Ο επονομαζόμενος «Δρόμος του Θανάτου» (Camino de la Muerte) στη Βολιβία θεωρείται από πολλούς ως η πιο επικίνδυνη διαδρομή του κόσμου. Για δεκαετίες, εκατοντάδες οδηγοί έχαναν τη ζωή τους κάθε χρόνο στις απότομες πλαγιές των Άνδεων, μετατρέποντάς τον σε έναν θρύλο γεμάτο φόβο αλλά και γοητεία.
Πρόκειται για έναν χωμάτινο δρόμο μήκους περίπου 60 χιλιομέτρων, που συνδέει τη Λα Παζ με την Κορόικο, χαραγμένο κυριολεκτικά πάνω σε γκρεμούς ύψους έως 600 μέτρων. Το πλάτος του σε ορισμένα σημεία δεν ξεπερνά τα τρία μέτρα, ενώ οι συνεχείς στροφές, η πυκνή ομίχλη και οι κατολισθήσεις τον καθιστούν αληθινό εφιάλτη για τους οδηγούς.
Ένας δρόμος χτισμένος με αίμα
Η ιστορία του Camino de la Muerte ξεκινά το 1935, λίγο μετά τον Πόλεμο του Τσάκο. Αιχμάλωτοι πολέμου από την Παραγουάη εξαναγκάστηκαν να κατασκευάσουν το δρόμο κάτω από απάνθρωπες συνθήκες. Πολλοί από αυτούς πέθαναν κατά τη διάρκεια των έργων, και τις επόμενες δεκαετίες χιλιάδες οδηγοί και επιβάτες έχασαν τη ζωή τους προσπαθώντας να τον διασχίσουν.
Μέχρι το 2007, όταν παραδόθηκε ο νέος ασφαλτοστρωμένος αυτοκινητόδρομος που λειτουργεί ως παράκαμψη, οι απώλειες έφταναν τους 200–300 νεκρούς ετησίως. Παρά τους κινδύνους, για πολλά χρόνια ο «Δρόμος του Θανάτου» αποτελούσε τη μοναδική δίοδο μεταφοράς αγαθών από τα ορεινά της πρωτεύουσας προς τα χαμηλότερα, τροπικά εδάφη της χώρας.
Μια διαδρομή κόντρα στους κανόνες
Στον συγκεκριμένο δρόμο, η οδήγηση γίνεται από την αριστερή πλευρά — σε αντίθεση με την υπόλοιπη Βολιβία, όπου η κυκλοφορία είναι δεξιά. Ο κανόνας αυτός επιβλήθηκε για να μπορούν οι οδηγοί να βλέπουν καλύτερα τον τροχό δίπλα στον γκρεμό, μειώνοντας τον κίνδυνο πτώσης.
Η έλλειψη κιγκλιδωμάτων, οι συχνές βροχοπτώσεις και η ομίχλη δημιουργούν ένα σκηνικό που θυμίζει κινηματογραφική σκηνή τρόμου. Ακόμα και σήμερα, 30 έως 40 άνθρωποι χάνουν τη ζωή τους κάθε χρόνο, κυρίως τουρίστες ή ποδηλάτες που υποτιμούν τη δυσκολία της κατάβασης.
Από τον φόβο στον τουρισμό της αδρεναλίνης
Παρά τη φήμη του, ο Δρόμος του Θανάτου έχει εξελιχθεί τα τελευταία χρόνια σε τουριστικό προορισμό υψηλής αδρεναλίνης. Από τις αρχές της δεκαετίας του 2000, δεκάδες εταιρείες οργανώνουν εκδρομές με mountain bike, προσφέροντας ποδήλατα, εξοπλισμό ασφαλείας και οχήματα υποστήριξης.
Η κατάβαση ξεκινά από τα 3.660 μέτρα υψόμετρο στη Λα Παζ και καταλήγει στα τροπικά εδάφη της Κορόικο, με συνολική πτώση άνω των 3.000 μέτρων μέσα σε λίγες ώρες. Το τοπίο αλλάζει εντυπωσιακά: από τα παγωμένα βουνά των Άνδεων μέχρι τα πυκνά, πράσινα δάση του Αμαζονίου.
Μια εμπειρία ζωής για τους πιο τολμηρούς
Όσοι έχουν ζήσει την εμπειρία μιλούν για ένα μείγμα τρόμου, δέους και θαυμασμού. Για άλλους, είναι μια πράξη προσωπικής υπέρβασης· για κάποιους, μια περιπέτεια ζωής.
Ορισμένοι ποδηλάτες περιγράφουν την αίσθηση ότι βρίσκονται «ένα φρένο μακριά από τον γκρεμό», ενώ άλλοι τονίζουν τη μαγεία του τοπίου που κόβει την ανάσα.
Παρά το όνομά του, ο Camino de la Muerte δεν παύει να αποτελεί σύμβολο ανθρώπινης αντοχής και φυσικού μεγαλείου, θυμίζοντας πόσο λεπτή μπορεί να είναι η γραμμή ανάμεσα στην περιπέτεια και τον κίνδυνο.
Διαβάστε ακόμα: Νικολά Σαρκοζί: «Καλώς ήρθες στη φυλακή!» – Έτσι υποδέχτηκαν τον πρώην πρόεδρο οι κρατούμενοι
