11η Σεπτεμβρίου 2001: Θεωρίες συνωμοσίας για την ημέρα μηδέν

Στις ΗΠΑ, δύο επιβατικά αεροσκάφη υπό τον έλεγχο τρομοκρατών προσκρούουν στους Δίδυμους Πύργους του Παγκοσμίου Κέντρου Εμπορίου στη Νέα Υόρκη, που καταρρέουν ύστερα από 63 και 100 λεπτά αντίστοιχα. Ακόμα ένα αεροπλάνο προσκρούει στο Πεντάγωνο και ένα συντρίβεται στην Πενσιλβανία. Ο απολογισμός είναι περίπου 3.000 νεκροί και 3.000 τραυματίες.

Στη Νέα Υόρκη σκοτώθηκαν από τις επιθέσεις 2800 άτομα, ανάμεσα στα οποία και 300 πυροσβέστες και αστυνομικοί που παγιδεύτηκαν μέσα στους πύργους, όπου είχαν σπεύσει για να βοηθήσουν τα θύματα, όταν αυτοί κατάρρευσαν αφήνοντας βαθιά τραύματα στους φίλους και τους συγγενείς που τους έχασαν και εξακολουθούν να υποφέρουν.

Μια νέα ανάλυση της κατάρρευσης των κτιρίων του Παγκόσμιου Κέντρου Εμπορίου έρχεται να αμφισβητήσει τις θεωρίες συνωμοσίας των επιθέσεων της 11ης Σεπτεμβρίου. Η μελέτη ενός μηχανικού του πανεπιστημίου του Κέμπριτζ καταλήγει στο συμπέρασμα ότι από τη στιγμή που ξεκίνησε η κατάρρευση των δίδυμων πύργων, ήταν μοιραίο να είναι γρήγορη και ολοκληρωτική.

Μία από τις πολλές θεωρίες συνωμοσίας σχετικά με την κατάρρευση των δύο κτιρίων αναφέρει ότι η ολοκληρωτική τους κατάρρευση οφείλεται σε «ελεγχόμενη κατεδάφιση». Τα νέα στοιχεία όμως δείχνουν ότι ενδεχομένως δε συνέβη κάτι τέτοιο στα δύο κτίρια.

Μετά την ανάλυση των τηλεοπτικών εικόνων της κατάρρευσης, πολλοί μηχανικοί υποστήριξαν την ιδέα της «προοδευτικής κατάρρευσης» για να εξηγήσουν γιατί οι πύργοι κατέρρευσαν ολοκληρωτικά εκείνη την ημέρα και μάλιστα με τον συγκεκριμένο τρόπο, όπου ο ένας όροφος πλάκωνε τον από κάτω.

Ο Δρ. Κιθ Σέφεν θέλησε να ελέγξει με μαθηματικούς όρους την ορθότητα αυτής της αλυσιδωτής αντίδρασης. Προηγούμενες μελέτες εστίασαν στα αρχικά στάδια της κατάρρευσης, αναφέροντας ότι υπήρξε μια αρχική, τοπική κατάρρευση στα σημεία που προσέκρουσαν τα αεροπλάνα, η οποία στη συνέχεια συμπαρέσυρε τα δύο οικοδομήματα. Με άλλα λόγια, τα κατεστραμμένα μέρη των πύργων ήταν καταδικασμένα να καταρρεύσουν, δεν ήταν όμως σαφές γιατί οι όροφοι που δεν είχαν υποστεί ζημιά δεν μπόρεσαν να συγκρατήσουν την ολοκληρωτική κατάρρευση.

Ο Δρ. Σέφεν, χρησιμοποιώντας μαθηματικούς υπολογισμούς κατάφερε να υπολογίσει την «κατάλοιπη ικανότητα» του υπόλοιπου κτιρίου. Δηλαδή, την ικανότητα του ανέπαφου από τη ζημιά κτιρίου να αντέξει την πλήρη κατάρρευση. Οι υπολογισμοί του καταλήγουν στο ότι η κατάλοιπη ικανότητα των δύο κτιρίων ήταν περιορισμένη, και ότι από τη στιγμή που υπήρξε κατάρρευση στα κατεστραμμένα σημεία των πύργων, ήταν θέμα εννέα μόλις δευτερολέπτων για να ισοπεδωθούν ολοκληρωτικά. Λίγο περισσότερο δηλαδή από όσο χρειάζεται ένα νόμισμα, που πέφτει από την κορυφή ενός πύργου, να φτάσει στο έδαφος.

