Για τις εφιαλτικές στιγμές που έζησε κατά τη φονική σύγκρουση των αμαξοστοιχιών το βράδυ της 28ης Φεβρουαρίου στα Τέμπη αλλά και το πως κατάφερε να σωθεί μέσω της συντρόφου του Κλαούντια μίλησε ο 20χρονος Βασίλης Νεθερίδης.
«Μπήκαμε στην Αθήνα 19:20 και κάτσαμε στο κυλικείο. Θέλαμε να πάρουμε καφέ, να φάμε κάτι γιατί επιστρέφαμε από το Πατρινό Καρναβάλι. Περνάμε τη Λάρισα, παραλείπω το γεγονός της καθυστέρησης στο Παλαιοφάρσαλο. Ήμασταν με την Κλαούντια στο κυλικείο, πίναμε καφέ και ακούγαμε μουσική» είπε αρχικά ο 20χρονος μιλώντας στο Mega.
«Εκεί που καθόμασταν στις καρέκλες του κυλικείου θεώρησα καλύτερο να κάτσουμε πιο πίσω. Λέω στην Κλαούντια μήπως να πάω κοιτάξω αν έχει θέση; Της λέω δεν θα πάω τώρα θα πάω σε 10 λεπτά. Και μου λέει σήκω και πήγαινε τώρα. Παραξενεύτηκα που μου μίλησε έτσι, είμαστε μαζί 7 χρόνια».
«Χωρίς δεύτερη σκέψη σηκώθηκα μπήκα στο τρίτο βαγόνι έκανα πέντε με δέκα βήματα και άκουσα ένα τεράστιο μπαμ. Απλά λιποθύμησα. Μετά σύρθηκα σε όλο τον διάδρομο. Δεν έχω σπασίματα, δεν ξέρω πως. Ξύπνησα μετά από 10 λεπτά από τον καπνό που με έπνιγε.
«Είχα πειστεί ότι θα καώ ζωντανός»
Άτομα φώναζαν καιγόμαστε ζωντανοί. Δεν είχα καταλάβει τι είχε συμβεί. Άπλωσα το χέρι μου - είχα ήδη πειστεί ότι θα καώ ζωντανός - και έπιασα ένα παράθυρο. Είχα αυτό το παράθυρο, βγήκα και αυτό που αντίκρισα, δεν μπορώ να το εξηγήσω ούτε στους ψυχολόγους που μιλάω. Ήταν μια άρρωστη ταινία.
Αυτό δεν μπορώ να διαχειριστώ, ότι εκείνο το δευτερόλεπτο μου είπε πήγαινε να δεις αν έχει θέση. Έψαχνα να βρω την Κλαούντια, δεν μπορούσα να βρω καν το κυλικείο»
«Yπήρχαν κι άλλοι επιβάτες στο τρένο»
Παράλληλα ο 20χρονος αποκάλυψε ότι πιθανότατα υπήρχαν και άλλοι επιβάτες που δεν έχουν αναζητηθεί: «Ήταν ένα ζευγάρι Άγγλοι, μεγάλης ηλικίας 40 με 50 ετών. Δεν έχει ακουστεί κάτι για αυτούς τους δύο ανθρώπους».
Δίπλα μου καθόταν και ένας άνδρας, Ρουμανικής υπηκοότητας, ο οποίος δεν έχει αναζητηθεί. (…) Νιώθω πολύ άσχημα και δεν ξέρω, είμαι σε μια πολύ περίεργη κατάσταση, απλά δεν έχω λόγια. Θέλω να ευχηθώ σε κάθε άνθρωπο να μη δουν ποτέ τα ματιά του ό,τι είδαν τα δικά μας και να μην νιώσουν ποτέ οι ψυχές τους ό,τι ένιωσαν οι δίκες μας».
