Εκεί που κάποτε παραθέριζαν, σήμερα επιλέγουν να κατοικήσουν μόνιμα. Οχι, δεν αναζητούν... διακοπές όλο το χρόνο, αλλά μια καλύτερη ποιότητα ζωής. Καλύβια, Κορωπί, Λούτσα, Ραφήνα και Ωρωπός συγκεντρώνουν τις προτιμήσεις των περισσότερων νέων μόνιμων κατοίκων, ενώ ακολουθούν περιοχές όπως η Ανάβυσσος και το Μαρκόπουλο. Η σταδιακή μετακίνηση πληθυσμού έχει ήδη δημιουργήσει τα πρώτα παρελκόμενα στις παραλιακές περιοχές, όπου τα σχολεία και οι υπηρεσίες υγείας δεν επαρκούν για να καλύψουν τα νέα δεδομένα. Οι επιστήμονες τονίζουν την ανάγκη έγκαιρων παρεμβάσεων, για να μην ακολουθήσουν τα παράλια το «πρότυπο» της άναρχης αστικοποίησης των Μεσογείων. Μετά τα Μεσόγεια, που γνωρίζουν μια χωρίς προηγούμενο οικιστική ανάπτυξη την τελευταία δεκαπενταετία, και οι παραλιακές περιοχές της Αττικής αρχίζουν τα τελευταία χρόνια να δέχονται πιέσεις. «Επτά από τους 28 παραλιακούς δήμους αρχίζουν σταδιακά να μετατρέπονται από παραθεριστικοί οικισμοί σε περιοχές α΄ κατοικίας. Ανάμεσα σε αυτούς, η Σαλαμίνα, τα Καλύβια, το Κορωπί, η Λούτσα, η Ραφήνα και ο Ωρωπός», εξηγεί στην «Κ» η αρχιτέκτων-πολεοδόμος, ερευνήτρια στο Εθνικό Κέντρο Κοινωνικών Ερευνών (ΕΚΚΕ) κ. Φραίη Καμούτση. «Σε ορισμένες περιοχές η α΄ και η β΄ κατοικία αναπτύσσονται παράλληλα: τέτοιες περιοχές είναι η Νέα Πέραμος, η Ανάβυσσος, η Παλαιά Φώκαια, το Μαρκόπουλο Μεσογαίας και το Μαρκόπουλο Ωρωπού. Στο μεταξύ, παλαιές παραθεριστικές περιοχές, όπως η Βάρη και η Βουλιαγμένη έχουν πλέον μετατραπεί σε περιοχές α΄ κατοικίας». Η μελέτη της κ. Καμούτση για τις τάσεις μετατροπής της χρήσης του παράκτιου χώρου της Αττικής, παρουσιάζεται σήμερα σε ημερίδα του Ινστιτούτου Αστικής και Αγροτικής Ανάπτυξης του ΕΚΚΕ, με θέμα «Κοινωνία και χώρος στην Αθήνα: η δυναμική των μεταβολών της τελευταίας 20ετίας». Στο πλαίσιο της μελέτης, η ερευνητική ομάδα πραγματοποίησε συνεντεύξεις με νοικοκυριά στη Λούτσα. «Συνήθως πρόκειται για ανθρώπους που είχαν κάποια σχέση με την περιοχή, όπως ένα εξοχικό, το οποίο μετέτρεψαν σε α΄ κατοικία ή κάποιο κτήμα», εξηγεί η κ. Καμούτση. «Αιτία της απόφασης να μετακομίσουν εκεί, η αναζήτηση καλύτερης ποιότητας ζωής ή το όνειρο της μονοκατοικίας. Προς μεγάλη μας έκπληξη πάντως έχουμε σαφείς ενδείξεις ότι οι “νεοαφιχθέντες” στα παράλια της Αττικής ανήκουν σε παραγωγικές ηλικιακές ομάδες».
Η τάση μετακίνησης στα παράλια παραμένει ακόμα σχετικά ασθενής. «Το μεγαλύτερο μέρος της ανάπτυξης εξακολουθούν να το απορροφούν τα Μεσόγεια και οι περί του Λεκανοπεδίου περιοχές. Ωστόσο, οι παράλιοι οικισμοί δείχνουν σαφείς τάσεις ανάπτυξης. Βλέποντας τι συνέβη στα Μεσόγεια θα πρέπει η Πολιτεία να παρέμβει και να σχεδιάσει την εξέλιξη της παραλιακής ζώνης. Καταρχήν, πρέπει να αντιμετωπιστούν τα ήδη υπάρχοντα προβλήματα, όπως η αυθαίρετη δόμηση και η έλλειψη υποδομών και δημόσιων χώρων. Κατά δεύτερον, να υπάρξει σχεδιασμός για τη δημιουργία κοινωνικών υποδομών: ιατρεία, σχολεία, μέσα μεταφοράς, ακόμα και φροντιστήρια. Τέλος, πρέπει να επανεξεταστούν οι επιτρεπόμενες χρήσεις: αν ορισμένες περιοχές αποκτούν περισσότερους μόνιμους κατοίκους, για παράδειγμα, δημιουργείται η ανάγκη για περισσότερα καταστήματα».
KAΘΗΜΕΡΙΝΗ