Όπως αναφέρει ο ίδιος, οι υπολογισμοί του δείχνουν ότι δεν απαιτείτο καμία «εξωτερική παρέμβαση», όπως εκρηκτικοί μηχανισμοί, για να εξηγηθεί η ταχεία κατάρρευση των Δίδυμων Πύργων.

Τα σενάρια περί συνωμοσίας δεν είναι ξένα στους Αμερικανούς. Σύμφωνα μάλιστα με δημοσκόπηση σε παναμερικανικό επίπεδο στις αρχές του φετινού καλοκαιριού του πανεπιστημίου του Οχάιο, πάνω από το ένα τρίτο των ερωτηθέντων δήλωσαν ότι η ομοσπονδιακή κυβέρνηση είτε έλαβε μέρος στις επιθέσεις, είτε επέτρεψε να συμβούν, και ένα 16% δήλωσε ότι η κατάρρευση των Διδύμων επιταχύνθηκε από την έκρηξη εκρηκτικών που κάποιοι είχαν κρύψει στα κτίρια.

Η 11η Σεπτεμβρίου σε αριθμούς

Συνολικός αριθμός νεκρών: 2.819

Αριθμός νεκρών στον Πύργο Ένα: 1.402

Αριθμός νεκρών στον Πύργο Δύο: 614

Αριθμός κρατών που έχασαν πολίτες κατά τις επιθέσεις: 115

Αναλογία νεκρών ανδρών/γυναικών: 3/1

Μονάδες αίματος που δόθηκαν στο κέντρο αιμοδοσίας της Νέας Υόρκης: 36.000

Αριθμός παιδιών που έχασαν γονέα: 3.051

Ποσοστό Αμερικανών που είχαν γνωστό ή συγγενή στους Δίδυμους Πύργους: 20%

Τόνοι συντριμιών που απομακρύνθηκαν από το σημείο: 1.506.124

Απώλεια μονάδων του Dow Jones μετά την επανέναρξη του χρηματιστηρίου: 684,81

Οικονομικές απώλειες της Νέας Υόρκης μετά την 11η Σεπτεμβρίου: 105 δισ. δολάρια

Ποσό χρημάτων σε δωρεές: 1,4 δισ. δολάρια

Αύξηση στις αιτήσεις για εργασία στη CIA: 50%

Αύξηση στις αιτήσεις για σπουδές νομικής: 17,9%

Αριθμός τραγουδιών που απαγορεύτηκαν από ραδιοφωνικούς σταθμούς: 150

Αριθμός των Αμερικανών που άλλαξαν το μέσο μεταφοράς από αεροπλάνο σε αυτοκίνητο το 2001: 1,4 εκατομμύρια

Αριθμός πολιτών που υποφέρουν από μετα-τραυματικό στρες: 422.000

Η ημέρα που άλλαξε τον κόσμο μας σφράγισε τις ζωές και των ομογενών μας στις ΗΠΑ. Κάποιοι θρήνησαν παιδιά, αδελφούς, συζύγους ή φίλους και συναδέλφους που χάθηκαν για πάντα στους Δίδυμους Πύργους. Τουλάχιστον 50 Ελληνοαμερικανοί έσβησαν εκείνο το πρωινό. Αλλοι παλεύουν ακόμη με τις εικόνες φρίκης και τον πόνο που βίωσαν ως αυτόπτες μάρτυρες που επέζησαν από τον εφιάλτη.
Σήμερα πολλοί θα περάσουν από το Σημείο Μηδέν, για να εναποθέσουν ένα λουλούδι στη μνήμη των θυμάτων κοντά στον χώρο που έστεκε μέχρι την 11η Σεπτεμβρίου 2001 ο ναός του Αγίου Νικολάου, στη σκιά του νότιου Πύργου.

Παρά το όνομά του, το κίνημα «9/11 Truth», αφηγείται μια ιστορία – και είναι ιστορία – σχετικά με το τι συμβαίνει όταν η κυβέρνηση ψεύδεται. Και πάλι. Είναι απλή φυσική: για κάθε δράση υπάρχει μια αντίδραση, ισοδύναμη και αντίθετη.

