Έναν χρόνο ακριβώς μετά το τραγικό δυστύχημα των Τεμπών. Ένας χρόνος από τότε που 57 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους μπαίνοντας στη μοιραία αμαξοστοιχία.
Η Ανθή Βούλγαρη και το MEGA παρουσιάζουν ένα ντοκιμαντέρ για το τραγικό δυστυχημάτων Τεμπών που συγκλόνισε τη χώρα.
Ημέρα μνήμης για τα Τέμπη. Ένας χρόνος από την πολύνεκρη σιδηροδρομική τραγωδία που σημάδεψε τη χώρα μας.
Θρήνος και οδύνη. Αναπάντητα «γιατί;». O γολγοθάς των συγγενών και ο αγώνας τους για δικαίωση.
Την Τρίτη 27 Φεβρουαρίου στις 00:10, την παραμονή της «μαύρης» επετείου, το MEGA τιμά τη μνήμη των 57 νέων που έχασαν τη ζωή τους τόσο άδοξα, με το ντοκιμαντέρ #ΜΑΜΑΕΡΧΟΜΑΙ… Μια φράση που ηχεί ακόμα στα αυτιά των ανθρώπων που άφησαν πίσω.
Η Ανθή Βούλγαρη, μετά από πολύμηνη έρευνα, κάνει ένα οδοιπορικό στις πόλεις όπου ζούσαν οι επιβάτες της μοιραίας αμαξοστοιχίας, καταγράφει τις μαρτυρίες των επιζώντων καθώς και τις αφηγήσεις των οικογενειών των θυμάτων, και παρακολουθεί την πορεία των ερευνών για την απονομή δικαιοσύνης.
Η δημοσιογράφος δίνει βήμα στους συγγενείς, τους διασώστες, τους πραγματογνώμονες. Με αφηγηματική προσέγγιση και κινηματογραφική αισθητική, το ντοκιμαντέρ αποτυπώνει την αλήθεια εκείνης της νύχτας και τα πρωτόγνωρα συναισθήματα που έφερε το… ξημέρωμα.
Γιατί συνέβη το δυστύχημα; Τι έφταιξε; Πώς βιώνουν μέχρι και σήμερα την απώλεια οι οικογένειες των τραγικών πρωταγωνιστών εκείνης της ημέρας; Οι παραλείψεις, τα ερωτηματικά, οι άσβηστες μνήμες και τα όνειρα που χάθηκαν…
«Πήγα μόνη μου και το πρότεινα και ευχαριστώ πολύ τους ιθύνοντες του καναλιού και τον πρόεδρος. Όταν συνέβη το δυστύχημα, έλεγα πως δεν πρέπει να το ξεχάσουμε και να μείνει πίσω. Επειδή είμαι σε επικοινωνία με αρκετές μαμάδες και έβλεπα τον αγώνα που δίνουν για να μάθουν γιατί και για να μην ξανασυμβεί, το θεώρησα χρέος μου.
Υπάρχουν άνθρωποι που ακόμα έχουν εφιάλτες και άλλοι που ακόμα πολεμάνε με χειρουργεία. Μόνοι τους και αυτός είναι ένας ακόμη λόγος για να μην το ξεχάσουμε. Δεν μπορούμε να πάμε παρακάτω χωρίς να πάρουμε απαντήσεις» ανέφερε αρχικά.
Όπως είπε, το ντοκιμαντέρ ολοκληρώθηκε τον Ιανουάριο και περιλαμβάνει μαρτυρίες, καταθέσεις από πραγματογνώμονες, έγγραφα και θα ακουστούν ηχητικά από εκείνο το βράδυ.
«Ο σταθμάρχης δεν έχει μιλήσει γιατί ήθελα να δώσω φωνή σε εκείνους που έχασαν τους δικούς τους. Και δεν ξέρω εάν θα μιλούσε ο σταθμάρχης. Θα καταλάβουμε πολλά. Θα καταλάβουμε γιατί συνέβη αυτό, πώς το να μην κάνουν πιο πολιτικοί αυτό που έπρεπε, μας οδήγησε εκεί. Πώς οι συγγενείς έρχονται αντιμέτωποι με ένα σύστημα που είναι απέναντί τους.
