Γκρέγκορ Μέντελ: 189η επέτειος γέννησης και η Google αφιερώνει
Ο Γκρέγκορ Γιόχαν Μέντελ (Gregor Mendel), γνωστός και ως ο "πατέρας της Γενετικής", ήταν Αυστριακός μοναχός που μελέτησε τους μηχανισμούς της κληρονομικότητας χαρακτηριστικών στα φυτά.
Τα συμπεράσματα του από την έρευνα του για τη μελέτη της κληρονομικότητας στα υπόλοιπα είδη, συμπεριλαμβανομένου και του ανθρώπου είναι γνωστοί ως νόμοι της Μεντελικής κληρονομικότητας .
Με τον όρο Μεντελική κληρονομικότητα εννοούμε μια σειρά νόμων που επιχειρούν να περιγράψουν τη μετάδοση κληρονομικών χαρακτηριστικών από γενιά σε γενιά..Οι νόμοι του Μέντελ αποτελούν την πρώτη εμπεριστατωμένη διαπραγμάτευαση του ζητήματος της κληρονομικότητας και ταυτόχρονα τον πυρήνα ιδεών της κλασικής γενετικής.
Ο μοναχός Gregor Johan Mendel γεννήθηκε σαν σήμερα 20 Ιουλίου του 1822, στην πόλη Χάιντσεντορφ και για το λόγο αυτό η Google άλλαξε το logo της τοποθετώντας στην θέση των γραμμάτων μπιζέλια και φασόλια τα οποία και ο ίδιος μελέτησε. Το πραγματικό του όνομα ήταν Γιόχαν, το οποίο άλλαξε σε Γκρέγκορ, όταν από το 1843 έγινε μοναχός και αργότερα ιερέας στην μονή του τάγματος των Αυγουστινιανών, στην πόλη Μπρο. Ενώ ήταν μοναχός σπούδασε φυσική, χημεία, μαθηματικά, ζωολογία, βοτανική και όταν τελείωσε δίδαξε φυσικές επιστήμες στο Γυμνάσιο της πόλης.
Η θεωρία του Μέντελ εξηγεί την συμπεριφορά των γονιδίων (κληρονομικών παραγόντων) . Η μεταβίβαση των απλών χαρακτηριστικών, ελέγχονται από ορισμένες μονάδες (γονίδια) που υπάρχουν κατά ζευγάρια. Ακόμα και αν ένας από αυτούς τους χαρακτήρες δεν εκδηλώνεται σε μια γενιά, το γονίδιό του παραμένει χωριστά από το άλλο, έτσι που ο χαρακτήρας αυτός μπορεί να εμφανιστεί στην επόμενη γενιά. Η μετέπειτα πρόοδος της επιστήμης με την ανακάλυψη των χρωματοσωμάτων, οδήγησε στην αναθεώρηση των θεωριών του Μέντελ.
Οι νόμοι στους οποίους κατέληξε έγιναν γνωστοί ως 'νόμοι της Μεντελικής κληρονομικότητας' και αποτέλεσαν γενεσιουργό παράγοντα για την επιστήμη της Γενετικής
Δύο δεκαετίες μετά το θάνατό του αναγνωρίστηκε το έργο του καθώς οι έρευνές του για την κληρονομικότητα που άρχισαν το 1858, πρώτα με διασταυρώσεις μπιζελιών και αργότερα φασολιών. δεν έτυχαν καμίας αναγνώρισης. Το 1901 μελετήθηκαν από τους βιολόγους Ούγκο ντε Βρις, Κάρλ Κόρενς και Έρχ φον Τσέρμακ, που τους έδωσαν το όνομα μεντελισμός.
Ο Μέντελ συχνά αναρωτιόταν για τον τρόπο που τα φυτά αποκτούσαν μη τυπικά χαρακτηριστικά. Κατά τη διάρκεια μιας βόλτας του στον κήπο του μοναστηριού, εντόπισε μια μη τυπική ποικιλία του φυτού ornamental. Το μεταφύτευσε δίπλα σε μια τυπική ποικιλία του φυτού και επιδίωξε να παρατηρήσει αν στην επόμενη γενιά θα υπήρχε κάποια αλλαγή των χαρακτηριστικών της. Διαπίστωσε ότι τα φυτά-απόγονοι διατηρούσαν τα βασικά χαρακτηριστικά των προγόνων τους, με άλλα λόγια δεν επηρεάζονταν από το περιβάλλον. Αυτό το απλό 'πείραμα' αποτέλεσε γενεσιουργό αιτία για την ιδέα της κληρονομικότητας.
Ο Μέντελ πειραματίστηκε στη διάδοση των κληρονομικών χαρακτηριστικών του μοσχομπίζελου (Pisum sativum), το οποίο καλλιεργούσε στο μοναστήρι όπου ζούσε, στο Μπρυν της Αυστροουγγαρίας (σημερινό Μπρνο της Τσεχοσλοβακίας). Ανάμεσα στα έτη 1856 και 1863, ο Μέντελ καλλιέργησε και μελέτησε περίπου 28.000 μπιζελιές. Δημοσίευσε τα αποτελέσματά του το 1865 σε ένα άρθρο με τον τίτλο Πειράματα στον Υβριδισμό Φυτών ("Experiments on Plant Hybridization"), τα οποία όμως αγνοήθηκαν από την επιστημονική κοινότητα. Ο Μέντελ έστειλε τα αποτελέσματά του στον Ελβετό Καρλ Βίλχελμ φον Νάγκελι, σημαντικό βοτανικό της εποχής, ο οποίος όμως δεν τα θεώρησε σημαντικά. Το 1869 ακολούθησε δεύτερη δημοσίευσή τους, πάλι χωρίς αποτέλεσμα αναγνώρισης της σημασίας τους από τους επιστημονικούς κύκλους της εποχής.