Oλοι έχουν ένα μύθο για την 11η Σεπτέμβρη σχετικά με το πώς παρακολουθήσαμε με «δυσπιστία» τα γεγονότα. Αλλά ορισμένοι άνθρωποι πραγματικά δεν πίστεψαν, και την αμέσως επομένη των επιθέσεων οι αμφιβολίες τους σχηματοποιήθηκαν στο Ιντερνετ, σε ιστοσελίδες όπως οι serendipity.li, plague puppy.net, και Killtown. Σύμφωνα με το κίνημα «Τruth» η 11η Σεπτέμβρη ήταν η πραγματική όψη του τρόμου. Παρουσιάζοντας το σενάριο τους, άγγιξαν πολλά «αναπάντητα ερωτήματα» τα οποία, για το κίνημα «Truth», αποτελούν την ουσία για την κριτική της λεγόμενης «Επίσημης Ιστορίας». Για παράδειγμα:

1) Πώς, αφού κανένα κτίριο δεν έχει ποτέ καταρρεύσει από φωτιά, έπεσαν 3 τεράστια οικοδομήματα εκείνη την ημέρα, συμπεριλαμβανομένου και του Παγκόσμιου Κέντρου Εμπορίου 7, το οποίο σημειωτέον δεν χτυπήθηκε από αεροπλάνο;

2) Γιατί, εάν η φωτιά από τους υδρογονάνθρακες φτάνει στο ανώτερο σημείο στους 1.800 βαθμούς Φαρενάιτ και το ατσάλι λιώνει στους 2.700, οι Πύργοι αποδυναμώθηκαν όσο χρειαζόταν ώστε να πέσουν, σε τόσο σύντομο χρόνο – μόνο 56 λεπτά στην περίπτωση του Νότιου Πύργου;

3) Γιατί, εαν η σύγκρουση κατέστρεψε τα μαύρα κουτιά των αεροπλάνων, το FBI μπόρεσε να βρει σε άριστη κατάσταση το διαβατήριο του Σατάμ Αλ Σουκάμι, ενός από τους υποτιθέμενους αεροπειρατές της πτήσης 11 της εταιρείας Αmerican Airlines;

4) Πώς να εξηγήσουμε τη μη αποτελεσματικότητα του FAA (Υπηρεσία Πολιτικής Αεροπορίας των ΗΠΑ) και της NORAD (Διοίκηση Αεράμυνας);

5) Πώς μπορούσαν να επιτρέψουν, μια ώρα μετά τη σύγκρουση στο Παγκόσμιο Κέντρο Εμπορίου, ένα προφανώς εχθρικό αεροπλάνο να συντριβεί πάνω στο Πεντάγωνο;

6) Γιατί το υπουργείο Άμυνας επέλεξε να κάνει έναν τεράστιο αριθμό στρατιωτικών ασκήσεων την 11η Σεπτέμβρη - δεσμεύοντας στρατιωτικό προσωπικό και αεροσκάφη και σπέρνοντας την αναταραχή και την αμφιβολία σχετικά με το ποιος ήταν ποιος εκείνη την ημέρα;

7) Γιατί ήταν τόσο σημαντικό, όπως είπε ο δήμαρχος Ρούντολφ Τζουλιανι, να καθαριστούν τα συντρίμμια πριν βρεθούν όλα τα πτώματα;

8) Ποιός θα απαντήσει σχετικά με τη πορεία των μετοχών των αερογραμμών American και United τις μέρες πριν τις επιθέσεις; Υπήρχαν τόσα πολλά ερωτήματα. Αλλά όταν επρόκειτο για το μεγάλο «γιατί» της 11ης Σεπτέμβρη, υπήρχε η μόνη κλασική ερώτηση: «Ποιος επωφελείται;»

