Στα 25 του χρόνια ο Δημήτρης Παντελάκης δίνει μαθήματα ζωής. Η σοβαρή ασθένεια του δεν τον εμπόδισε να σκαρφαλώσει σε υψόμετρο 5.642 μέτρων και να στείλει το δικό του μήνυμα δύναμης και θέλησης.
«Μέχρι τα δεκάξι μου χρειάστηκε να υποβληθώ σε είκοσι πέντε χειρουργεία. Εχει συμβεί να κάνω και δύο εγχειρήσεις μέσα σ΄ ένα μόνο δίμηνο! Τόσες πολλές φορές που έπρεπε να παραμείνω κλινήρης, αισθανόμουν πια και μειονεκτικά. Ενιωθα, δηλαδή, πως ξεχώριζα αρνητικά συγκριτικά με τους υπόλοιπους συμμαθητές μου», λέει ο 25χρονος φοιτητής στην εφημερίδα τα «ΝΕΑ».
Στις 13 Αυγούστου, μαζί με άλλους επτά έλληνες ορειβάτες πάτησε στην ψηλότερη κορυφή της Ευρώπης, το Ελ Μπρους, στον Καύκασο, στη Ρωσία.
Ήταν μόλις 5 ετών όταν εμφάνισε ξαφνικά συχνούς πονοκεφάλους και διάρροιες. Ταυτόχρονα άρχισε να χάνει βάρος, ώσπου οι γιατροί διέγνωσαν τελικά την πάθησή του, η οποία ταλαιπωρεί σήμερα με διάφορα συμπτώματα περισσότερους από 500.000 ασθενείς στην Ελλάδα, ακόμα και από τη βρεφική ηλικία. Επιδιώκει να την κάνει ευρέως γνωστή στην ελληνική κοινωνία ώστε να συνδράμει έτσι και προς την κατεύθυνση της έγκαιρης διάγνωσης και πρόληψής της.
«Στην πορεία, βλέπεις γύρω σου πως, και όμως, υπάρχουν ακόμα χειρότερα από τα δικά σου. Γι΄ αυτό και εγώ το έχω πάρει πλέον απόφαση πως θα ζω μια ζωή με την κυστική ίνωση- από τους γιατρούς άλλωστε δεν περιμένω πια τίποτα περισσότερο. Λέω, λοιπόν, και εγώ ότι όσο μπορώ θα το χαρώ. Ηδη νιώθω καλά με τον εαυτό μου, έχω πια μάθει να ευχαριστιέμαι τη ζωή. Ευγνωμονώ μάλιστα το ίδιο το πρόβλημά μου, γιατί μέσα από αυτό έμαθα να παλεύω κυριολεκτικά για την επιβίωσή μου, όχι απλώς για την καριέρα ή το σπίτι μου. Γι΄ αυτό και φροντίζω να θέτω διαρκώς υψηλούς στόχους, όπως φέτος, ανεβαίνοντας σε μεγάλα βουνά. Αμα ξέρεις να ζεις, το απολαμβάνεις όπως και να ΄χει!», λέει ο πεοσματάρης Δημήτρης.
Σπουδάζει Φυσικοθεραπεία στα ΤΕΙ Αθήνας γιατί θέλει, όπως λέει, να βοηθήσει τους νέους ανθρώπους και ειδικά τα ειδικά τα παιδιά που πάσχουν και αυτά από κυστική ίνωση.
Στη στέγη του Καυκάσου ο Δημήτρης ένιωσε ευτυχής που αντίκρυσε από τόσο ψηλά τον απέραντο ορίζοντα «Δεν το κρύβω και ότι δάκρυσα από χαρά, καθώς για πρώτη φορά στη ζωή μου είχα θέσει τόσο υψηλό στόχο και τον πετύχαινα με την πρώτη», προσθέτει ο 25χρονος, ο οποίος με δίψα για τη ζωή προχωρά μποστά και κοιτάζει ψηλά, βάζοντας καθημερινά νέους στόχους.
