Η ουρά στο λόμπι του ξενοδοχείου «Χίλτον» το πρωί του Σαββάτου είχε τα πάντα, γιατρούς, μηχανικούς, ανέργους. Πουκάμισα, γραβάτες και ταγέρ. Κουβαλούσαν συστατικές επιστολές, βιογραφικά, ακόμα και αντίγραφα ποινικού μητρώου. Στην αίθουσα που είχε δεσμεύσει η αυστραλιανή πρεσβεία θα μάθαιναν για ευκαιρίες εργασίας στον Νέο Κόσμο. Ανασφαλείς πολίτες στην Ελλάδα του σήμερα. Υποψήφιοι μετανάστες του αύριο.
Είχαν φτάσει από κάθε γωνιά της χώρας γι' αυτή την ημερίδα. Κάποιοι με δανεικά. Ορισμένοι είχαν πάει μόνοι τους. Αλλους τους περίμεναν συγγενείς, με την αγωνία γονιού που το παιδί του δίνει Πανελλαδικές Εξετάσεις. Εργένηδες και ζευγάρια. Εικοσάρηδες και σαραντάρηδες. Στελέχη πολυεθνικών ή δημόσιοι υπάλληλοι. Οι μισθολογικές περικοπές, η αβεβαιότητα στο εργασιακό τους περιβάλλον και οι μειωμένες δυνατότητες επαγγελματικής ανέλιξης τους είχαν οδηγήσει σε αυτό το ξενοδοχείο. Επρεπε να περάσουν από δύο άνδρες υπηρεσίας σεκιούριτι, να δείξουν την ειδική πρόσκληση, να σκανάρουν τον σειριακό αριθμό που τους είχε δοθεί, για να μπουν. Για την επόμενη μιάμιση ώρα εκπρόσωποι του υπουργείου Μετανάστευσης της Αυστραλίας και μέλη της ομογένειας θα τους μιλούσαν για τις δυνατότητες φυγής. Η Αυστραλία έχει ανάγκη από εξειδικευμένο και έμπειρο επαγγελματικό προσωπικό. Ζητά ηλεκτρολόγους, νοσηλευτές, πολιτικούς μηχανικούς. Και όσοι βρέθηκαν στη διημερίδα, ψάχνουν διέξοδο από την κρίση.
«Να μείνεις εδώ, να αγωνιστείς για ποιο πράγμα, όταν έχεις διδακτορικό και παίρνεις 1.000 ευρώ!», είπε ο 43χρονος οφθαλμίατρος Δημήτρης Κουρκούτας. Οι λόγοι πάντως που τον κάνουν να σκέφτεται σοβαρά τη μετανάστευση στην Αυστραλία, «είναι οι προοπτικές ανάπτυξης και η μεγάλη δυναμική σε αντίθεση με την Ελλάδα». Στην ίδια αίθουσα βρέθηκε και η παιδοψυχίατρος Μαρία Χρηστάκη, μητέρα δύο παιδιών. «Λόγω της δουλειάς του συζύγου μου έχουμε φύγει ήδη δύο φορές στο εξωτερικό, στην Ιταλία και τη Γερμανία. Εχω καλές αναμνήσεις, είναι οργανωμένα κράτη και χωρίς εκπλήξεις: ό,τι σου έλεγαν, ίσχυε. Στην Ελλάδα πλέον, με άλλα δεδομένα κοιμόμαστε και με άλλα ξυπνάμε».
Οι αυστραλιανές Αρχές είχαν λάβει πάνω από δέκα χιλιάδες αιτήσεις για τη διημερίδα του Σαββατοκύριακου. Οι θέσεις όμως ήταν περιορισμένες. Οσοι επιλέχτηκαν είχαν χωριστεί σε ομάδες που έμπαιναν στην αίθουσα ανά μιάμιση ώρα. Τους ενημέρωσαν για τις τιμές αγοράς και ενοικίασης σπιτιού. Τους είπαν ότι η διαδικασία έκδοσης βίζας μπορεί να διαρκέσει από 6 έως 24 μήνες. Τους μίλησαν για τον καιρό, ακόμα και για το πότε αρχίζει η σχολική χρονιά.
ΕΠΙΒΙΩΣΗ. Η νοσηλεύτρια Σάσα Τσιώκα έμαθε ότι ο ετήσιος μισθός της σε νοσοκομείο της Αυστραλίας θα έφτανε τα 58.000 ευρώ μεικτά. «Τον προηγούμενο μήνα πήρα 1.036 ευρώ. Μου έκαναν 250 ευρώ μείωση. Εχω παιδιά και σύζυγο στη σύνταξη, πώς να επιβιώσουμε;», είπε. Οι μισθολογικές περικοπές κάνουν και την 28χρονη υπάλληλο του υπουργείου Υγείας Αθανασία Καρανίκα να σκέφτεται τη λύση του εξωτερικού. «Με την ανακοίνωση του ενιαίου μισθολογίου ενημερώθηκα πως ούτε το μεταπτυχιακό μου μετράει», είπε.
Οι μισθολογικές περικοπές προβλημάτιζαν τους περισσότερους συμμετέχοντες, παρότι αρκετοί είχαν βρεθεί εκεί όχι για τους ίδιους, αλλά γιατί ανησυχούν για τις ευκαιρίες που θα έχουν στην Ελλάδα τα παιδιά τους. «Οταν κάνεις οικογένεια σκέφτεσαι διαφορετικά. Τα παιδιά μου πάνε στο δημοτικό, αλλά προσπαθώ από τώρα να βρω διεξόδους γι' αυτά. Να τους προσφέρω ένα καλύτερο μέλλον», είπε η γαστρεντερολόγος Μαρίνα Κοντού μόλις βγήκε από την αίθουσα. «Μεταναστεύουμε γιατί μας πνίγει ο τόπος».
Δείτε βίντεο με συνεντεύξεις
