Όλοι αυτοί που αντέδρασαν με τη στάση της Μαρίνας Σάττι την ώρα που μιλούσε η εκπρόσωπος του Ισραήλ στη Eurovision, θεωρώντας ότι… λοξοδρόμησε από την… εθνική θέση (ποια;;;!!!) της χώρας για τα όσα συμβαίνουν στη Γάζα, περίμεναν από καιρό τη νεαρή τραγουδίστρια στη γωνία.
Για την ακρίβεια περίμεναν να την αποδοκιμάσουν, να της επιτεθούν, ακόμα και να την «λιντσάρουν» διαδικτυακά, ώστε να την τιμωρήσουν για όλα όσα εκπροσωπεί.
Απλά με το… χασμουρητό και την εμφανή απαξία ή δυσθυμία, που έδειξε προς την τραγουδίστρια εκπρόσωπο του Ισραήλ – εκφράζοντας μάλλον και το γενικότερο κλίμα που επικρατεί στο Μάλμε, όπου γίνεται η Eurovision, για τη χώρα της – θεώρησαν ότι τους έδωσε την τέλεια ευκαιρία για να ξεσπαθώσουν.
Η Μαρίνα Σάττι είναι πολλά από αυτά που μισούν. Δεν θα ασχολούνταν όμως καν μαζί της – θα άφηναν τους καραμπινάτους ακροδεξιούς να την… «αναλάβουν».
Αλλά αυτή η επίμονη και απρόβλεπτη νεαρή έχει ένα επικίνδυνο χαρακτηριστικό: Είναι επιτυχημένη. Και αρέσει. Και στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Ακόμα χειρότερα: Ξέρει να επιβιώνει! Φτάνει να αναλογιστεί κανείς το χλευασμό με τον οποίο υποδέχθηκαν το «ζάρι» πρωτοπαρουσιάστηκε και προεξόφλησαν την παταγώδη αποτυχία του, ενώ στη συνέχεια και μέχρι τα τώρα έφτασε να θεωρείται δεδομένη η παρουσία του σε ψηλές θέσεις του διαγωνισμού – μία άκρως θετική παρουσία της χώρας για όσους έχουν εκτίμηση στον αμφιλεγόμενο αυτό μουσικό θεσμό.
Θέλετε και το… τρισχειρότερο που βλέπουν όσοι της επιτίθενται; Η Μαρίνα Σάττι έχει άποψη! Πολιτική άποψη. Ακόμα κι αν ανέχονταν όλα τα άλλα, αυτό δεν καταπίνεται. Να τραγουδάει, ναι, να χορεύει, ναι. Αλλά όχι να έχει άποψη!
Και κάπως έτσι βγήκε όλος ο εσμός στην επιφάνεια.
Διότι η Σάττι αντιπροσωπεύει ό,τι δεν θα ήθελαν ποτέ να δουν: Μία Ελλάδα πολυπολιτισμική, ανοιχτή σε κάθε είδους επιρροή, με ευκαιρίες σε όλους, ανεξαρτήτως καταγωγής, χρώματος και πεποιθήσεων, με ανθρώπους, που προχωρούν με το ταλέντο τους κόντρα σε κάθε στερεότυπο και κοινωνικές οριοθετήσεις. Άνθρωποι που έχουν μικτή καταγωγή (Σουδανός ο πατέρας της, Ελληνίδα η μητέρα της) να διαπρέπουν και να στέλνουν στα αζήτητα θεωρίες περί ανώτερου DNA, καθαρότητας της φυλής, επικίνδυνων προσμίξεων και όλα τα συναφή.
Βλέπετε, η Μαρίνα Σάττι δεν είναι το «γνήσιο», κατά την αντίληψή τους, Ελληνόπουλο με την προσδιορισμένη κοινωνική πορεία τύπου «αν είσαι από το Περιστέρι πας για ψυκτικός και από την Εκάλη κατευθείαν στο ιδιωτικό πανεπιστήμιο του εξωτερικού ή πλέον και στο εσωτερικό».
