Καταστροφικό ήταν το πέρασμα της φωτιάς που κατέκαψε την Ανατολική Αττική κάνοντας στάχτη χιλιάδες στρέμματα σε Κάλαμο, Βαρνάβα και Καπανδρίτι.
Οι επίγειες δυνάμεις αλλά και τα εναέρια μέσα εξακολουθούν να βρίσκονται στην ευρύτερη περιοχή προκειμένου να κατασβέσουν τις ελεγχόμενες μικροεστίες που κατά διαστήματα εμφανίζονται. Ενεργό μέτωπο πλέον της φωτιάς δεν υπάρχει.
Σύμφωνα με την εκτίμηση του αντιπεριφερειάρχη ανατολικής Αττικής Πέτρου Φιλίππου που μίλησε στο protothema.gr η επιχείρηση αυτή θα διαρκέσει τουλάχιστον για άλλα τρια 24ωρα – αν στο μεσοδιάστημα δεν υπάρξουν αναζωπυρώσεις.
Η εκτίμησή του ίδιου με βάση τις δορυφορικές εικόνες που έχουν δει στην περιφέρεια είναι ότι τουλάχιστον 18.500 στρέμματα έχουν γίνει στάχτη «γιατί εδώ η περιοχή είχε πολύ πεύκο».
Όσον αφορά τα σπίτια η πρώτη εκτίμησή του είναι ότι «πρέπει να έχουν καεί γύρω στα δεκαπέντε».
Η Πυροσβεστική παραμένει όμως σε ύψιστη επιφυλακή, καθώς και για σήμερα Τετάρτη ο κίνδυνος πυρκαγιάς για την περιοχή παραμένει πολύ υψηλός, σε επίπεδο «4» και οι άνεμοι αναμένεται να ενισχυθούν μέσα στην ημέρα.
Στο Καπανδρίτι, που έφτασε χθες η φωτιά, αλλά και σε όλο το μέτωπο, στον Κάλαμο και στον Βαρνάβα είχαμε όλο το βράδυ μικροεστίες που όμως αντιμετωπίστηκαν επί τόπου από τις δυνάμεις πυρόσβεσης. Επί τόπου παραμένουν 84 οχήματα της Πυροσβεστικής με 308 πυροσβέστες και 20 εθελοντικά οχήματα, 40 υδροφόρες της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και 100 στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων.
Λίγο μετά τις 12 το μεσημέρι του Δεκαπενταύγουστου, η αύξηση της έντασης των ανέμων προκάλεσε νέες αναζωπυρώσεις με τη φωτιά λόγω της έντασης των ανέμων να κινείται με μεγάλη ταχύτητα προς Πολυδένδρι και Μαλακάσα, με την αγωνία να χτυπά «κόκκινο» νωρίς το απόγευμα. Ευτυχώς οι χειρότεροι φόβοι δεν επιβεβαιώθηκαν και η φωτιά δεν επεκτάθηκε.
Τριάντα χρόνια θα χρειαστούν για την αποκατάσταση των καμένων
Έως και τρεις δεκαετίες θα απαιτηθούν για να αποκατασταθεί το τραύμα που άφησαν στις καμένες περιοχές οι πυρκαγιές, τονίζουν στο ΑΠΕ - ΜΠΕ οι ειδικοί υπογραμμίζοντας τις επιπτώσεις που θα υπάρξουν τόσο στην ισορροπία της φύσης όσο και στην υγεία του ανθρώπου.
«Το δάσος είναι ένας φυσικός προστατευτικός μανδύας για την υγεία του ανθρώπου. Εάν ανατρέξετε στις μελέτες του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, θα δείτε ότι υπάρχουν θάνατοι που οφείλονται στα αιωρούμενα μικροσωματίδια. Και δεν εννοούμε την κάπνα, αλλά ρύπους που απορροφούνται από τα δέντρα» δηλώνει ο δασολόγος - περιβαλλοντολόγος Γρηγόρης Βάρρας.
«Είναι βέβαιο ότι το μικροκλίμα της περιοχής θα αλλάξει και μαζί του θα αλλάξει και η φυσική ισορροπία. Χωρίς τα χελιδόνια, τα κοτσύφια και τα σπουργίτια, αυτούς τους θηρευτές των εντόμων, κουνούπια και άλλα ενοχλητικά έντομα δεν θα έχουν κανέναν φυσικό περιορισμό» σημειώνει από την πλευρά του ο Μιχάλης Πετράκης, περιβαλλοντολόγος και πρώην διευθυντής του Ινστιτούτου Ερευνών Περιβάλλοντος και Βιώσιµης Ανάπτυξης του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών.
Οι ειδικοί σημειώνουν ότι ένα δέντρο αναπτύσσεται σε τουλάχιστον δέκα χρόνια, ενώ για τη συνολική αποκατάσταση του οικοσυστήματος ο χρόνος που απαιτείται μπορεί να φτάσει ακόμη και τα τριάντα χρόνια. Στο μεταξύ θα έχει στερηθεί η περιοχή τη φυσική της προστασία από τις βροχοπτώσεις με αποτέλεσμα να αυξάνεται κατακόρυφα ο κίνδυνος των καταστροφικών πλημμυρών.
«Υπάρχουν μέτρα πρόληψης που θα μπορούσαν να είχαν ληφθεί ώστε να περιοριστεί ή ακόμη και αποτραπεί η καταστροφή» αναφέρει ο Γρηγόρης Βάρρας και προσθέτει: «Οι υδατοδεξαμενές, για παράδειγμα, δεν έχουν σημαντικό κόστος. Είναι απαραίτητο να κάνουμε κλειστά υδρονομικά συστήματα».
Σημειώνει ακόμη ότι στα διάφορα δασονομικά μέτρα περιλαμβάνονται και οι κλαδεύσεις, ώστε τα κλαδιά των δέντρων να μην έρχονται σε επαφή με τα ξερά χόρτα.
Ο ίδιος υπενθυμίζει ότι στα πευκοδάση, τα οποία αποτελούν και την πλειονότητα των δασών στη χώρα, τα κουκουνάρια λειτουργούν ως φυσικές χειροβομβίδες για να τονίσει ότι η διεθνής εμπειρία έχει προσφέρει λύσεις στο θέμα της αποκατάστασης του περιβάλλοντος.
«Μία λύση θα ήταν οι υδροσπορές. Φανταστείτε την καμένη περιοχή σαν έγκαυμα στο δέρμα μας. Πριν αναγεννηθούν τα δερματικά κύτταρα απαιτείται μια περίοδος περιποίησης του τραύματος. Η δική μας περιποίηση στην καμένη περιοχή δεν πρέπει τα πρώτα ένα δυο χρόνια να είναι η αναδάσωση. Αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι να συγκρατήσουμε το χώμα στο έδαφος και τον σπόρο που υπάρχει μέσα σε αυτό. Η υδροσπορά θα βοηθούσε σε αυτήν την κατεύθυνση, αερολέσχες και ψεκαστικά αεροσκάφη θα μπορούσαν να συνδράμουν σε αυτό το έργο. Αυτό ακριβώς έγινε στον λόφο του Χόλιγουντ έπειτα μια καταστροφική πυρκαγιά που τον κατέκαψε».
