Πέθανε ο ηθοποιός Θύμιος Καρακατσάνης
Πάντα οι συνεντεύξεις με τον Θύμιο Καρακατσάνη έκρυβαν εκπλήξεις. Μόνο που αυτή τη φορά η είδηση αφορά τον ίδιο.
Ο κορυφαίος μας ηθοποιός δηλώνει ξεκάθαρα στην «Espresso» ότι εγκαταλείπει τη μεγάλη του αγάπη, το θέατρο. Αηδιασμένος και πικραμένος για όσα συμβαίνουν γύρω μας, αλλά και στον χώρο του θεάτρου, πήρε την οριστική απόφαση να κλείσει ένα τεράστιο κεφάλαιο της ζωής του.
Ο Θύμιος Καρακατσάνης μοιράζεται μαζί μας την πιο δύσκολη απόφαση της ζωής του: να εγκαταλείψει οριστικά το θέατρο. Η απάντηση στην πλέον κλασική ερώτηση δημοσιογράφου αφοπλιστική...
- Θα εμφανιστείτε κάπου αυτή τη θεατρική σεζόν;
Θα εμφανιστώ τη Δευτέρα Παρουσία! Εχω ήδη αποσυρθεί...
Ο μεγάλος μας ηθοποιός, κατ’ εξοχήν αριστοφανικός, που μαζί του μεγάλωσαν γενιές και γενιές θεατών, τα παρατάει όλα αηδιασμένος απ’ όσα συμβαίνουν γύρω μας, αλλά και στον χώρο του θεάτρου.
«Δεν παίζω ποτέ ένα έργο που δεν έχει προβολές στο σήμερα. Αυτά τα κουλτουροειδή πράγματα που δεν λένε τίποτα για τη ζωή μας δεν μ’ ενδιαφέρουν» είχε δηλώσει σε παλιότερη συνέντευξή του στην «Εspresso της Κυριακής» ο δημοφιλής ηθοποιός. Φαίνεται όμως ότι η ίδια η καθημερινότητα και το έργο ζωής που επαναλαμβάνεται τον κούρασαν αφάνταστα. Ακόμη και ο λόγος του, αν και ξυράφι που κόβει βαθιά, λιτός. Ο χειμαρρώδης Θύμιος δεν έχει διάθεση να εξηγήσει τα ανεξήγητα. Κοφτές προτάσεις, με ουσία όμως. Οπως ο αριστοφανικός λόγος τον οποίο χρόνια υπηρετούσε μοναδικά.
Αν και όλα όσα συμβαίνουν γύρω μας θα φάνταζαν ως βούτυρο στο ψωμί του, εκείνος τα προσπερνά κουρασμένος. Αλλωστε χρόνια τώρα έχει ξεκαθαρίσει τη θέση του. Με ποιους είναι και γιατί. Τόσο ιδεολογικά όσο και συντεχνιακά. «Εκτός α [Στους «Ορνιθες» του Αριστοφάνη.] από μάνδρα, μας χωρίζει και με ιδεολογία» έχει δηλώσει επανειλημμένα. Φαίνεται όμως ότι ο Θύμιος πήρε τη μεγάλη απόφαση να υψώσει ακόμη περισσότερο τα τείχη.
- Δεν υπάρχει δεύτερη σκέψη;
Το μόνο που θα μπορούσα να συμπληρώσω είναι «δεν αφήνεις τις μαλ..., ρε Καρακατσάνη...»
- Δεν νομίζω ότι ισχύει αυτό που λέτε. Υπηρετήσατε με πάθος το θέατρο...
«Δεν μπορώ πια, δεν μπορώ...» λέει κουρασμένα και κλείνεται στον εαυτό του.
- Γιατί απέχετε;
Γιατί δεν γουστάρω!
- Μη μου πείτε ότι θα αποσυρθείτε;
Τι να αποσυρθώ, αφού έχω ήδη αποσυρθεί...
- Πώς πήρατε αυτή την απόφαση;
Ολη αυτή η αναξιοκρατία μ’ έχει κάνει να αηδιάσω.
