Ο Γιώργος Λεμπέσης, ο θεατρικός παραγωγός που το όνομά του ταυτίστηκε με το ελληνικό θέατρο, έφυγε χθες από τη ζωή σε ηλικία 80 ετών. Η καρδιά του σταμάτησε να χτυπάει λίγο μετά τις 3.00 τα ξημερώματα στο νοσοκομείο «Αμαλία Φλέμινγκ», όπου νοσηλευόταν τον τελευταίο μήνα με νεφρική ανεπάρκεια. Οι άνθρωποι της τέχνης πενθούν για τον χαμό του.
Ηταν ο θεατρικός παραγωγός που καθιέρωσε πρωταγωνιστές ρισκάροντας πολλές φορές την περιουσία του, ακολουθώντας μόνο το ένστικτό του. Χαρακτηριστική περίπτωση, η παράσταση «Βιολιστής στη στέγη» στο θέατρο «Αθήναιον», ένα πολυδάπανο μιούζικαλ που ήταν όνειρο ζωής για τον Γρηγόρη Βαλτινό. Ο ίδιος ο πρωταγωνιστής είχε δηλώσει σε συνέντευξή του: «Του το ζητούσα χρόνια και το φοβόταν. “Το κάνω μόνο για σένα” μου είπε και το τόλμησε».
Ο Γιώργος Λεμπέσης είναι ο άνθρωπος που για χρόνια επένδυε και βρισκόταν πίσω από τις περισσότερες θεατρικές δουλειές της Αλίκης Βουγιουκλάκη και του Λάκη Λαζόπουλου. Οι ηθοποιοί θεωρούν ότι δεν έχασαν μόνο έναν καλό και ακούραστο συνεργάτη, αλλά κι έναν συμπονετικό και ευαίσθητο άνθρωπο που βρισκόταν πάντα στο πλευρό τους. Το φευγιό του σηματοδοτεί και το τέλος μιας εποχής ανεπανάληπτης για τα θεατρικά μας πράγματα. Το είχε καταλάβει και ο ίδιος και τα τελευταία χρόνια είχε αποστασιοποιηθεί. Εβλεπε ότι «το θέατρο περνούσε σε άλλη φάση».
Στο πλευρό του βρισκόταν η σύζυγός του Νινέτα -έζησαν μαζί τριάντα έξι χρόνια- και τα δυο τους παιδιά, η Νταίζη και ο Παναγιώτης, που έχουν πάρει πλέον τα ηνία στις παραγωγές.
Τραγική ειρωνεία: ο Γιώργος Λεμπέσης έφυγε ανήμερα των γενεθλίων του γιου του, ημέρα που υπήρξε πάντα γιορτή για την οικογένεια. Τα τελευταία εικοσιτετράωρα είχε πέσει σε λήθαργο που τον οδήγησε ώς το ήρεμο τέλος.
Η υγεία του άρχισε να κλονίζεται ππριν από αρκετά χρόνια. Δεν το έβαζε κάτω όμως, εξακολουθούσε να πηγαίνει καθημερινά στο γραφείο του, να αγωνιά και να κατευθύνει τους συντελεστές των παραστάσεων. Η επιδείνωση ήρθε πριν από τρία χρόνια, όταν έχασε από τα χέρια του το θέατρο «Λαμπέτη», το «σπίτι» του - έτσι το ένιωθε. «Το έχτισε με τα ίδια του τα χέρια. Το πήρε από κινηματογράφο, την παλιά “Γρανάδα” της λεωφόρου Αλεξάνδρας, είχε μέσα μόνο τα καθίσματα» αναφέρει χαρακτηριστικά στην «Espresso» η Νινέτα Λεμπέση. Και το μετέτρεψε στην πιο ζωντανή θεατρική πιάτσα της Αθήνας. Από τη σκηνή του παρέλασαν οι πιο σημαντικοί πρωταγωνιστές του ελληνικού θεάτρου.
Χωρίς το θέατρο «Λαμπέτη» ο Γιώργος Λεμπέσης σχεδόν δεν υπήρχε. Το είχε συνδέσει απόλυτα με την ύπαρξή του. Δεν μπορούσε να πιστέψει ότι θα ξυπνήσει το πρωί και δεν θα πάρει τον δρόμο για το γραφείο του που στεγαζόταν στον ίδιο χώρο. Οταν έφυγε από την κατοχή του, έστησε καινούργιο γραφείο σε θέατρο που περιήλθε στα χέρια του στην περιοχή της Κυψέλης. Τίποτα, όμως, δεν ήταν όπως πριν.
