Ο Ντιέγκο Μαραντόνα μπορεί να έφυγε από την ζωή, αλλά έχει αφήσει ανεξίτηλο το στίγμα του στην Εθνική Αργεντινής, ενώ πολλοί μετέπειτα παίκτες δεν έχουν καταφέρει να ξεπεράσουν τον θρύλο του.
Ο μύθος του Μαραντόνα με την Αργεντινή ξεκινάει το μακρινό 1986, ενώ ο ίδιος καθιερώνεται με το προσωνύμιο «το Χέρι του Θεού».
Τότε, η Αργεντινή αντιμετωπίζει την Αγγλία στα προημιτελικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου Ποδοσφαίρου του 1986 στο Μεξικό, με τις δύο χώρες να έχουν εχθρικές σχέσεις εκείνη την περίοδο.
Η πρώτη κόντρα μεταξύ των δύο κρατών ξεκινάει το 1966, όταν η Αγγλία είχε αποκλείσει την Αργεντινή στην προημιτελική φάση του Παγκοσμίου Κυπέλλου με 1-0. Παράλληλα, στο παιχνίδι αυτό, είχαν σημειωθεί σοβαρά επεισόδια από τους παίκτες της εθνικής Αργεντινής, που είχαν θεωρήσει ότι η Αγγλία είχε ευνοηθεί υπερβολικά από τη διαιτησία.
Έπειτα, η κόντρα κορυφώνεται με την εισβολή της Αγγλίας στα νησιά Φώκλαντ και τον πόλεμο με την Αργεντινή.
Έτσι, 20 χρόνια μετά, κατά μία ιστορική σύμπτωση, οι δύο αυτές ομάδες βρέθηκαν πάλι αντιμέτωπες σε προημιτελική φάση, με επίσης παιχνίδι νοκ-άουτ για την πρόκριση στην 4-άδα των ημιτελικών. Ο αγώνας έγινε στις 22 Ιουνίου 1986, στο στάδιο Αζτέκα, μπροστά σε 114.580 θεατές.
Στα πρώτα λεπτά του αγώνα, φάνηκε και οι δύο ομάδες να ξεκινούν νευρικά, με πολλές χαμένες ευκαιρίες εκατέρωθεν. Η καλύτερη φάση για την Αγγλία ήταν στο 13ο λεπτό.
Στη συνέχεια, η Αργεντινή άρχισε να κυριαρχεί στην κατοχή της μπάλας, με αρκετές ευκαιρίες (πολλές από τις οποίες έγιναν από τον Μαραντόνα), που όμως δεν μπορούσαν να διασπάσουν την εμφανώς ανθεκτική βρετανική άμυνα και το ημίχρονο έληξε 0-0.
Η εκδίκηση… του Μαραντόνα
Στο 51' (6ο λεπτό του δευτέρου ημιχρόνου) ύστερα από λανθασμένο γύρισμα του ποδοσφαιριστή της Αγγλίας Στιβ Χοτζ, ο Μαραντόνα έτρεξε προς την μπάλα, η οποία κατευθυνόταν ψηλοκρεμαστά προς την μικρή περιοχή.
Ο τερματοφύλακας της Αγγλίας, Πίτερ Σίλτον, αντέδρασε εγκαίρως με έξοδο, τρέχοντας επίσης προς την μπάλα, με σκοπό να την αποκρούσει.
Μάλιστα ήταν σε σαφώς πιο πλεονεκτική θέση για κάτι τέτοιο, καθώς ήταν σχεδόν 20 πόντους ψηλότερος από τον Μαραντόνα: 1,83 έναντι μόλις 1,65 μέτρα. Την καθοριστική στιγμή, ωστόσο, ο Μαραντόνα σήκωσε το αριστερό του χέρι και για δέκατα του δευτερολέπτου πρόλαβε την μπάλα, χτυπώντας την δυνατά με αυτό και στέλνοντάς την στα δίχτυα. Ο Τυνήσιος διαιτητής Ali Bin Nasser, μη βλέποντας την παράβαση, καταλόγισε το τέρμα ως έγκυρο.
Ο Μαραντόνα αργότερα είπε ότι: «Περίμενα τους συμπαίκτες μου να με αγκαλιάσουν, αλλά κανείς δεν ήρθε... Τους είπα: Ελάτε να με αγκαλιάσετε, αλλιώς ο διαιτητής δεν θα το μετρήσει». Ο διαιτητής όμως δεν είχε διακρίνει καλά την φάση και νόμισε ότι ο Μαραντόνα είχε χτυπήσει την μπάλα με κεφαλιά. Παρά τις έντονες διαμαρτυρίες των Άγγλων, και ιδίως του Σίλτον και του Terry Fenwick, ούτε ο διαιτητής, ούτε ο επόπτης (Bogdan Dotchev από τη Βουλγαρία) άλλαξαν γνώμη.
Στη συνέντευξη τύπου μετά τον αγώνα, ο Μαραντόνα, αντί να παραδεχτεί την παράνομη κίνηση που έκανε, δήλωσε ότι το γκολ επετεύχθη: «un poco con la cabeza de Maradona y otro poco con la mano de Dios» («λίγο με το κεφάλι του Μαραντόνα και λίγο με το χέρι του Θεού») αφήνοντας στην ιστορία το γκολ με αυτό το όνομα.
Μάλιστα χρειάστηκε να περάσουν 19 χρόνια για να παραδεχτεί επίσημα ότι σκόραρε με το χέρι, καθώς μόλις το 2005 το παραδέχτηκε δημόσια.