Δεν χρειάστηκε πολύς χρόνος προτού οι θεωρίες καταφέρουν να φτάσουν στο Ιντερνετ και σε τηλεοπτικά σόου, όπως το «Η Ώρα της Εξουσίας» (The Power Hour). Στην τρίωρη εκπομπή του, ο οικοδεσπότης Nτειβ Βον Κλάιστ, είναι συνηθισμένος να αφηγείται εναλλακτικές ιστορίες. Την 11η Σεπτέμβρη, θυμάται, ξεκίνησε και είπε: «Κυρίες και Κύριοι, είμαι ο Ντειβ και πριν ακόμα πούμε καλημέρα, πηγαίνετε στο VCR σας και αρχίστε την εγγραφή. Η Αμερική δέχτηκε επίθεση». Καθώς καθόταν κολλημένος στην τηλεόραση εκείνη την ημέρα, έγινε καχύποπτος όταν τα τηλεοπτικά δίκτυα έκαναν αμέσως αναφορά για τον ψηλό Άραβα με το όπλο. «Ακόμα συζητούσαν σχετικά με το είδος του αεροπλάνου που χτύπησε» λέει, «αλλά ήξεραν με απόλυτη βεβαιότητα ότι το έκανε ο Οσάμα Μπιν Λάντεν και είπα: «E, μισό λεπτό». Αυτές οι αμφιβολίες παρέμεναν σε λανθάνουσα κατάσταση για μήνες μέχρι που ο Βον Κλάιστ έτυχε να δει σε μια γαλλική ιστοσελίδα την ταινία «Κυνηγήστε αυτό το Μποινγκ». Η Γαλλία υπήρξε κοιτίδα πολλών αμφιβολιών σχετικά με την 11η Σεπτέμβρη. Το βιβλίο, του 2002, του Τιερί Μεισάν «L’Effroyable Imposture» (Η Τρομακτική Απάτη) προκάλεσε βαθύτερες αναζητήσεις, συμπεριλαμβανομένης της ταινίας του Βον Κλαιστ « 9/11 in Plane Site (9/11 στο Αεροπλάνο).

Η θεωρία της εκτόξευσης

Ενώ η εκδοχή του Πενταγώνου προσέλκυσε την κοινη γνώμη διότι πολύ λίγα πράγματα σχετικά με την επίθεση είχαν δει ή γνώριζαν, η καταστροφή του Παγκόσμιου Κέντρου Εμπορίου χαράχθηκε στη μνήμη. Ο Eρικ Χάφατσμιντ, σχεδιαστής λογισμικού από την Σάντα Μπάρπαρα, αρχικά χλεύαζε τις θεωρίες συνωμοσίας που γεννιόντουσαν. «Έπειτα άρχισα να το εξετάζω», δήλωσε στο περιοδικό New Yorker. «Ήταν προφανές ότι κάτι δεν πήγαινε καλά με τους Πύργους. Έμοιαζαν σαν να εξερράγησαν». Άρχισε να επικοινωνεί με καθηγητές μηχανικούς, να τους ζητάει να το ερευνήσουν, αλλά κανείς δεν το έκανε. Έτσι πήρε την υπόθεση στα χέρια του, έγραψε το βιβλίο «Painful Questions» (Επώδυνα Ερωτήματα) στις αρχές του 2002, και έγινε παραγωγός, λίγους μήνες αργότερα, της ταινίας «Painful Deceptions», η οποία συνόδευσε το βιβλίο.

Η μεγάλη στιγμή του κινήματος ήταν το 2004 όταν ο Αμερικανός πρόεδρος Τζορτζ Μπους επεδίωκε την επανεκλογή του. Η Επιτροπή για την 11η Σεπτεμβρίου ολοκλήρωνε το έργο της και το Εθνικό Ινστιτούτο Τεχνολογίας (National Institute of Standards and Technology- NIST) εξέδωσε τα αρχικά ευρήματα από τα ερείπια των κτιρίων. Τα μέλη παρακάλεσαν τον υπουργό Δικαιοσύνης της Νέας Υόρκης, Ελιοτ Σπίτζερ, να συγκαλέσει ένα μεγάλο σώμα ενόρκων σχετικά με τις επιθέσεις. Εμφανίστηκαν νέα πρόσωπα, όπως ο Kέβιν Ράιαν, ένας επιστήμονας της εταιρίας δοκιμών που έδωσε πιστοποίηση για το ατσάλι που χρησιμοποιήθηκε στους Δίδυμους Πύργους, ο οποίος απολύθηκε αφότου έγραψε μια επιστολή στο NIST όπου σημείωνε τα σφάλματα των ευρημάτων του, και ο Ουιλιαμ Ροντρίγκεζ, ένας επιστάτης στους Δίδυμους Πύργους που δέχθηκε επαίνους διότι έσωσε ζωές την 11η Σεπτέμβρη. Ο Ροντρίγκεζ μάλιστα προχώρησε σε μια ομοσπονδιακή μήνυση κατά του Μπους, του πατέρα του προέδρου, της Ρεπουμπλικάνικης Εθνικής Επιτροπής (Republican National Committee), του αρχιτραπεζίτη Aλαν Γκρίσπαν και της εταιρείας Χάλιμπαρτον. Ισχυρίζεται, ότι ο πρόεδρος και η κυβέρνησή του συμμετείχαν στην «έγκριση και χορηγία των επιθέσεων της 11ης Σεπτέμβρη, σε απαγωγή, εμπρησμό, δολοφονία, προδοσία» προκειμένου να «αποκτήσουν το εν λευκώ δικαίωμα να κάνουν επιθετικούς πολέμους, για να ισχυροποιήσουν την οικονομική και πολιτική τους εξουσία».

