Θλίψη και πόνος επικρατεί στην τοπική κοινωνία και σε όλο το νομό από την ώρα που διαδόθηκαν τα δυσάρεστα νέα με τον θάνατο και των τραυματισμό δύο κατοίκων της επαρχίας Σελίνου.
Δράστης της εν ψυχρώ εκτέλεσης και απόπειρας ανθρωποκτονίας είναι ο Νικόλαος Ξυπολιτάκης του Κωνσταντίνου γεν. το 1985 κάτοικος Αγυιάς Κυδωνίας, φύλακας στην εξωτερική φρουρά της Δικαστικής Φυλακής Χανίων.
Νεκρός, είναι ο αγρότης Ευτύχιος Ζαμπιάκης του Ιωάννη από το Κουστογέρακο Σελίνου γεν. το 1958 και τραυματίας ο Μιχαήλ Πυροβολάκης του Ιωάννη γεν. το 1964 στο Ροδοβάνι Σελίνου, κάτοικος Σούγιας.
Τα πυρά του δράστη δέχθηκε και το αυτοκίνητο ταξί που οδηγούσε ο ιδιοκτήτης του Γεώργιος Φαλαγγάρης του Βασιλείου γεν το 1958 στη Σούγια κάτοικος ομοίως.
Ο δράστης, όπως ισχυρίστηκαν κάτοικοι της περιοχής, πρόκειται για έναν αδίστακτο ζωοκλέφτη που επισκεπτόταν τακτικά την περιοχή σκοτώνοντας ακόμα και αγρίμια από το φαράγγι της Αγίας Ειρήνης. Ορισμένοι χαρακτηρίζουν τον δράστη υγιή, αλλά αδίστακτο κακοποιό.
Κανένας, σχεδόν, δεν γνώριζε, πριν από τη σύλληψή του, ότι πρόκειται για έναν δημόσιο υπάλληλο, φύλακα της Εξωτερικής Δικαστικής Φρουράς των Φυλακών Χανίων που προσελήφθηκε στο δημόσιο πριν από ένα χρόνο περίπου.
Για την όλη κατάσταση, ο οδηγός του Tαξί, Γεώργιος Φαλαγγάρης, αν και δεν είχε συνέλθει ακόμα, μας αφηγήθηκε το συμβάν, τονίζοντας, μεταξύ άλλων, τα εξής:
“ Ήταν γύρω στις 6.05΄μ.μ. χθες, Πέμπτη 25 Φεβρουαρίου, όταν επέστρεφα στη Σούγια από το Κουστογέρακο που είχα πάει έναν πελάτη, θείο του σκοτωμένου. Ξαφνικά, βλέπω κατάχαμα δίπλα από το αυτοκίνητό του, πλημμυρισμένο στα αίματα τον Ευτύχη.
Βγήκα έξω και του φώναζα, μα τίποτα…, ήταν ζεστός ακόμα, αλλά νεκρός. Δεν είχα δυνατό σήμα στο τηλέφωνο και ξεκίνησα προσπαθώντας να τηλεφωνήσω στην Αστυνομία. Τα κατάφερα και όπως είχα διανύσει γύρω στα 300 μέτρα, μετά από μία στροφή βλέπω στα 50 μέτρα μπροστά μου ένα άτομο να κρατά καραμπίνα.
Κατάλαβα ότι αυτός είναι ο δολοφόνος και βάζοντας όπισθεν, βλέπω να με σημαδεύει. Έσκυψα και ξεκίνησα προς τα πίσω με μεγάλη ταχύτητα, ενώ εκείνος με πυροβολούσε. Φτάνοντας στη διασταύρωση πήρα το δρόμο που πάει στο φαράγγι γιατί ο άλλος όπως είναι πέταλο ο δρόμος, μπορούσε να μου ρίξει. Ήμουν πανικόβλητος… Λίγες εκατοντάδες μέτρα παρακάτω, όπως οδηγούσα για το φαράγγι, εισήλθα σ’ έναν χωματόδρομο για να περάσω στη συνέχεια με ταχύτητα αστραπής, αφού δεν υπήρχε γέφυρα, τον ποταμό του φαραγγιού όπου έτρεχαν πολλά νερά καθόσον έβρεχε όλη τη μέρα. Αν προσπαθούσα να τον διασχίσω με μικρή ταχύτητα, ίσως να με παράσερναν τα ορμητικά νερά του. Πιο κάτω, πέρασα άλλο έναν ποταμό, μικρότερο τώρα και σταμάτησα το αυτοκίνητο στην Εκκλησία της Παναγίας.
Έκανα τον σταυρό μου ζητώντας τη βοήθειά Της και παρέμεινα παραπέρα κρυμμένος, μέχρι της 10.15΄ το βράδυ. Τώρα που ξέρω ποιος είναι ο δράστης, υποθέτω ότι το θύμα όταν τον είδε με την καραμπίνα στα χέρια, κάτι θα ήξερε για τη δράση του και σταμάτησε να του ζητήσει εξηγήσεις. Όμως, δεν πρόλαβε, ο φονιάς τον εκτέλεσε εν ψυχρώ…
Η Αστυνομία, εν τω μεταξύ, είχε ειδοποιήσει τον Μιχάλη που πήγε αμέσως στην περιοχή πέφτοντας πάνω στο δολοφόνο για να δεχτεί τα πυρά του. Τραυματισμένος σοβαρά κατάφερε να οδηγήσει και να φτάσει στη Σούγια… Ευτυχώς που η Αστυνομία τον σύλλαβε…”
Ρεπορτάζ:
Γιάννης Η. Κάκανος
www.yanniskakanos.gr
