Η Raihan είναι κάτοικος του χωριού Sarab ή όπως το έχουν ονομάσει οι δημοσιογράφοι του χωριού του οπίου. Στα αφιλόξενα βουνά του Αφγανιστάν υπάρχουν οικισμοί που όλοι, από τα νήπια μέχρι τους γέρους, είναι τοξικομανείς. Εθισμένοι στο όπιο. Η Raihan κάπνιζε όταν ήταν έγκυος, ο γιος της Shamsuddin, ενός έτους τώρα, είναι εξαρτημένος από τη γέννησή του.
Ο παππούς του και πατέρας της είχε δηλώσει σε αμερικανικό δίκτυο πως «όταν ήταν μωρό έκλαιγε ασταμάτητα. Αν η μάνα του τού φυσούσε καπνό στο πρόσωπο, κοιμόταν». Είπε κιόλας πως ντρέπεται και ότι κάποτε είχε 1.200 πρόβατα.
Τα πούλησε όμως όλα για να αγοράσει όπιο. Μετά ακολούθησε η γη του κι ύστερα το σπίτι του. Γιατί; «Το όπιο είναι ο γιατρός μας.
Όταν το στομάχι σου πονά, ρουφάς λίγο». Όταν ο εγγονός του έκοψε το δάχτυλό του σε ένα τζάμι, του φύσηξε λίγο μέσα στο στόμα. Γιατί; «Αν δεν έχεις φάρμακα, δεν έχεις άλλη επιλογή».
