμένους και άτομα με ειδικές ανάγκες, ως οικιακοί βοηθοί ή ως ψυχαγωγοί.
