Σαν σήμερα πριν από τριάντα χρόνια, στις 26 Σεπτεμβρίου του 1989, ο Παύλος Μπακογιάννης έπεφτε νεκρός από πυρά της 17 Νοέμβρη στην είσοδο της πολυκατοικίας της οδού Ομήρου στην Αθήνα, όπου στεγαζόταν το γραφείο του.
Τριάντα χρόνια κλείνουν σήμερα από την ημέρα της δολοφονίας του Παύλου Μπακογιάννη από τους εκτελεστές της 17 Νοέμβρη. Ο γιος του Κώστας Μπακογιάννης ήταν τότε έντεκα χρονών.
Με μία φωτογραφία τους και λίγες λέξεις εξομολογείται στην 30η επέτειο από τον φόνο του πατέρα του πως αγωνιά για το εάν τον κάνει υπερήφανο.
Το δικό της μήνυμα στέλνει μέσω των social media και η Ντόρα Μπακογιάννη, κάνοντας απολογισμό όσων άλλαξαν στα τριάντα χρόνια από τη δολοφονία του Παύλου Μπακογιάννη .
Σε ανάρτησή της στο Facebook η Ντόρα Μπακογιάννη θυμάται την ημέρα αυτή, τριάντα χρόνια πριν, και κάνει έναν απολογισμό όσων μεσολάβησαν και όσων άλλαξαν μετά τον χαμό του Παύλου Μπακογιάννη, αναφερόμενη στην πατρίδα του την Ευρυτανία, τον δολοφόνο του Δημήτρη Κουφοντίνα και τη δολοφονία στη Marfin.
«Ένα πράγμα όμως είναι σίγουρο! Τα παιδιά σου και τα εγγόνια σου μεγάλωσαν να αγαπούν και όχι να μισούν. Αυτό από μόνο του αξίζει πολλά.
Μερικές φορές είναι πολύ δύσκολο, όμως θα συνεχίσουμε Παύλο μου» καταλήγει το κείμενό της.
«Πέρασαν 30 χρόνια! Δεν πιστεύω ότι πέρασαν 30 χρόνια από τη στιγμή που χτυπούσαν 3 τηλέφωνα και το κουδούνι της πόρτας μαζί...
Σ΄αυτά τα 30 χρόνια είδα πολλά! Ανθρώπους που σε πίστεψαν, να κλαίνε και να σε θυμούνται.
Συναγωνιστές στη μάχη κατά της δικτατορίας, να καταθέτουν τις δικές τους μαρτυρίες.
Ευρυτάνες συμφιλιωμένους μετά τον εμφύλιο και τα χρόνια του διχασμού.
Είδα να χάνονται μάχες κατά της τρομοκρατίας, αλλά και να κερδίζονται.
Είδα το δολοφόνο σου να βγαίνει από τη φυλακή,
τον είδα να περπατάει στα πεζοδρόμια υπερήφανος, εκεί όπου σας σκότωσε.
Δεν είδα πολλές διαδηλώσεις ενάντια στην τρομοκρατία.
Ακόμα και μετά τη δολοφονία των παιδιών στην Marfin βρεθήκαμε πολύ λίγοι άνθρωποι.
Σ’ αυτά τα 30 χρόνια έκανα ό,τι μπορούσα για να τιμήσω τη μνήμη σου, πάνω απ΄όλα, τις αρχές και τις αξίες σου. Κάποιες φορές με επιτυχία, κάποιες άλλες όχι.
Ένα πράγμα όμως είναι σίγουρο! Τα παιδιά σου και τα εγγόνια σου μεγάλωσαν να αγαπούν και όχι να μισούν. Αυτό από μόνο του αξίζει πολλά.
Μερικές φορές είναι πολύ δύσκολο, όμως θα συνεχίσουμε Παύλο μου»
