Πολλά από τα κοινά φάρμακα που χορηγούνται στα παιδιά δεν φέρνουν ιδιαίτερα αποτελέσματα. Κάποια μάλιστα μπορεί να αποβούν ακόμα και βλαβερά για την υγεία τους. Διαβάστε, λοιπόν, πότε υπάρχει λόγος να καταφεύγετε στο φαρμακείο και πότε είναι καλύτερα να αντιμετωπίζετε τις ασθένειες των παιδιών σας με εναλλακτικές θεραπείες.
Βήχας και κρυολόγημα
Είναι σύνηθες φαινόμενο τα παιδιά να κολλάνε έως και οκτώ ιικές μολύνσεις του αναπνευστικού συστήματος ετησίως τα πρώτα χρόνια της ζωής τους, ως συνέπεια του ανώριμου ακόμα ανοσοποιητικού τους συστήματος. Δεδομένου ότι αυτές οι μολύνσεις δεν προκαλούνται από βακτήρια αλλά από ιούς, τα αντιβιοτικά δεν μπορούν να προσφέρουν βοήθεια. Οι περισσότερες από αυτές τις ασθένειες υποχωρούν από μόνες τους μετά από πέντε έως επτά ημέρες. Τα ρινικά αποσυμφορητικά θα πρέπει να αποφεύγονται, αφού οι ρινικές οδοί ξαναφράζουν μετά το σταμάτημα της χρήσης τους. Προτιμότερες είναι οι σταγόνες αλατόνερου στη μύτη για τη ρευστοποίηση των εκκρίσεων. Οσο για το βήχα, δεν θα πρέπει να εμποδίζεται, αφού πρόκειται για ένα φυσικό αντανακλαστικό που βοηθά να απομακρυνθεί η μολυσμένη βλέννα από τους πνεύμονες. Τα αντιβηχικά δεν φέρνουν αποτελέσματα, ενώ κάποια περιέχουν συστατικά που μπορεί να επιφέρουν δυσάρεστες παρενέργειες.
Πυρετός
Εχει αλλάξει δραματικά ο τρόπος αντιμετώπισης του παιδικού πυρετού τα τελευταία χρόνια. Στο παρελθόν οι γιατροί συνιστούσαν την πτώση του, όμως τώρα πια πιστεύουν ότι η αυξημένη θερμοκρασία στην πραγματικότητα βοηθάει το σώμα να καταπολεμά τις μολύνσεις και άρα η προσπάθεια μείωσής της μπορεί να οδηγεί σε παράταση της ασθένειας. Επιπλέον, δεν συστήνονται πια οι δροσερές κομπρέσες. Το παιδί δεν θα πρέπει να είναι ούτε ελαφρά ντυμένο, αλλά ούτε υπερβολικά σκεπασμένο. Ανντιπυρετικά φάρμακα, όπως η παρακεταμόλη ή η ιβουπροφένη, μπορούν να χρησιμοποιούνται αλλά μόνο στην περίπτωση που το παιδί εμφανίζεται εξαντλημένο.
