Υπάρχει ένα κενό γνώσης σχετικά με τον επιβλαβή αντίκτυπο διαφόρων παθήσεων και ασθενειών στον κίνδυνο για οστεοπόρωση. Το πραγματικό κενό ευαισθητοποίησης, ωστόσο, έγκειται στο γεγονός ότι η οστεοπόρωση επηρεάζει μία στις δύο γυναίκες άνω των 50 ετών και έναν στους τέσσερις άνδρες, ενώ τα σχετικά κατάγματα ευθύνονται για 432.000 εισαγωγές σε νοσοκομεία ετησίως στις ΗΠΑ.
Πολλές διαταραχές περιλαμβάνουν συστηματική φλεγμονή που αντιμετωπίζεται με θεραπεία με κορτικοστεροειδή, διαταραχή του μεταβολισμού της βιταμίνης D και του ασβεστίου και μειωμένη πρόσληψη βασικών θρεπτικών συστατικών στο έντερο, τα οποία είναι εχθρικά για τα οστά. Οι κλινικοί γιατροί θα πρέπει να γνωρίζουν την ανάγκη αξιολόγησης της κατάστασης της βιταμίνης D, της οστικής πυκνότητας και του κινδύνου κατάγματος σε ασθενείς που υποβάλλονται σε θεραπεία ή έχουν ιστορικό διαφόρων ασθενειών που επηρεάζουν την υγεία των οστών.
«Η πιο συχνή ιατρική κατάσταση που σχετίζεται με την οστική απώλεια και την οστεοπόρωση είναι η ανεπάρκεια οιστραδιόλης στις γυναίκες που συνήθως οφείλεται στην εμμηνόπαυση, ακολουθούμενη από φλεγμονώδεις καταστάσεις που αντιμετωπίζονται με γλυκοκορτικοειδή», δήλωσε ο David B. Karpf, MD, του Stanford Medicine στην Καλιφόρνια, μιλώντας σε συνέδριο με το σχετικό θέμα. «Η ανεπάρκεια οιστραδιόλης έχει ως αποτέλεσμα τη διπλάσια έως τριπλάσια αύξηση του ρυθμού οστικής εναλλαγής και αρνητικό οστικό ισοζύγιο, καθώς η αύξηση της οστικής απορρόφησης υπερβαίνει την αύξηση του οστικού σχηματισμού. Αυτό οδηγεί σε τραπεζοειδή και φλοιώδη λέπτυνση, αυξημένο φλοιώδες πορώδες και τραπεζοειδή διάτρηση, ενώ αυτές οι οστικές αλλαγές σε επίπεδο ιστού έχουν ως αποτέλεσμα τη μείωση της οστικής μάζας και τον αυξημένο κίνδυνο κατάγματος».
Φλεγμονώδεις καταστάσεις, διαβήτης και άλλες ασθένειες
«Οι συστηματικές φλεγμονώδεις παθήσεις, όπως η ρευματοειδής αρθρίτιδα, η οποία περιλαμβάνεται ως κλινικός παράγοντας κινδύνου στον πολύπλευρο υπολογιστή FRAX [Fracture Risk Assessment Tool] για τον 10ετή κίνδυνο κατάγματος διπλασιάζουν περίπου τον κίνδυνο κατάγματος, όπως και ο διαβήτης τύπου 1 και 2. Και ο τελευταίος φαίνεται να το κάνει αυτό ανεξάρτητα από την οστική πυκνότητα», συνέχισε ο Karpf.
«Άλλες συστηματικές φλεγμονώδεις παθήσεις - είτε αυτοάνοσες είτε όχι - όπως η φλεγμονώδης νόσος του εντέρου και η αγκυλοποιητική σπονδυλίτιδα πιθανώς ενέχουν κίνδυνο συγκρίσιμο με αυτόν της ρευματοειδούς αρθρίτιδας», πρόσθεσε.
Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου στο ourlife.gr
