Η κινηματογραφική σεζόν που ολοκληρώνεται ουσιαστικά με την αποψινή απονομή των βραβείων Όσκαρ, είχε αρκετή... δόση από θέματα υγείας, γύρω από τα οποία στήθηκαν μερικές από τις πιο αξιόλογες ταινίες.
Στο "Still Alice" είδαμε την Τζούλιαν Μουρ να "παλεύει" με το Αλτσχάιμερ, στο "The Fault in Our Stars" το σενάριο ακουμπούσε στο ευαίσθητο θέμα του καρκίνου σε μικρή σχετικά ηλικία, στο "Cake" η Τζένιφερ Άνιστον υπέφερε από χρόνιους πόνους και εθισμό στα παυσίπονα, ενώ και στο "Obvious Child", η ιστορία αφορά μια νεαρή γυναίκα που έχει μια εγκυμοσύνη "εκτός προγράμματος" και καταλήγει να κάνει έκτρωση.
Μία από τις ταινίες που επίσης ξεχώρισαν και είναι στις επικρατέστερες για κάποια διάκριση στην απονομή των Όσκαρ ήταν και το "Η Θεωρία των Πάντων" (The Theory of Everything), όπου ουσιαστικά παρακολουθούμε μια βιογραφία του σπουδαίου Στίβεν Χόκινγκ, ο οποίος ως γνωστόν πάσχει εδώ και δεκαετίες από Αμυοτροφική Πλευρική Σκλήρυνση (την ασθένεια ALS που έφερε το... φαινόμενο ALS Bucket Challenge μέσα στο 2014).
Είναι από τις περιπτώσεις που μια ταινία αποδίδει αρκετά πειστικά τα όσα αφορούν την συγκεκριμένη ασθένεια. Ο δρ Jeffrey D. Rothstein από το "Brain Science Institute" και ο Robert Packard από το "Center for ALS Research" του πανεπιστημίου Johns Hopkins, υποστηρίζουν ότι...
...η ταινία πήρε άριστα επειδή...
Πρώτον, η ταινία απεικονίζει αυθεντικά τις λεπτές και τυπικές αλλαγές της πρώιμης έναρξης των συμπτωμάτων που χαρακτηρίζουν τη νόσο, όπως το περιστασιακό μπέρδεμα στο περπάτημα, ο κακός χειρισμός και η ρίψη αντικειμένων από τα χέρια. Αυτές οι αλλαγές σηματοδοτούν τα πρώιμα συμπτώματα της ALS στα χέρια, στα πέλματα και στην αδυναμία των μυών των ποδιών.
Η επιβράδυνση στον βηματισμό του Χόκινγκ, η αδέξια γραφή του και το παραπάτημά του όταν προσπαθεί να βαδίσει και να κρατήσει την κιμωλία, είναι κλασικά πρώιμα στάδια της νόσου. Ο ηθοποιός, επίσης, δείχνει με μοναδικό τρόπο την απογοήτευση που αισθάνονται πολλοί ασθενείς, όταν δεν μπορούν να κάνουν απλές εργασίες όπως το να τρώνε με πηρούνι και να χειριστούν ένα κουτάλι. Η απώλεια αυτών των απλών κινήσεων περιορίζει την ανεξαρτησία τους στις καθημερινές τους δραστηριότητες.
Η τραχειοτομή που γίνεται στον Χόκινγκ στην ταινία προκειμένου να μπορεί να αναπνέει καλύτερα, παρουσιάζει με ακρίβεια την τραγική απώλεια της ομιλίας και της επικοινωνίας, καθώς και τον "πρωτόγονο" τρόπο σκέψης στον οποίο αναγκάζονται να καταφύγουν οι ασθενείς προκειμένου πολλές φορές να διευκρινίσουν με κινήσεις τις λέξεις για να σχηματίσουν απλές προτάσεις.
Η ταινία μεταδίδει επίσης με επιτυχία τη συναισθηματική και σωματική καταπόνηση της ALS για τους συζύγους και τους αγαπημένους των ατόμων που υποφέρουν από αυτή.
...η ταινία υστέρησε λίγο επειδή...
Η συζήτηση που έχει ο Χόκινγκ και ο γιατρός του σχετικά με τη διάγνωσή του σε ένα διάδρομο δεν είναι ο τρόπος με τον οποίο οι γιατροί ανακοινώνουν σε κάποιον ασθενή ότι πάσχει από μια τόσο τρομακτική νόσο. Η σκηνή στερείται της προστασίας της ιδιωτικής ζωής και του σεβασμού που απαιτείται όταν πρέπει ο γιατρός να κάνει μια τόσο δύσκολη ακόμα και για τον ίδιο ανακοίνωση διάγνωσης σε έναν ασθενή.