Είναι αλήθεια ότι απο την αρχή η κυβέρνηση Μπους, επειδή το επιθυμούσε, δεν έλεγε και όλη την αλήθεια για την 11η Σεπτέμβρη. Οι αξιωματούχοι ισχυρίστηκαν επίμονα ότι δεν υπήρχαν προειδοποιήσεις για τις επιθέσεις. Μια αναζήτηση του Κογκρέσου παρεμποδίστηκε από το να συζητήσει πληροφορίες που είχαν δώσει οι μυστικές υπηρεσίες στο Λευκό Οίκο. Ο Λευκός Οίκος αντιστάθηκε στην δημιουργία μιας ανεξάρτητης επιτροπής, χρονοτρίβησε στην αποκάλυψη των πληροφοριών, καθυστέρησε στο να επιτρέψει στην Κοντολίζα Ραις να καταθέσει δημοσίως και συμφώνησε να επιτρέψει στον Αμερικανό πρόεδρο να συναντήσει την Επιτροπή μόνο υπό την προϋπόθεση ότι δεν θα γίνουν επίσημες μαγνητοσκοπήσεις, και ότι ο αντιπρόεδρος Ντικ Τσενει θα είναι στο πλευρό του. Αρκετά μέλη της Επιτροπής έπρεπε να αποσυρθούν από τμήματα της έρευνας διότι η κυβέρνησή τους ή η καριέρα τους στον ιδιωτικό τομέα έθετε θέμα σύγκρουσης συμφερόντων. Και στην τελική αναφορά της, η Επιτροπή για την 11/9 παραγκώνισε θέματα όπως το από προήλθαν τελικά τα χρήματα για τις επιθέσεις, αποκαλώντας αυτό το ζήτημα «μικρής πρακτικής σημασίας».

Φανταστικές ιστορίες

Ο μακροσκελής κατάλογος κωλυσιεργιών και παρεμποδίσεων βοήθησε το κίνημα «Truth» να προσελκύσει συμπαθούντες που δεν πιστεύουν ότι οι επιθέσεις είχαν σχεδιαστεί από την κυβέρνηση. Η Σύνθια Μακίνει, μέλος του Κογκρέσου, ενστερνίστηκε ορισμένα από τα θέματα του κινήματος. Ο ηθοποιός Εντ Μπέγκλει ήταν ένας από τους οικοδεσπότες μιας εκδήλωσης, την 11η Σεπτέμβρη 2004, του «Truth» στη Νέα Υόρκη. «Όσον αφορά τις άλλες πιο φανταστικές ιστορίες σχετικά με τα γεγονότα της 11ης Σεπτέμβρη, δεν με ενδιαφέρει να τις σχολιάσω, θέλω απλώς να πω ότι έχουν εγείρει κάποια πολύ ενδιαφέροντα ερωτήματα τα οποία θα ήθελα πολύ να δω απαντημένα,’ είπε ο Μπέγκλει στην εφημερίδα Village Voice. Μια άλλη ακτιβίστρια για το περιβάλλον, η Τζένα Ορκιν, θαυμάζει και εκείνη ορισμένες απόψεις του κινήματος, αλλά αποτραβιέται από κάποιες άλλες. «Πιστεύω ότι είναι δραματικά σοβαρό», λέει, «να κάνεις διάκριση μεταξύ των εύλογων ερωτημάτων και των αλλόκοτων- και τα αλλόκοτα μολύνουν τα εύλογα με πολύ καταστρεπτικό τρόπο».

