31 μέρες πολέμου στην πόρτα της Ευρώπης. Η Ουκρανία μάχεται για την ανεξαρτησία της με βαρύ φόρο αίματος χιλιάδων πολιτών. Αν και έκλεισε ήδη ένας μήνας, η σφοδρότητα των επιθέσεων γίνεται ακόμα μεγαλύτερη.
Η ζωή των Ουκρανών, όσο δεν σταματά ο πόλεμος, γίνεται κάθε μέρα και χειρότερη.
Στραγγίζουμε νερό από τις υδροροές του καλοριφέρ για να φτιάξουμε τσάι. Τα δίνουμε πρώτα στα παιδιά και στους ηλικιωμένους,
Εδώ και έναν μήνα δεν υπάρχει κανένα καλό νέο για τους πολίτες της Μαριούπολης. Ακόμα και για να θάψουν τους νεκρούς τους, είναι ένας σκληρός αγώνας.
Τα τρόφιμα και το νερό έχουν τελειώσει προ πολλού.
Ουρά χιλιομέτρων σχηματίζουν οι πολίτες για να λάβουν τα απολύτως απαραίτητα.
Φιλορωσικές οργανώσεις μονοπωλούν τη διανομή των 100.000 πολιορκημένων. Δεν είναι καθόλου απίθανό να τους αναγκάζουν να πάνε στη Ρωσία.
Κόλαση φωτιάς για άλλη μία νύχτα στο Κίεβο, με τους Ρώσους να χτυπούν αποθήκη πετρελαίου.
Στα βόρεια του Κιέβου έχει σφυροκοπηθεί αλύπητα και η πόλη Τσερνίγκιφ. Οι Ουκρανοί κάνουν λόγο για πάνω από 200 νεκρούς.
Ένα 15χρονο αγόρι προσπάθησε να ξεφύγει από την κόλαση του πολέμου. Το αυτοκίνητο που οδηγούσε ο πατέρας του πάτησε μία νάρκη. Όλη του η ζωή άλλαξε. Η μητέρα του πέθανε. Ο πόνος ανυπέρβλητος.
Ο πόλεμος συνεχίζεται για 31η ημέρα αφήνοντας πίσω του καταστροφή και θάνατο. Ο μέχρι στιγμής απολογισμός συγκλονίζει, καθώς εκτός από τις καταστροφές, χιλιάδες είναι τα θύματα μεταξύ των αμάχων και εκατομμύρια αυτοί που έχουν πάρει το δρόμο της προσφυγιάς.
4.379 σπίτια καταστράφηκαν, 6,5 εκατ. Ουκρανοί πρόσφυγες, 2.000 νεκροί άμαχοι, 128 παιδιά.
«Μου ραγίζει η καρδιά. Τις καρδιές όλων των Ουκρανών και σε κάθε ελεύθερο άνθρωπο στη γη. Οι άνθρωποι μετρούν. Η ελευθερία μετρά. Η ζωή των Ουκρανών μετρά» λέει ο Ουκρανός πρόεδρος.