- Νιώθετε την ανάγκη να αποτοξινωθείτε;
Ε, ναι. Μάλλον...
- Εσείς έχετε προσφέρει το γέλιο απλόχερα στο κοινό. Τώρα γιατί αυτή άρνηση;
Τώρα μου βγαίνει κλαυσίγελος...
- Αν αυτή τη στιγμή σάς έδιναν έναν χώρο, ποιο έργο θα ανεβάζατε που θα αντικατόπτριζε τη σημερινή κατάσταση;
«Τα Κουλοβάχατα», το έργο που γράφει η ίδια η ζωή.
- Ενα είδος σάτιρας;
Δεν θα έλεγα σάτιρα. Είναι είδος τραγωδίας...
- Λένε ότι ένας μεγάλος κωμικός ηθοποιός μπορεί να παίξει εξίσου καλά και αρχαία τραγωδία. Γιατί δεν το τολμήσατε;
Κάποτε, όταν ήμουν στο Θέατρο Τέχνης, με έβαλε ο Κουν, αφού τον παρακάλεσα εγώ, σε μια τραγωδία. Και με την πρώτη φράση που είπα, έσκασαν όλοι στα γέλια. Τότε κατάλαβα ότι η τραγωδία μου είναι για γέλια...
- Ξαφνικά γίνατε λιγομίλητος...
Τι να πω; Τι υπάρχει για να πεις;
- Πώς βλέπετε εξ αποστάσεως το θέατρο;
Μακάρι να λείψω από το κοινό. Με το να λείπω όμως εγώ δεν λέει τίποτα. Πρέπει να λείψουν πολλοί [Υποκλίνεται στο κοινό που τον λάτρεψε.] !
- Θέλετε να πείτε ότι σήμερα υπάρχουν άνθρωποι στον θεατρικό χώρο που δεν έχουν καμία σχέση με αυτόν;
Πιστεύω ότι η απουσία θα έκανε καλό σε πολλούς και πάνω απ’ όλα στο ίδιο το θέατρο και τον πολιτισμό μας.
- Ούτε έναν Αριστοφάνη δεν θέλετε να κάνετε το καλοκαίρι;
Στα όνειρά μου, ναι. Σκέφτομαι...
- Τι άλλο σκέφτεστε;
Είναι έτσι τα πράγματα, που όσο περνάει ο καιρός σκέφτεσαι ότι τόσα χρόνια δουλεύω και τελικά τι έκανα; Το μόνο που ακούς είναι μια πικρόχολη κριτική. Και μάλιστα για πράγματα που δεν έφταιγες.
- Δεν νομίζω ότι το κοινό ποτέ σας αντάμειψε με τέτοιου είδους κριτική...
Ναι, εντάξει. Αλλά υπάρχουν και αυτοί οι κονδυλοφόροι του κερατά. Δεν ξέρω τι άλλο θα γράψουν, αλλά ούτε και με ενδιαφέρει. Το μόνο που μ’ ενδιαφέρει είναι πώς θα ορθοποδήσει αυτός ο τόπος. Ολα τα άλλα τα έχω γραμμένα!
«Ολοι κάνουν αγώνα αφού έχει τελειώσει ο αγώνας»
- Την κατάσταση που βιώνουμε όλοι μας πως τη σχολιάζετε;
Πολύ ωραία! Ο,τι πρέπει για να αρχίσεις να βρίζεις!
- Πώς αντιμετωπίζετε αυτή την κρίση;
Με κρίση!
- Πιστεύετε ότι θα βγει η χώρα από το αδιέξοδο;
Η χώρα ποτέ δεν ήταν εκτός. Δεν ξέρω αν θα βγει. Αμα δεις αυτά που καθορίζουν τη ζωή μας πολιτικά, πολιτιστικά, κοινωνικά, είναι να χτυπάς το κεφάλι σου στον τοίχο.
- Πιστεύετε ότι έχουμε μια νέα κατοχή;
Δεν είμαστε ούτε υπό κατοχή...
- Σε τι κατάσταση βρισκόμαστε;
Ανοχύρωτοι εντελώς!
