Για τον χαμό του πατέρα της, τις απώλειες που την σημάδεψαν, την ψυχανάλυση και πόσο την έχει βοηθήσει, μίλησε σε πρόσφατη συνέντευξη της η Πέγκυ Ζήνα.
Σε σημάδεψε η απώλεια του πατέρα σου; «Πολύ. Θα με ακολουθεί η απουσία του σε όλη μου τη ζωή μέχρι να έρθει η στιγμή που θα ξανασυναντηθούμε. Μου λείπει ο μπαμπάς μου, ο φίλος μου, η ασφάλεια μου, ο πεθερός του άντρα μου, ο παππούς του παιδιού μου. Ήμουν μόλις 15 χρόνων και εκείνος 48. Τον είχα ανάγκη δίπλα μου. Ήταν πολύ νέος. Δεν ξεπερνιέται ο θάνατος. Μαθαίνεις και ζεις με αυτό. Έχασα και άλλους ανθρώπους από τη ζωή μου. Στα συγγενικά μου πρόσωπα συγκαταλέγω και τον Δημήτρη Μητροπάνο. Ήταν τεράστια η απώλεια του. Τον επικαλούμαι σε κάθε μου βήμα και νιώθω ότι είναι εκεί»
Πόσο διάστημα απαιτήθηκε για να διαχειριστείς το θάνατο του πατέρα σου; «Δεν ξέρω ακόμη. Θα σου απαντήσω σε πολλά χρόνια»
Πολλές φορές για να αποδεχτείς τέτοιες καταστάσεις απαιτείται ψυχανάλυση. Πέρασες από αυτό το βήμα; «Πήγα πρόσφατα για ψυχανάλυση. Ανακάλυψα τον εαυτό μου, τις κρυφές πλευρές του, όσα γεγονότα μου συνέβησαν που με είχαν πειράξει ή πονέσει, αλλά τα είχα θάψει μέσα μου. Πιστεύω πως όλοι οι άνθρωποι οφείλουν να κάνουν αυτό το δώρο στον εαυτό τους»
Σε τι σε βοήθησε κυρίως; «Κατάφερα να μη λειτουργώ με πόνο ή θυμό απέναντι σε ανθρώπους που με πείραξαν»
Ξεπέρασες την απώλεια των αγαπημένων σου ανθρώπων;«Η απώλεια θέλει το ξόρκισμα της, το κλάμα της, το να βιώσεις το πένθος. Έμαθα κυρίως να διαχειρίζομαι καθημερινές προστριβές που προκύπτουν με φίλους, συνεργάτες, κατανοώντας τη δική τους πλευρά και αντιμετωπίζοντας τους με αγάπη»
Πώς προέκυψε η ανάγκη σου να απευθυνθείς σε ψυχαναλυτή; «Ρώτησα τρεις τέσσερις φίλους μου που είχαν κάνει ψυχανάλυση τι τους προσέφερε, διάβασα επίσης συνεντεύξεις ατόμων που εκτιμούσα, εκτιμώ και σέβομαι ως προσωπικότητες και με επηρέασε η οπτική με την οποία περιέγραψαν όσα βίωσαν. Αισθανόμουν συσσωρευμένα πολλά πράγματα μέσα μου και καθώς είμαι πολύ ευαίσθητος άνθρωπος, έπρεπε να τα αντιμετωπίσω. Επειδή επίσης δεν έχω εκδικητικό χαρακτήρα, δεν λειτουργούσα ποτέ με τη λογική του «Δεν θα μου τα γυρίσει η ζωή; Θα σου προκαλέσω τα ίδια συναισθήματα». Η καλύτερη λύση ήταν να κατανοήσω την πλευρά του άλλου, γιατί καμιά φορά σε μια σχέση ή φταίνε και οι δυο ή κανείς από τους δύο. Οι άνθρωποι τσακώνονται γιατί απλώς έχουν διαφορετική θεώρηση για τα πράγματα, ενώ αν είχαν τη δυνατότητα να συζητήσουν πιο ουσιαστικά, θα κατακτούσαν και τον αλληλοσεβασμό. Αναβίωσα όμορφα και άσχημα πράγματα της ζωής μου και τα τοποθέτησα σε πιο σωστή βάση μέσα μου», αποκαλύπτει στο περιοδικό Εγώ