«Δεν μπορούσε να αποχωριστεί τη γειτονιά του “Λαμπέτη”. Επισκεπτόταν ακόμη το περίπτερο, το μανάβικο και τα μαγαζιά που βρίσκονται τριγύρω. Φρόντιζε να φτάνει εκεί η αλληλογραφία του μόνο και μόνο για να έχει λόγο να κατεβεί, αν και το σπίτι του ήταν σε άλλη περιοχή» αναφέρουν οι δικοί του άνθρωποι.
Το τηλέφωνο στο σπίτι χτυπούσε ανελλιπώς. Ολοι επικοινωνούσαν για να εκφράσουν τη συμπαράστασή τους στη Νινέτα και στα παιδιά. Η Κάτια Δανδουλάκη, συγκλονισμένη. Ο Γρηγόρης Βαλτινός να μην μπορεί να σταματήσει τα δάκρυά του. Η Πέμυ Ζούνη, η Εβελίνα Παπούλια, η Ευδοκία Ρουμελιώτη, η Κοραλία Καράντη και τόσοι άλλοι…
Η εξόδιος ακολουθία θα ψαλεί αύριο Παρασκευή, στις 2.00 το μεσημέρι στον ιερό ναό του Α΄ Νεκροταφείου Αθηνών, ενώ η ταφή της σορού του Γιώργου Λεμπέση θα γίνει στο νεκροταφείο των Αγίων Θεοδώρων, εκεί όπου βρίσκεται το εξοχικό της οικογένειας και ο θεατρικός παραγωγός περνούσε ήρεμες στιγμές.
Εκκληση της οικογένειας είναι, αντί στεφάνων, τα χρήματα να δοθούν στο φιλανθρωπικό σωματείο «Φλόγα».
ΕΞΑΣΦΑΛΙΖΕ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΕΡΓΩΝ ΠΟΥ ΕΣΠΑΓΑΝ ΤΑΜΕΙΑ ΣΤΟ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ
Ο Λάκης Λαζόπουλος, ο Σταμάτης Φασουλής, ο Γρηγόρης Βαλτινός, η Κάτια Δανδουλάκη, η Μίρκα Παπακωνσταντίνου, ο Δάνης Κατρανίδης, ο Γιάννης Φέρτης, η Χρυσούλα Διαβάτη, η Χρύσα Ρώπα, η Εβελίνα Παπούλια, η Κοραλία Καράντη και πολλοί άλλοι συνεργάστηκαν για χρόνια μαζί του. Στο ταλέντο τους επένδυσε ο Γιώργος Λεμπέσης και δημιούργησε μια «αυτοκρατορία» θιασαρχών. Διαισθανόταν το εύρος της ποιότητας του ηθοποιού και σεβόταν τις απόψεις και τις γνώσεις τους πάνω στα θεατρικά κείμενα. Εξασφάλιζε δικαιώματα έργων που έσπαγαν ταμεία στο εξωτερικό αδιαφορώντας για το κόστος.
Ο Γιώργος Λεμπέσης γεννήθηκε στις 8 Δεκεμβρίου του 1930 στα Βουνάρια, ένα χωριό κοντά στην Κορώνη της Μεσσηνίας. Ξεκίνησε την καριέρα του ως ηθοποιός το 1946 από τα ηρωικά «μπουλούκια», οργώνοντας ολόκληρη την ελληνική περιφέρεια. Με την επιστροφή του στην Αθήνα σπούδασε στη Σχολή Σταυράκου και το 1961 εμφανίστηκε στο θέατρο «Κεντρικόν». Οι πρώτες του συνεργασίες ήταν με τους θιάσους του Δημήτρη Χορν και της Τζένης Καρέζη. Στο ίδιο θέατρο έκανε και την πρώτη του δουλειά ως παραγωγός ανεβάζοντας τα «Μαθήματα γάμου» με τον θίασο του Αγγελου Αντωνόπουλου.
Υπήρξε στενός συνεργάτης (το δεξί χέρι) του Δημήτρη Χορν, της Τζένης Καρέζη και της Αλίκης Βουγιουκλάκη, και υπεύθυνος της ιστορικής «Ελεύθερης Σκηνής». Στη δεκαετία του ‘80 έφτασε να γίνει ένας από τους πιο σημαντικούς παραγωγούς του ελληνικού θεάτρου. Στο βιβλίο του με τίτλο «Από απόσταση αναπνοής», το οποίο έγραψε ύστερα από παρότρυνση της κόρης του και κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Λιβάνη, ο Γιώργος Λεμπέσης ζωντανεύει την ιστορία του ελληνικού θεάτρου των τελευταίων εξήντα χρόνων.
Στη διάρκεια της μακρόχρονης πορείας του συνεργάστηκε με κορυφαίους σκηνοθέτες και πρωταγωνιστές. Ανάμεσά τους οι Νίκος Κούρκουλος, Αλέκος Αλεξανδράκης, Ελλη Λαμπέτη, Ζυλ Ντασσέν κ.ά.