- Εσείς, βαθιά πολιτικοποιημένος καλλιτέχνης, από τις μεγάλες φυσιογνωμίες του σύγχρονου ελληνικού θεάτρου, τι πιστεύετε ότι πρέπει να γίνει για να δούμε μια άσπρη μέρα σε αυτό τον τόπο;
Να είμαστε [Στον «Πλούτο» του Αριστοφάνη.] πιο ακριβοί σε όλα.
- Πώς νιώθετε όταν λοιδορεί τη χώρα μας στα πρωτοσέλιδά του ο ξένος Τύπος;
Φαίνεται κατάλαβαν τι είμαστε...
- Ολους αυτούς τους δυσβάσταχτους φόρους εσείς τους πληρώνετε ή κάνετε αντίσταση και ανυπακοή;
Οση ανυπακοή και να κάνεις, έρχεται η εφορία και σ’ τα βουτάει.
- Το Σωματείο Ηθοποιών αποφάσισε να κάψει τα λεγόμενα «χαράτσια»...
Ναι, ε; Πού ήταν τόσα χρόνια το σωματείο;
- Τι σας πονάει περισσότερο έτσι όπως έχουν εξελιχθεί τα πράγματα;
Αυτό που με πονάει είναι ότι όλοι κάνουνε αγώνα αφού έχει τελειώσει ο αγώνας!
- Θα μπορούσατε να βγείτε σε μια πλατεία και να προτρέψετε τους συμπολίτες σας να επαναστατήσουν;
Θα μπορούσα να το κάνω απευθυνόμενος στους ανθρώπους του θεάτρου. Ομως, αν δεν υπάρχει εισιτήριο, δεν μπορείς να κάνεις επανάσταση. Ολα για το εισιτήριο γίνονται.
- Εσείς θυμάστε κάποια άλλη τόσο δύσκολη εποχή;
Δεν θυμάμαι δύσκολη εποχή για τη χώρα, γιατί δεν υπήρξε καμία εύκολη.
- Ισως όλο αυτό το ψέμα που κρυβόταν στο ιλουστρασιόν περιτύλιγμα, που λέγατε κάποτε, να μας ξεγελούσε...
Ναι, νομίζαμε ότι ξεγελάει... Αλλά κανείς δεν ξεγελάει κανέναν τελικά. Το συμπέρασμα: Και το γέλιο είναι πιο ακριβό πια...
«ΑΝ ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΓΕΝΝΗΜΕΝΟΣ ΝΑ ΔΙΑΦΘΕΙΡΕΣΑΙ, ΥΠΟΦΕΡΕΙΣ»
- Από οικονομικής πλευράς πώς είστε; Πολλοί ομότεχνοί σας λένε ότι περνάνε δύσκολα, πόσο μάλλον εσείς που δεν εργάζεστε τώρα...
Θα δούμε... Εμείς είμαστε νοικοκυραίοι πάντα.
- Εχετε και τον μπαξέ σας που έχει όλα τα καλά...
Ναι! Πρέπει να είσαι νοικοκύρης για να μην ενοχλείς το κοινωνικό σύνολο.
- Η κόρη σας η Αλεξάνδρα εμφανίζεται κάπου αυτή την περίοδο;
Οχι, δεν παίζει. Αυτή δεν είναι γεννημένη για βρόμικα...
- Πώς θα ήταν «βρόμικη» η κόρη σας που προέρχεται από μια τέτοια οικογένεια;
Δεν νομίζω ότι παίζει ρόλο η οικογένεια. Τα σόγια των μεγάλων πολιτικών δεν είχαν οικογένειες; Γιατί έγιναν έτσι; Αν δεν είσαι γεννημένος να διαφθείρεσαι, υποφέρεις...
- Φοβάστε για το μέλλον των παιδιών σας;
Για το μέλλον όλων των παιδιών φοβάμαι. Τα παιδιά μου δεν ζουν έξω από την κοινωνία και ούτε μπορεί κανείς να διαφυλάξει τα παιδιά του. Το μόνο που μπορείς είναι να τα διδάξεις. Και δυστυχώς, η διδαχή είναι να τα κάνεις να αποστρέφονται τον κόσμο...
