#menoume_spiti: Και κάπως έτσι άρχισαν οι εντάσεις - τσακωμοί

Ας ηρεμήσουμε, με τα νεύρα δεν σκοτώνεται ο κορονοϊός κι ας μείνουμε σπίτια μας, ειρηνικά – άλλωστε δεν ξέρουμε για πόσο ακόμα θα πρέπει να συνεχίσουμε να το κάνουμε. Αλλά, κανέλα στους κεφτέδες;

Tο υπουργείο Υγείας -με μια καμπάνια στα social media, με τίτλο «Μένουμε Σπίτι»- παρακινεί τους πολίτες να μειώσουν, όσο γίνεται, τις μετακινήσεις τους ώστε να μειωθούν αντίστοιχα κι οι πιθανότητες περαιτέρω εξάπλωσης του κορονοϊού.

Έτσι, ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης έμεινε σπίτι με την οικογένεια βλέποντας Σπύρο Παπαδόπουλο, εν οίκω και οι Ελληνες celebrities.

Στο σπίτι έμειναν κι οι υπόλοιποι -καλά, όχι κι όλοι- που ζουν στην Ελλάδα και κάποιοι φίλοι μας περνούν ώρες με την οικογένειά τους και το υπέροχο είναι ότι, τελικά, τους φαίνονται καλά άτομα. Κάποιοι άλλοι φίλοι μου μαντράχαλοι συνειδητοποίησαν, με τον «εγκλεισμό» τους στο σπίτι, ότι έχουν και δύο παιδιά τα οποία πρέπει τώρα να φροντίσουν, αφού ο παππούς κι η γιαγιά πρέπει, λογικά, να μείνουν σε απόσταση. Άλλοι συνειδητοποίησαν, μένοντας σε αυτό πολλές ώρες, πως έχουν κι ένα σπίτι να φροντίσουν, ανακαλύπτοντας δουλειές που δεν υπήρχαν επειδή -μέχρι τώρα- τις έκανε η σύζυγος. Θα μου πεις «ρε Σεραφείμ, καλά, δεν γνωρίζεις και ανθρώπους που ήταν άριστοι οικογενειάρχες μέχρι τώρα;». Δυο-τρεις, ναι…

Πέραν του όποιου αστείου κυοφορεί και γεννά αυτή η νέα κατάσταση με τα ολόκληρα κομμάτια κορονοϊού, το πολύ σοβαρό είναι πως με αυτή την υποχρεωτική παραμονή ξεκίνησε κι η ατμόσφαιρα να μυρίζει… μπαρούτι. Κάπου εκεί ήρθε και το δυναμιτισμένο κλίμα, να και οι καβγάδες μέσα στα σπίτια – πολύ θέλει;

Ετσι, λοιπόν, από τα γειτονικά διαμερίσματα-σπίτια ακούγονται διάφορες τρελές εκρήξεις, τύπου «πάλι εγώ θα κατεβάσω τα σκουπίδια; Μια ζωή αυτό κάνω», «συγγνώμη, ξανά ρύζι θα φάμε; Κινέζοι θα γίνουμε, αυτοί έβγαλαν τον κορονοϊό» ή «σε παρακαλώ τώρα, που θα μου πεις εσύ, ξέρουμε ποιοι τον διέσπειραν και ότι το έκαναν επίτηδες για να βγάλουν λεφτά». Όπου το σκεπτικό τους να καταλάβαινα, ενώ οι οικονομίες στον πλανήτη καταρρέουν, σε κάποιες παρόμοιες περιπτώσεις – και τι στον (υγιή) κόσμο.

Θα μπορούσε να πει κάποιος πως όλο αυτό προκύπτει από τον εκνευρισμό που αναγράφει -με ψιλά γράμματα- στις παρενέργειές του ο ιός. Δεν χρειάζεται ανάλυση, όλοι ανησυχούμε για το μέλλον της πανδημίας και τα όσα αυτή θα φέρει στην ανθρωπότητα - σε μας τους ίδιους και στους δικούς μας ανθρώπους. Και αυτό δημιουργεί εσωτερική αναταραχή. Από την άλλη, κάποιος άλλος θα πει -έχοντας, λογικά, ντοκτορά στην ανάλυση των παικτών του Big Brother- πως αυτά και χειρότερα συμβαίνουν όταν άνθρωποι αναγκάζονται να συμβιώνουν σε έναν συγκεκριμένο, περιχαρακωμένο χώρο. Από όλο αυτό, κρατώ το «περιχαρακωμένο».

Όπως έγραφα και πριν από λίγες ημέρες, τέσσερις τοίχοι θα (μπορέσουν να) δείξουν το κατά πόσο υπάρχουν οικογένειες οι οποίες «νοσούν» από έλλειψη σχέσεων μεταξύ των μελών τους. Δυστυχώς ή ευτυχώς, αυτή η πανδημία θα δοκιμάσει φιλίες, σχέσεις, θα καταδείξει το επίπεδο της ανθρωπιάς μας. Το κατά πόσο, τελικά, «νοσεί» η κοινωνία και ο δίπλα μας στα δύσκολα.

Προς το παρόν, ας ηρεμήσουμε, με τα νεύρα δεν σκοτώνεται ο κορονοϊός κι ας μείνουμε σπίτια μας, ειρηνικά – άλλωστε δεν ξέρουμε για πόσο ακόμα θα πρέπει να συνεχίσουμε να το κάνουμε. Επειδή εάν η μίρλα έχει βγει μόλις στις πρώτες ημέρες που μείναμε σπίτι, υπό αυτή την ένταση δεν θέλω να σκεφτώ τι θα συμβεί στις επόμενες. Στο κάτω κάτω, είναι πολύ νορμάλ το να κάθεστε να τσακωνόσαστε μπροστά σε παιδιά και σκυλιά για το αν μπαίνει, π.χ., κανέλα στους κεφτέδες; Να περάσει το «χτικιό» -μεταφορικά και κυριολεκτικά- και βλέπετε τι θα κάνετε με τον γάμο, σχέση, συμβίωσή σας, μετά. Έτσι κι αλλιώς, έτσι όπως πάει, οι ζωές μας πλέον θα ορίζονται σε εκείνες πριν από τον κορονοϊό και έπειτα από δαύτον. Να ζήσουμε να τον θυμόμαστε είναι το θέμα.
Και ήρεμα. Σας βλέπω και σας ακούω. Κι όχι μόνο εγώ, αλλά και οι γείτονές σας…