Παραγωγές του φιλοξενήθηκαν σχεδόν σε όλες τις αθηναϊκές σκηνές: «Αττικόν», «Μινώα», «Κάππα», «Αλίκη», «Πορεία», «Αθήναιον», «Λαμπέτη», «Βεάκη» κ.ά. Παρουσίασε έργα από όλο το φάσμα του δραματολογίου, διεθνούς και ελληνικού, που έγιναν μεγάλες καλλιτεχνικές και εμπορικές επιτυχίες.
«ΛΑΤΡΕΥΕ ΤΟΥΣ ΗΘΟΠΟΙΟΥΣ ΚΑΙ ΤΑ ΕΡΓΑ ΤΑ ΔΙΑΛΕΓΕ ΜΕ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΤΟΥ»
Oι ηθοποιοί (με τους οποίους ο Γιώργος Λεμπέσης ήταν πρώτα φίλος και μετά συνεργάτης) πενθούν για τον «έντιμο επιχειρηματία και τον ευαίσθητο άνθρωπο».
Ο Γρηγόρης Βαλτινός, με τον κόμπο στον λαιμό να τον πνίγει, λέει: «Ο Γιώργος Λεμπέσης ήταν ο πατέρας μου. Οχι μόνο στο θέατρο, αλλά και στη ζωή. Οι συμβουλές του δεν ήταν μόνο για τη δουλειά, ως γνήσιος θεατράνθρωπος τις ανακάτευε με τη ζωή. Είναι το μεγαλύτερο κομμάτι της πορείας μου και της ιστορίας μου σε αυτό τον χώρο, που μου χάρισε σπουδαίες, αξέχαστες στιγμές. Λάτρευε τους ηθοποιούς και τα έργα τα διάλεγε όχι με κριτήριο το ταμείο, αλλά με την καρδιά του. Επέλεγε τις κορυφαίες στιγμές από κάθε παράσταση και κατέβαινε από το γραφείο του στην πλατεία για να τις παρακολουθεί. Ηταν ο πιο διαβασμένος παραγωγός που είχαμε ποτέ. Γνώριζε όλα τα έργα και την ιστορία τους. Το θέατρο για εκείνον ήταν επιλογή ζωής, και όχι επαγγέλματος. Εφυγε ένα μεγάλο κομμάτι από την καρδιά μου».
Ελένη Γερασιμίδου: «Υπήρξε ο καλύτερος θεατρικός επιχειρηματίας, συναισθηματικός και ανθρωπιστής, και αυτό το γνωρίζουμε καλά εμείς οι ηθοποιοί. Ηταν επίτιμο μέλος του σωματείου μας γιατί βοηθούσε πάντα, φανερά και κρυφά. Σε όσους ηθοποιούς αντιμετώπιζαν πρόβλημα ο Γιώργος Λεμπέσης ήταν παρών χωρίς να το λέει. Δεν έφαγε ποτέ δραχμή από κανέναν. Κάποτε του είπα: “Αφεντικό, από σένα έφτιαξα το σπίτι μου”. (σ.σ.: αναφέρεται στην καλλιτεχνική και εμπορική επιτυχία “Μπαμπάδες με ρούμι”). Οταν εργάζονταν οι ηθοποιοί στο θέατρό του με ποσοστό δεν χρειαζόταν να έχουν κάποιον στη πόρτα. Του είχαν εμπιστοσύνη. Μακάρι να τον μιμηθούν και άλλοι, πράγμα δύσκολο στην εποχή μας».
Ο σκηνοθέτης Κώστας Τσιάνος δήλωσε από τη Λάρισα όπου βρίσκεται στην «Espresso»: «Είναι ο πατέρας μου ο Λεμπέσης. Τι να πω! Οτι το θέατρο ήταν όλη του η ύπαρξη! Οι ηθοποιοί, οι σκηνοθέτες, οι ταξιθέτριες, όλοι οι εργαζόμενοι. Μας έφερνε τυρόπιτες και γλυκά στις πρόβες από τα καλύτερα ζαχαροπλαστεία. Ενας άνθρωπος αφοσιωμένος στο “θεατρικό πατάρι”, γιατί ξεκίνησε από τα μπουλούκια. Δεν θα ξεχάσω ότι θύμωνε πάρα πολύ όταν δεν πήγαινε κάποιος να πληρωθεί».
Μιχάλης Ρέππας: «Νομίζω ότι ο Γιώργος Λεμπέσης άλλαξε το κλίμα στο ελληνικό θέατρο. Προσπάθησε και έχτισε μια εταιρεία με αξιοπιστία, όπου ο εργαζόμενος ένιωθε σιγουριά. Από τον Λεμπέση και μετά άλλαξε το εργασιακό κλίμα στον κλάδο μας».