Ο σχεδιασμός της διαχωριστικής αυτής γραμμής χώρισε το κίνημα. Πολλοί ακτιβιστές του «Truth» απαρνιούνται τώρα τη «θεωρία εκτοξευτήρα» (pod theory) που υποστηρίζει ότι τα αεροπλάνα που χτύπησαν τους Πύργους είχαν ασυνήθιστα σχήματα στο κάτω τμήμα τους τα οποία θα μπορούσαν να εξαπολύσουν πυραύλους. Ακόμα πιο κακοήθης είναι η άποψη ότι δεν χτύπησαν αεροπλάνα τους Πύργους – αυτό που είδαμε ήταν ολογράμματα ή βουητά αεροπλάνων. Ακόμα και η θεωρία για την ανυπαρξία αεροπλάνων στο Πεντάγωνο διαιρεί τα μέλη του «Truth». Οι αλληλοεξοντωτικές έχθρες δεν είναι άγνωστες μεταξύ των ανθρώπων που πιστεύουν σε συνωμοσίες. Παρόλα αυτά, το να ονομάζουν τα μέλη του κινήματος «Truth» ως «θεωρητικούς συνωμοσιών» δεν είναι έγκυρο για δύο λόγους. Πρώτον, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η 11η Σεπτέμβρη ήταν μια συνωμοσία – το ερώτημα είναι το κατά πόσον ήταν συνωμοσία Μουσουλμάνων τρομοκρατών ή άλλων. Δεύτερον, πολλοί οπαδοί του κινήματος «Truth» αρνούνται ότι έχουν οποιαδήποτε θεωρία. Αντιστέκονται στις προσπάθειες να κατασκευάσουν ένα εναλλακτικό σενάριο για το έγκλημα. Ο Βον Κλάιστ ακολουθεί την ίδια λογική. «Δεν δημιουργώ θεωρίες για τίποτα», ισχυρίζεται. «Απλώς θέτω ερωτήματα».

«Πίστευαν ότι είμαι ηλίθιος»

Οι επιβάτες που αποβιβάζονται από το τρένο στο σταθμό Ρath στο νότιο Μανχάταν και ανεβαίνουν τα σκαλιά για το «Σημείο Μηδέν» (Ground Zero) ένα συνηθισμένο Σάββατο, δύσκολα θα προσπεράσουν τους ανθρώπους του κινήματος «9/11 Truth». Εκεί, κάπου στην έξοδο, στέκονται ο Τζέιμσον, o Ρουντκόφσκι και άλλοι κρατούν ένα μεγάλο πανό το οποίο γράφει «η 11η Σεπτέμβρη ήταν δουλειά εκ των έσω». Μοιράζουν φυλλάδια, και κάποια από τα βασικά βιβλία του κινήματος «Truth» είναι σε «ετοιμότητα», εάν κάποιος περαστικός επιθυμεί να συζητήσει, κάτι που συμβαίνει μια-δυο φορές την εβδομάδα. Μια γυναίκα αποκαλεί «ανοησία» την ιδέα ότι ολόκληρη η κυβέρνηση βρίσκονταν πίσω από αυτήν την ιστορία. Ο Τζειμσον κουνά το κεφάλι του. «Όχι ολόκληρη η κυβέρνηση», αποκρίνεται. «Μόνο ένα μικρό τμήμα».

