Σε εκτεταμένες οργανικές βλάβες, που μπορούν ακόμα και να φτάσουν σε μερική ή ολική αναπηρία, οδηγούν οι ακραίες αποτοξινωτικές δίαιτες, οι οποίες επιβάλλουν την πολύ αυξημένη πρόσληψη υγρών, προκειμένου να αποβληθούν ευκολότερα οι τοξίνες από το σώμα και να μειωθεί δραστικά το αίσθημα της πείνας. Ακούγεται σοκαριστικό, αλλά είναι απολύτως αληθινό και συνέβη πρόσφατα σε άτυχη Βρετανίδα, η οποία πλήρωσε με αυτό το βαρύτατο τίμημα την επιθυμία της να χάσει γρήγορα -λόγω καλοκαιριού- μερικά περιττά κιλά και να αποκτήσει πιο καλλίγραμμη σιλουέτα σε χρόνο ρεκόρ.
«Αν και το σώμα μας αποτελείται από νερό σε ποσοστό περίπου 70%, αυτό δεν σημαίνει ότι η υπερβολική του πρόσληψη εξωγενώς ωφελεί», εξηγεί η δρ Ursula Arens της Βρετανικής Ενωσης Διαιτολόγων, η οποία προσθέτει:
«Δυστυχώς, οι περισσότερες δίαιτες αποτοξίνωσης, που για ευνόητους λόγους κάνουν θραύση κατά τους θερινούς μήνες, προβάλλουν την κατανάλωση υγρών ως κύριο μέσο για την ταχύτερη αποβολή των τοξινών, ενώ κάποιες από αυτές ισχυρίζονται ότι έτσι ενισχύεται ακόμα και η φυσική λάμψη του δέρματος. Ωστόσο, είναι λάθος να ζορίζουμε τον εαυτό μας να πιει περισσότερο νερό από όσο νιώθουμε πως χρειαζόμαστε. Η ιδανική ποσότητα διαφέρει από άνθρωπο σε άνθρωπο και εξαρτάται από το φύλο, την ηλικία, τη σωματική διάπλαση, τις καιρικές συνθήκες και κυρίως το βαθμό της σωματικής του δραστηριότητας. Επίσης δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι νερό προσλαμβάνουμε και από άλλες πηγές, όπως είναι οι σούπες, τα ροφήματα, τα ποτά και κάποια πλούσια σε υγρά τρόφιμα, όπως τα φρούτα και τα λαχανικά».
Την ίδια άποψη συμμερίζεται ο κορυφαίος καθηγητής Νεφρολογίας του λονδρέζικου Πανεπιστημίου Saint George, δρ Graham MacGregor, ο οποίος επισημαίνει πως η γνωστή θεωρία ότι η τακτική κατανάλωση υγρών βοηθά τον οργανισμό, στερείται παντελώς επιστημονικής τεκμηρίωσης. «Αντιθέτως, είναι αποδεδειγμένο από κλινικά πειράματα ότι η αυξημένη πρόσληψη νερού κουράζει τους μηχανισμούς του οργανισμού, που ρυθμίζουν την ισορροπία των υγρών. Κι αυτό γιατί η υπερβολική πρόσληψη νερού οδηγεί σε αραίωση της φυσιολογικής συγκέντρωσης των ηλεκτρολυτών στο αίμα», προσθέτει ο δρ MacGregor.
Οπως εξηγεί ο Βρετανός ειδικός, όταν ένα βιολογικό διάλυμα -όπως είναι το αίμα- αραιώνεται σε σημαντικό βαθμό, τότε ο οργανισμός αναγκάζεται να υπερ-λειτουργήσει για να το επαναφέρει στην πρότερη κατάσταση. Την κύρια επιβάρυνση υφίστανται τα νεφρά, τα οποία αποτελούν ζωτικές αντλίες του σώματος. Η κατάσταση που διαμορφώνεται στο σώμα διαφέρει από αυτή που προκαλεί η αφυδάτωση, μια διαταραχή κατά την οποία οι ηλεκτρολύτες δεν αραιώνονται αλλά χάνονται με την εφίδρωση και τη διούρηση. Ωστόσο, και στις δύο περιπτώσεις οι προκαλούμενες βλάβες είναι σημαντικές και μπορούν ακόμα και να οδηγήσουν σε απώλεια ζωής. Συγκεκριμένα, όταν η πρόσληψη υγρών ξεπερνά κάποια ανώτατα ανεκτά επίπεδα, το επιπλέον νερό περνά μέσω της ώσμωσης στο εσωτερικό των κυττάρων των διαφόρων ιστών, προκαλώντας επικίνδυνα οιδήματα. Το φαινόμενο αυτό που περιγράφεται σαν υδρο-δηλητηρίαση μπορεί να εμφανιστεί και έπειτα από κατανάλωση άλλων υγρών, όπως είναι η μπίρα.
e-tipos
