Με την τραγωδία του Σοφοκλή "Οιδίπους Τύραννος", στην οποία πρωταγωνιστούν ο Αιμ.Χειλάκης ως Οιδίποδας και ο Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης ως Ιοκάστη,Τειρεσίας και ως Θεράποντας, ξεκινά απόψε το Φεστιβάλ Επιδαύρου 2012.
Στις 6 και 7 Ιουλίου λοιπόν με την τραγωδία του Σοφοκλή σε σκηνοθεσία Τσέζαρις Γκραουζίνις, μία συμπαραγωγή της εταιρίας αρτivities και του ΔΗΠΕΘΕ Βόλου, σε συνεργασία με το Φεστιβάλ Αθηνών, ξεκινά το φεστιβάλ.
Ο Οιδίπους Τύραννος είναι μια αρσενική τελετουργία που ψάχνει πως είναι να χάνει κανείς, παραμένοντας «νικητής», πως «κερδίζει» ενώ τα αρνείται όλα.
Οι ηθοποιοί παρουσιάζουν την ιστορία του Οιδίποδα, αλλά εκθέτουν στα μάτια του κοινού και την ίδια τη διαδικασία της θεατρικής δημιουργίας της.
Κρέοντα και Άγγελο ερμηνεύει ο Χρήστος Σαπουντζής, κορυφαίος του χορού θα είναι ο Κώστας Κορωναίος και θα τον πλαισιώνουν οι Αλμπέρτο Φάις, Γιάννης Τσεμπερλίδης, Παναγιώτης Εξαρχέας και Ονίκ Κετσογιάν.
Τιμές εισιτηρίων
50 ευρώ (VIP), 40 ευρώ (Ζώνη Α), 30 ευρώ (Ζώνη Β), 15 ευρώ (Φοιτητικό - Ζώνη Β), 20 ευρώ (Άνω Διάζωμα), 10 ευρώ (Φοιτητικό - Άνω Διάζωμα, ΑΜΕΑ).
Υπόθεση
Τη Θήβα ταλαιπωρεί ένας φοβερός λοιμός. Ο χρησμός ορίζει ότι η πόλη θα σωθεί μόνο αν τιμωρηθεί ο δολοφόνος του προηγούμενου βασιλιά Λάιου. Ο Οιδίπους, που βασιλεύει τώρα, ζητά να βρεθεί εκείνος που σκότωσε το Λάιο. Ο μάντης Τειρεσίας κατηγορεί τον Οιδίποδα ότι εκείνος είναι το μίασμα της πόλης. Ο Οιδίπους εξαγριώνεται υποψιάζεται συνωμοσία εναντίον του. Στην πορεία αναζήτησης του δολοφόνου αποκαλύπτεται σταδιακά η αλήθεια, ο ήρωας ανακαλύπτει ποιος πραγματικά είναι. Γιος και φονιάς του βασιλιά Λάιου αλλά και σύζυγος της μητέρας του Ιοκάστης. Ύστερα από την αποκάλυψη της τραγικής και αναπόφευκτης μοίρας η Ιοκάστη απαγχονίζεται. Ο Οιδίπους αυτοτυφλώνεται.
Στα τελευταία λόγια του χορού, ο Σοφοκλής γράφει: «…Για ότι πεθαίνει περίμενε τη στερνή του μέρα, προτού το μακαρίσεις…»
Αυτή η υποβλητική ιστορία, αποκαλύπτει ανάμεσα στ’ άλλα, πόσο εφήμερη είναι η ανθρώπινη ευημερία και η δόξα. Πόσο εύθραυστη είναι η ελπίδα μας για την αιώνια και σταθερή αίσθηση της ασφάλειας και της ειρήνης.
Η παράσταση
Η πρόθεση του Τσέζαρις Γκραουζίνις στο ανέβασμα της παράστασης αυτής, δεν είναι η διδακτική (αν και σοφή) διακήρυξη της ανάγκης να υπακούσει κανείς το πεπρωμένο του.Ειδικά τώρα, ειδικά σήμερα, τον ελκύει η ευκαιρία να μιλήσει για το αναφαίρετο δικαίωμα και την ευκαιρία να παραμείνει ο άνθρωπος περήφανος ακόμα και στην πιο καταστροφική κατάσταση και να αποδεχθεί την όποια κατάρα με αξιοπρέπεια. Με άλλα λόγια, να αποδοθεί τιμή σε έναν άνθρωπο, που υποκλίνεται στην τρομερή του μοίρα, χωρίς να ταπεινώνεται.