Έχει περάσει ένας χρόνος και απαντήσεις δεν έχουν πάρει. Και με προβληματίζει και ως πολίτη και ως δημοσιογράφο. Αυτή τη στιγμή στόχος είναι να ολοκληρωθεί η ανάκριση αλλά το ερώτημα είναι εάν θα βρεθούν πολιτικοί ενώπιον της δικαιοσύνης», είπε και πρόσθεσε: «Οι γονείς δεν ζητούν αίμα αλλά δικαιοσύνη. Θέλουν να τιμωρηθούν αυτοί που έφτασαν τον σιδηρόδρομο σε αυτή την κατάσταση, να βρεθούν τουλάχιστον ενώπιον της Δικαιοσύνης.
Δεν ξέρω εάν θα αισθανθούν λυτρωμένοι. Είναι ένας αγώνας όχι μόνο για τα δικά τους παιδιά αλλά για όλους εμάς, γιατί αυτό το τρένο το έχουμε πάρει όλοι. Υποκλίνομαι μπροστά σε αυτούς τους ανθρώπους και τους ευχαριστώ που μου μίλησαν».
Η Ανθή Βούλγαρη ανέφερε πως από το ντοκιμαντέρ δεν έχουν κοπεί πολλά πράγματα και για εκείνη είναι σημαντικό πως δεν χρησιμοποιείται αρχειακό υλικό για να μην έρθει στη μνήμη των γονιών και πάλι εκείνη η τραγική στιγμή.
«Ξεκινάμε με τα ταξίδια. Ήθελα να μας βάλω στη διαδικασία να σκεφτούμε πως θα μπορούσαμε να είμαστε εμείς εκεί. Έχω βάλει και το πώς το αισθάνθηκα και εγώ. Γιατί με έχει επηρεάσει. Φοβάμαι, έχει τύχει να θέλω να ταξιδέψω με τρένο και να φοβάμαι. Δεν έχω εμπιστοσύνη πια. Για εμένα ο χρόνος έχει σταματήσει εκεί. Θέλω να παρακαλέσω όσους μας βλέπουν να το δουν γιατί θα καταλάβουν πολλά. Πρέπει να σταθούμε δίπλα στους γονείς».
Όπως είπε, το ανθρώπινο λάθος είναι δεδομένο αλλά υπάρχουν πολλά λάθη στη συγκεκριμένη υπόθεση.
«Ειδικά όταν λίγες ημέρες πριν ο τότε υπουργός Μεταφορών είπε πως είναι το ασφαλέστερο μέσο. Φαντάζεσαι πόσες μητέρες νιώθουν τύψεις που είπαν στα παιδιά τους να πάρουν το τρένο γιατί είναι το ασφαλέστερο; Κόμπαζαν σε αυτό το σημείο στο ντοκιμαντέρ».
Ενώ για το πόσο επηρέασε την ίδια το να κάνει αυτό το ντοκιμαντέρ, είπε πως είναι δύσκολο αλλά το αποτέλεσμα θα τους δικαιώσει.
«Μιλάμε για όλους όσους ήταν μέσα, και το προσωπικό. Θα ακούσουμε ηχητικό από εκείνο το βράδυ για τι γινόταν πριν το ατύχημα, που πήγε να γίνει και άλλο. Θα ακουστούν όλα τα ονόματα των ανθρώπων που έχασαν τη ζωή τους εκείνο το βράδυ. Μένουνε στη ψυχή μου ο τρόπος με κοιτούσαν οι μαμάδες. Αυτό το ‘’γιατί χάθηκε το παιδί μου’’. Και δεν ξέρεις τι να τους απαντήσεις».
«Πέρασαν αρκετές ώρες μέχρι να καταλάβουμε το μέγεθος του δυστυχήματος. Στο ντοκιμαντέρ δεν θωρήσαμε πως πρέπει να υπενθυμίσουμε τους συγγενείς τι έγινε εκείνο το βράδυ αλλά να αναδείξουμε το τι συνέβη, το τι γίνεται τώρα και εάν θες να αφυπνίσουμε τον κόσμο, να το απαιτήσουμε από την πολιτική ηγεσία».
