Δριμύ κατηγορώ 30χρονης φοιτήτριας Φιλοσοφικής, η οποία από τα 8 της χρόνια, αντιμετωπίζει τον καρκίνο, αλλά και τις λάθος διαγνώσεις των γιατρών και τη γραφειοκρατία.
Όπως καταγγέλλει η Αμαλία Καλυβίνου, ο Γολγοθάς της άρχισε το 1984 όταν ένας "άσχετος", όπως τον χαρακτηρίζει, γιατρός δεν διέγνωσε τον καρκίνο στο πόδι της.
Η περιπέτειά της κορυφώθηκε τα τελευταία 8 χρόνια που αντιμετωπίζει, με ακρωτηριασμένο πια το πόδι της και καρκίνο στον πνεύμονα, την αναλγησία των υπηρεσιών υγείας.
Επί χρόνια οι γιατροί δεν κατάφερναν να "διαβάσουν" τις ακτινογραφίες της, τις μαγνητικές τομογραφίες ούτε καν τις πιο απλές εξετάσεις. Η νεαρή κοπέλα έπασχε από αφόρητους πόνους και κανένας δεν τις σύστησε τα εξειδικευμένα ιατρεία πόνου, που θα μπορούσαν να τις προσφέρουν κάποια ανακούφιση. Αντίθετα προσπαθούσαν να την πείσουν ότι "νομίζει πως πονάει". Το αποτέλεσμα ήταν η νεαρή γυναίκα να χάσει το πόδι της και σήμερα να πάσχει από καρκίνο τον οποίο άμεσα συνδέει με την όλη της ταλαιπωρία.. Όλα αυτά αλλά και άλλα, πολύ περισσότερα, μας τα εξομολογείται η ίδια η Αμαλία μέσα από το blog της, το οποίο μέχρι πρόσφατα διάβαζαν μόνο οι γιατροί και το προσωπικό στα νοσοκομεία που νοσηλευόταν. Αλλά κι αυτό ελέγχεται. Καταγγέλλει επίσης εκείνους τους γιατρούς που την είδαν ως "κρέας", όπως λεει χαρακτηριστικά, και ως φακελάκι.
Τέλος καταγγέλλει τον ΕΟΦ και το ΙΚΑ, καθώς τους τελευταίους μήνες δεν της δίνουν την επανέγκριση που χρειάζεται για να συνεχίσει να παίρνει φάρμακο από το εξωτερικό, το οποίο μπορεί να τη βοηθήσει.
Η ιστορία της 30χρονης Αμαλίας, έγινε γνωστή μέσω της προσωπικής της ιστοσελίδας στο διαδίκτυο.
Τι άλλαξε τον τελευταίο μήνα; Το blog της Αμαλίας το ανακάλυψαν οι υπόλοιποι bloggers. Και τότε δέχτηκε μια συμπαράσταση πρωτοφανή. Το διαδικτυακό της ημερολόγια έγινε link σε δεκάδες ίσως και εκατοντάδες άλλα blogs. Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι ενώ τα σχόλια στα προηγούμενα posts της δεν ξεπερνούσαν τα 5-6 στην καλύτερη περίπτωση, το προτελευταίο της, όταν έλειπε η Αμαλία επί περίπου τρεις εβδομάδες για θεραπεία δέχτηκε τον αριθμό-ρεκόρ των 477 σχολίων, κάτι που αναλογικά σημαίνει ότι δέχτηκε τουλάχιστον 5πλάσιες επισκέψεις.
Η Αμαλία περιγράφει τις αγωνίες της στους διαδρόμους των νοσοκομείων, την άθλια αντιμετώπιση που είχε από κάποιους "λειτουργούς" του Ιπποκράτη και μάλιστα αναφέροντας ονόματα και ημερομηνίες αλλά δεν παραλείπει να αναφερθεί και στους γιατρούς-ανθρώπους που στάθηκαν δίπλα της και της έσωσαν τη ζωή - και κυριολεκτικά και μεταφορικά.
Η Αμαλία εξακολουθεί να διατηρεί τόσο την ψυχραιμία της όσο και την αισιοδοξία της. Αλλά όπως αναφέρει η ίδια στο blog της "αποφεύγω τη συναναστροφή με τα αγαπημένα που ανίψια ώστε να μην τους λείψω, αν πεθάνω