Από μικρή βίωσε τον ρατσισμό. «Έχω ακούσει σχόλια για την καταγωγή μου όταν ήμουν μικρή. Ντρεπόμουν να έρθει να με πάρει ο πατέρας μου από το φροντιστήριο. Είναι μαύρος στο δέρμα και δεν ήταν συνηθισμένο, ειδικά τότε και στην Κρήτη να βλέπουν έναν μαύρο άνδρα. Ίσα-ίσα που αυτή η ιδιαιτερότητα για την οποία μπορεί να ντρεπόμουν, τώρα είναι η δύναμή μου» είχε εξομολογηθεί παλαιότερα.
Αυτή η δύναμη την έκανε πετυχημένη, διάσημη και επιδραστική.
Κι αυτό ενοχλεί ένα μέρος της ελληνικής κοινωνίας που βγάζει φλύκταινες με τη διαφορετικότητα, ή ό,τι θεωρεί «κατώτερο» – και κάπως έτσι ενισχύει την ακροδεξιά!
Όμως αρκεί να δει κανείς το βιογραφικό της Μαρίνας Σάττι για να αντιληφθεί ότι είναι προικισμένη με σπάνια καλλιτεχνικό ταλέντο – οι περισσότεροι εξ όσων την επιτιμούν στα σόσιαλ μίντια για τα τραγούδια της ούτε καν έχουν διαβάσει γι’ αυτήν, τις σπουδές της και τις δουλειές της.
Για το ότι ξεκίνησε τις σπουδές της στο κλασικό πιάνο σε ηλικία 7 ετών, πέτυχε αργότερα να μπει στην Ανώτατη Σχολή Δραματικής Τέχνης “Βεάκη” και στην “Κεντρική Σκηνή”, παράλληλα με σπουδές jazz μουσικής στο Ωδείο Φίλιππος Νάκας – ενώ είχε καταφέρει στο μεταξύ να περάσει και στην αρχιτεκτονική του ΕΜΠ.
Το 2010 τραγούδησε στο John F. Kennedy Center στην Ουάσινγκτον με το World Jazz Nonet και το 2011 αποφοίτησε από το περίφημο Berklee College of Music, όπου σπούδασε με υποτροφία Ενορχήστρωση και Παραγωγή (Contemporary Writing & Production).
Το τραγούδι της Μάντισσα, που κυκλοφόρησε το 2017 (δική της μουσική, ενορχήστρωση) έφτασε στην κορυφή των charts Ελλάδα και έχει ξεπεράσει τις 56 εκατομμύρια προβολές στο YouTube.
Δεν έχει νόημα να συνεχίσει κανείς την παρουσίαση της μουσικής τη διαδρομής, καθότι όσοι έβλεπαν στο πρόσωπό της κάτι «ξένο», θα συνεχίσουν μάλλον να το βλέπουν.
Ειδικά τώρα, που έδειξε να αμφισβητεί (έστω και με το… χασμουρητό) το κυρίαρχο αφήγημα κάποιων συντηρητικών κύκλων της χώρας για τα όσα συμβαίνουν στη Μέση Ανατολή. Και άφησε να διαφανεί ότι (μπορεί να) συντάσσεται με τα εκατομμύρια ανθρώπων σε όλο τον κόσμο που καταδικάζουν τη σφαγή στη Γάζα.
Διότι, εντάξει να το λένε άλλοι, να το δείχνει και η Σάττι, μία «περίπου ξένη», πάει πολύ προφανώς για τα μέτρα τους.
ΥΓ: Τα υπόλοιπα περί αγένειας ή οτιδήποτε άλλο, δεν έχουν την παραμικρή αξία. Αρκεί να δει κανείς τις αντιδράσεις εντός της διοργάνωσης για να καταλάβει ότι πλέον το έγκλημα που συντελείται στη Γάζα δεν μπορεί να αποσιωπηθεί με καμία επίκληση περί «ορθότητας» συμπεριφορών.
Όπως δεν έχουν αξία και ότι εκπροσωπεί τη χώρα, άρα οφείλει να σιωπήσει. Αυτό είναι μερικές φορές το… «κακό» με τους τραγουδιστές – έχουν φωνή για πολλά περισσότερα απ’ όσα τραγουδούν!