Κάνει ζέστη, και κάποιοι περαστικοί γελούν. «Δεν ήταν εύκολο», εξηγεί ο Ρουντκόφκσι, αλλά τωρα βλέπει κάποια πρόοδο. «Στην αρχή η οικογένειά μου πίστευε ότι ήμουν ηλίθιος», θυμάται. «Τώρα είναι απλά τρομαγμένοι». Ο Αιβερι και ο Βον Κλαιστ λένε ότι έχουν διανείμει, έκαστος, 50.000 αντίτυπα των αντίστοιχων ταινιών τους, αλλά ο συνολικός αριθμός των ατόμων που έχουν δει τις ταινίες πρέπει να ήταν κατά πολύ μεγαλύτερος, δεδομένου το πόσο συχνά προβάλλονταν σε μικρές και μεγάλες ομάδες. Τα μέλη του κινήματος «Truth» είναι αισιόδοξα για το πόσο μακριά θα φτάσει η σταυροφορία τους. Αυτό που είναι σαφές είναι ότι θα είναι δύσκολο, αν όχι αδύνατο, για πολλούς από αυτούς να γυρίσουν πίσω. Από τη στιγμή που πιστεύει κάποιος ότι δεν μπορεί να εμπιστευτεί τις επίσημες πηγές διότι αποτελούν τμήμα της συνομωσίας, γίνεται πολύ δύσκολο το να αποδεχθεί οποιαδήποτε ένδειξη για το αντίθετο.

Πάρτε για παράδειγμα την Presidential Daily Brief (PDB- Καθημερινή Προεδρική Σύνοψη) της 6ης Αυγούστου 2001. Πιέζοντας για τη δημοσίευσή της, η Επιτροπή για την 11η Σεπτέμβρη, έδειξε στην κοινή γνώμη ότι ο Αμερικανός πρόεδρος γνώριζε κάτι για κάποιες σοβαρές απειλές. Αλλά σύμφωνα με τον Aλεξ Τζόυνς, τον παρουσιαστή ραδιοφωνικής εκπομπής ο οποίος πιστεύει ότι το FBI σχεδίασε την βομβιστική επίθεση του Παγκόσμιου Κέντρου Εμπορίου το 1993, το επεισόδιο με την PDB ήταν απλώς ένα τέχνασμα προκειμένου να φανεί ότι η Επιτροπή είναι ανεξάρτητη. Παρόλο όμως που το κίνημα «Truth» γρήγορα πιάνεται από αλλαγές στο κυβερνητικό σενάριο, η ίδια του η εκδοχή, έχει αλλάξει πολλές φορές. Ο Τιερί Μεισάν στην αρχή είπε ότι ένα φορτηγό- βόμβα χτύπησε το Πεντάγωνο, έπειτα πρότεινε ένα βουητό αεροπλάνου ή έναν πύραυλο Κρουζ. Αρχικά οι σκεπτικιστές υποστήριξαν ότι υπήρχαν πολύ λίγες ζημιές στους εσωτερικούς δακτυλίους του Πενταγώνου για να θεωρηθεί ότι το κτίριο χτυπήθηκε από ένα αεροπλάνο 757. Τώρα, κάποιοι λένε, ότι ήταν πάρα πολλές οι ζημιές. Ο αριθμός των αεροπειρατών που υποτίθεται ότι είναι ζωντανοί αυξάνεται και ελαττώνεται με τα χρόνια.

Το κλειδί για την κατανόηση του κινήματος «Truth» είναι να συνειδητοποιήσει κανείς πως τα μέλη του δε δείχνουν έλλειψη αξιοπιστίας σε όλους τους θεσμούς της Αμερικανικής κυβέρνησης. Αντιθέτως, οι θεωρίες τους βασίζονται σε έναν υγιή σεβασμό για την εξουσία και την ικανότητα των ενόπλων δυναμεων, για τους πράκτορες του FBI ή τους αρχιτέκτονες υψηλών κτιρίων. Γιατί θα έλεγε κατά λάθος ο Μπους ότι είδε στην τηλεόραση το πρώτο αεροπλάνο να χτυπάει; Πώς θα μπορούσε να χάσει το FBI τόσα πολλά στοιχεία; Είναι αληθοφανές ότι η CIA αγνόησε όλες αυτές τις προειδοποιήσεις; Και μετά τις πολλαπλές συνεχείς αποτυχίες των FAA και NORAD σχετικά με την 11η Σεπτέμβρη, πώς και δεν απολύθηκε κανένας;