Διάρροια και εμετός
Η πλειονότητα των γαστρεντερικών μολύνσεων στα παιδιά βελτιώνεται μονάχα με μια υποστηρικτική θεραπεία, δηλαδή με την αναπλήρωση των χαμένων υγρών. Οσο πιο νέο είναι το παιδί τόσο πιο γρήγορα μπορεί να κινδυνεύσει από αφυδάτωση. Αυτό αποτελεί ιδιαίτερο πρόβλημα για τα μωρά ηλικίας κάτω των έξι μηνών. Είναι σημαντικό να αναπληρώνονται τα άλατα και τα σάκχαρα, καθώς επίσης και τα επίπεδα νερού του οργανισμού τους. Συνήθως τα μωρά γίνονται πιο εμφανώς άρρωστα όταν είναι ακόμα και λίγο αφυδατωμένα, οπότε ένα μωρό ζωηρό και ευδιάθετο είναι σχεδόν απίθανο να κινδυνεύει από αφυδάτωση όσες πάνες κι αν έχει λερώσει. Οι έρευνες έχουν δείξει ότι τα φάρμακα που είναι σχεδιασμένα για να σταματάνε τη διάρροια ή να καταστέλλουν τον εμετό είναι επικίνδυνα όταν χρησιμοποιούνται σε μικρά παιδιά. Οσον αφορά τον πυρετό στην προκειμένη περίπτωση, το σημαντικό είναι να εντοπίζεται αν οφείλεται σε κάποια σοβαρή μόλυνση, όπως για παράδειγμα τη σαλμονέλα. Για μία ακόμη φορά, το πόσο άρρωστο φαίνεται το παιδί αποτελεί ένδειξη της σοβαρότητας της ασθένειάς του.
Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΣΤΟ ΤΥΜΠΑΝΟ Η ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΛΥΣΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΟΝΟ ΣΤΑ ΑΦΤΙΑ
Η φλεγμονή ή η μόλυνση των αφτιών (ωτίτιδα) είναι το σύνηθες αίτιο του πόνου στην περιοχή. Υπάρχουν δύο είδη ωτίτιδας: η εξωτερική, που πλήττει την περιοχή έξω από το τύμπανο, και η μέση, που επηρεάζει την περιοχή πίσω από το τύμπανο.
Η εξωτερική ωτίτιδα μπορεί να προκληθεί από την εισχώρηση νερού μέσα στο αφτί -ειδικά κατά το κολύμπι- ή από μικρούς τραυματισμούς μέσα στο κανάλι του αφτιού. Αυτοί οι τραυματισμοί προκαλούνται συνήθως στην προσπάθεια καθαρισμού του, μια διαδικασία μη απαραίτητη κατά τους ειδικούς. Οι γιατροί επισημαίνουν ότι δεν θα πρέπει να υποκύπτουν οι γονείς στον πειρασμό να χρησιμοποιούν μπατονέτες για να καθαρίζουν τα αφτιά των παιδιών τους. Τα παιδιά που υποφέρουν από εξωτερική ωτίτιδα έχουν ανάγκη από ανακούφιση του πόνου και πιθανότατα από ειδικές σταγόνες που θα συνταγογραφήσει ο γιατρός τους.
Από την άλλη μεριά, η μέση ωτίτιδα είναι πιο σοβαρή διαταραχή και αν μείνει χωρίς θεραπεία για μεγάλο διάστημα, μπορεί να οδηγήσει ακόμα και σε απώλεια της ακοής. Ορισμένα παιδιά είναι επιρρεπή στην εμφάνισή της, γιατί η ευσταχιανή σάλπιγγα (που συνδέει το μέσο αφτί με το πίσω μέρος του λαιμού) δεν λειτουργεί ακόμα σωστά. Πιο ανησυχητική είναι η μέση ωτίτιδα με έκκριση υγρού. Για μεγάλο διάστημα στο παρελθόν η στάνταρ θεραπεία ήταν η χορήγηση αντιβιοτικών, όμως πλέον δεν θεωρείται αποτελεσματική και μάλιστα οι γιατροί πιστεύουν ότι μπορεί να οδηγήσει σε πιο σοβαρές μολύνσεις με ασυνήθιστα βακτήρια. Ορισμένες περιπτώσεις μέσης ωτίτιδας με έκκριση υγρού υποχωρούν από μόνες τους. Ωστόσο, τα παιδιά που εμφανίζουν επανειλημμένα το ίδιο πρόβλημα έχουν ανάγκη από ειδική θεραπεία και πιθανά εισαγωγή μεταλλικών εργαλείων μέσα στο τύμπανο με στόχο το στράγγισμα των εκκρίσεων και τον αερισμό του μέσου αφτιού.
