Μια οικογένεια στην Πάτρα έχασε τρία παιδιά σε 32 μήνες. Σε έναν εξωτερικό παρατηρητή, το μέγεθος της τραγωδίας φαντάζει ασύλληπτο. Κι ύστερα άρχισαν οι ψίθυροι και τα «ρεπορτάζ».
«Διαρροές» και «πληροφορίες» που μετέφεραν στο πάντα διψασμένο για αίμα κοινό, αμφιβόλου αξιοπιστίας αστυνομικοί ρεπόρτερ, τάισαν τα πιο ταπεινά ένστικτα όσων εξαρχής ήθελαν να υπερθεματίσουν τη φρίκη. Εκείνων που έπαιζαν τα ρέστα τους σε ανατριχιαστικές προβλέψεις πάνω από τα πτώματα τριών μωρών.
Τα σενάρια και οι εικασίες έβαλαν στο στόχαστρο την οικογένεια. Για μια υπόθεση που ερευνάται. Για μια έρευνα που είναι ακόμη σε εξέλιξη. Οι κρεμάλες στήθηκαν, οι γονείς καταδικάστηκαν από τα διαδικτυακά, λαϊκά δικαστήρια, με συνοπτικές διαδικασίες. «Ένοχοι μέχρι αποδείξεως του εναντίου».
Ο καθένας είχε άποψη για το πώς θα έπρεπε να διαχειριστούν το τρομερό τους πένθος. Και αν ο τρόπος αυτός δεν ήταν ικανοποητικός, τότε συνιστούσε αυτομάτως τεκμήριο ενοχής. Όσο λιγότερο κλαις δημόσια, τόσο πιο ένοχος μοιάζεις. Δεν είναι εξάλλου η πρώτη φορά.
Το καλό με τα social media είναι η… ψευδαίσθηση ότι όλοι έχουν δημόσιο βήμα. Το κακό πάλι είναι ότι κάποιοι πιστεύουν ότι το να λες τη γνώμη σου δημόσια, της δίνει αυτομάτως ειδικό βάρος. Ο κοινός χρήστης γίνεται εγκληματολόγος, παιδοκαρδιολόγος, ιατροδικαστής σε χρόνο dt. Κι αυτό είναι το λιγότερο. Το τρομακτικό είναι το με πόση ευκολία εκτοξεύει κατηγορίες τις οποίες βασίζει μόνο στο ένστικτό του.
Κατάρες, απειλές και μια ανατριχιαστική ικανοποίηση που το μυστήριο δήθεν «λύθηκε» με τον πιο αρρωστημένο τρόπο. Κι αν έχει γίνει λάθος; Αν η διαδικτυακή δίκη κατέληξε σε… διαδικτυακή πλάνη από κεκτημένη ταχύτητα και υπερβάλλοντα ζήλο των Πουαρώ του καναπέ;
«Έγκλημα» και τραγωδία
Δύο άνθρωποι κλήθηκαν να κηδέψουν τα τρία κορίτσια τους μέσα σε λιγότερο από τρία χρόνια. Στο προφίλ του πατέρα στο Facebook άσχετοι άνθρωποι, τον χαρακτήριζαν σε δημόσια σχόλια «φονιά» και ζητούσαν την παραδειγματική του τιμωρία. Για ένα σενάριο. Τιμωρία χωρίς έγκλημα. Στην πυρά χωρίς καμία απόδειξη.
Σύμφωνα με τον δικηγόρο της οικογένειας, η κατάσταση έχει ξεφύγει τόσο, που υπήρξε ακόμη και… κάλεσμα με σκοπό το λιντσάρισμα της μάνας!
Τηλεοπτικοί κήνσορες, «ειδήμονες» του πένθους και ερασιτέχνες «ντέτεκτιβ», όλοι μαζί σε ένα ανατριχιαστικό κρεσέντο στοχοποίησης, πλειοδότησαν σε αρρώστια και κατέληξαν σε ετυμηγορία, χωρίς να έχει στοιχειοθετηθεί οποιαδήποτε κατηγορία. Κι αν αυτό είθισται στα social media, το ασύλληπτο μέγεθος της συγκεκριμένης τραγωδίας είναι εκείνο που θα έπρεπε από μόνο του να λειτουργήσει ανασταλτικά και να κάνει τους αυτόκλητους δήμιους να ξανασκεφτούν πριν στείλουν οποιονδήποτε στη «γκιλοτίνα».
Δεν ξέρω τι συνέβη στην Πάτρα. Και κανείς μας ακόμη δεν ξέρει. Ίσως να μη μάθουμε και ποτέ. Ένα ποσοστό αιφνιδίων θανάτων παραμένει έτσι κι αλλιώς για πάντα ανεξιχνίαστο. Μακάρι οι αρμόδιοι να φτάσουν σύντομα στη λύση του μυστηρίου. Κι αν δεν πρόκειται για κάποια αδιανόητη σύμπτωση, αν προκύψει ότι κάποιος ευθύνεται για την ασύλληπτη αυτή τραγωδία, να λογοδοτήσει όπως ορίζουν οι νόμοι ενός πολιτισμένου κράτους.
Αν πάλι δεν ευθύνεται κανείς από όσους τόσο εύκολα στοχοποιήθηκαν, ακόμη κι αν κανείς δεν τους ζητήσει «συγγνώμη», τουλάχιστον οι άνθρωποι αυτοί θα έχουν μια απάντηση.
Μέχρι τότε αφήστε τους στον πόνο τους. Κι αν ακόμη αμφισβητείτε ότι πονάνε, ας κάνετε τουλάχιστον λίγη υπομονή πριν ζητήσετε για αυτούς την εσχάτη των ποινών.