Είναι παράξενο. Για μια ομάδα ανθρώπων που έχουν τόσες πολλές αμφιβολίες όσον αφορά στις προθέσεις της ίδιας τους της κυβέρνησης και άλλων κυβερνήσεων, των MME και των συμπολιτών τους, μεγάλο τμήμα του κινήματος «Truth» δεν σκέφτεται για μια στιγμή ότι τα έξοδα για την άμυνα, ότι το FBI είναι μια αδέξια γραφειοκρατική ομάδα, ότι οι μυστικές υπηρεσίες είναι αδέξιες και ανίκανες και ότι οι ουρανοξύστες δεν είναι 100% ασφαλείς. Δε φαίνεται να ανησυχούν για το ότι μπορεί να γίνουν άθελά τους συνέταιροι σε μια εγκόσμια συνομωσία, να συγκαλύψουν τα όρια της ασφάλειας και της επιστήμης. Πολλοί στο κίνημα «Truth» απαντούν στα ψέματα της κυβέρνησης Μπους με εκπληκτική και οικεία βεβαιότητα. «Δεν μπορώ να πηδήξω πίσω, στην άλλη μεριά» σχολίασε ο Αιβερι στο New Yorker. «Ξέρω ότι αυτό που κάνω είναι σωστό».

Για μια μερίδα των συγγενών των θυμάτων της 11ης Σεπτεμβρίου οι θεωρίες συνωμοσίας δεν είναι και πάντα αλλόκοτες και αδικαιολόγητες. «Οι άνθρωποι που ασχολούνται συνέχεια με τα ολογράμματα και τα αεροπλάνα με τους εκτοξευτήρες εξωθούνται γιατί η αλήθεια καταπιέζεται συστηματικά» υποστηρίζει η Μόνικα Γκαμπριέλ, της οποίας ο σύζυγος Ρίτσαρντ σκοτώθηκε κατά τη διάρκεια των τρομοκρατικών επιθέσεων. Η Μόνικα -η οποία περιγράφει τον εαυτό της, πριν την 11η Σεπτέμβρη, ως «μια εντελώς φυσιολογική νοικοκυρά που πληρώνω τους φόρους μου, μεγαλώνω τα παιδιά μου» και ζει τώρα στο Λονγκ Αιλαντ, «με το σκύλο μου, το συναγερμό μου, και κάποια φυτά»- κατέθεσε στην Επιτροπή για την 11η Σεπτέμβρη. Ολοκλήρωσε την κατάθεση της λέγοντας ότι ήλπιζε «αυτή η Επιτροπή να κατανοεί την ανάγκη να αφήσει μια κληρονομιά αλήθειας, υπευθυνότητας, και μεταρρύθμισης ως φόρο τιμής σε όλα τα αθώα θύματα ...»

Όταν ρωτήθηκε αν περίμενε ποτέ να πάρει αυτήν την «κληρονομιά της αλήθειας», η Μόνικα γελάει. «Πρέπει να είμαι ηλίθια διότι την περίμενα. Ανατράφηκα έτσι και έμαθα να πιστεύω σε πράγματα όπως η αμερικανική κυβέρνηση. Αλλά μας ξεγέλασαν. Η Επιτροπή ήταν εξωραϊστική. Ίσως 3.000 νεκροί δεν αρκούσαν για να γίνει το σωστό. Χρειάζονταν 5.000 ή 10.000; Ο Ριτσαρντ πέθανε, και κανείς δεν έφταιγε. Κατά τη γνώμη μου, αυτό είναι αμαρτία ... Όλα είναι ψεύτικα, ό,τι έχει σχέση με αυτούς. Η κυβέρνηση παρασημοφόρησε σε τελετές τις οικογένειες των θυμάτων. Μέσα στα αντικείμενα που έδωσαν υπήρχε άμμος. Από την παραλία του Κόνι Αιλαντ ή από κάπου αλλού. Θα μπορούσαν τουλάχιστον να έχουν χρησιμοποιήσει την σκόνη από τους Δίδυμους Πύργους. Κάτι αληθινό».Οταν ζητάς την γνώμη της για το κίνημα «Truth», η Mόνικα γελάει και πάλι. «Λαμβάνω e- mails από μια γυναίκα. Είναι καλή και με στηρίζει. Έπειτα μου λέει να είμαι προσεκτική διότι οι σκέψεις μας, τα αισθήματά μας, και οι σωματικές μας λειτουργίες, ελέγχονται 100% από ηλεκτρομαγνητικά κύματα. Αλλά της απαντώ. Ξέρω ότι έχει καλές προθέσεις. Όλοι χρειαζόμαστε ένα φίλο».