Την ώρα που οι ποδοσφαιριστές της ΑΕΚ μπήκαν στο χορτάρι της OPAP Arena με... φαλτσέτες στα δόντια, έτοιμοι ψυχικά και πνευματικά για να παίξουν έναν τελικό, οι παίκτες του Παναθηναϊκού έμειναν στα... αποδυτήρια και δεν βγήκαν στο γήπεδο σε κανένα απ’ τα δύο ημίχρονα.
Η μάχη είχε χαθεί με το... καλημέρα! Το έχασε ο Πόνσε στο 6’, το έβαλε ο Ελίασον στο 7’, σε δεύτερη -κολλητά- κάκιστη αντίδραση όλου του αμυντικού transition των "πράσινων".
Αυτή τη φορά, εν αντιθέσει με τις 3 απ’ τις 4 φορές που προηγήθηκε αντίπαλος του Παναθηναϊκού σ’ αυτή τη διαδρομή των playoffs, δεν υπήρξε αντίδραση. Παρά μόνο η αποκαρδιωτική εικόνα μίας ομάδας που αδυνατούσε να ακολουθήσει το ρυθμό και την ένταση που επέβαλλε στοχευμένα ο αντίπαλός της απ’ το πρώτο λεπτό. Κι ως εκ τούτου δεν είχε καμία τύχη.
Ο Παναθηναϊκός ξόδεψε πάρα πολλά "κανονάκια" στο φίνις της σεζόν (4 χαμένοι βαθμοί στη Λεωφόρο με Λαμία και Κηφισιά κι άλλοι 2 στο Ηράκλειο με τον ΟΦΗ), βάζοντας μόνος του τη θηλιά γύρω απ’ το λαιμό του. Υποχρεώθηκε να ζήσει με το αίσθημα του "τρέχω και κυνηγάω" απ’ την εκκίνηση των playoffs κι ακόμη και μετά την εντός έδρας ήττα απ’ τον ΠΑΟΚ, κατάφερε με το σερί που έκανε, να ξανακερδίσει την ευκαιρία του ως "διεκδικητής".
Και στο ματς που ήταν πλέον ο πρώτος "τελικός" του, δεν κατέβηκε καν να δώσει τη μάχη του, προσφέροντας τα πάντα στο... πιάτο της ΑΕΚ: Αύρα, ψυχολογία, απόσταση 4+1 (ελέω ισοβαθμίας) βαθμών, αίσθημα ανωτερότητας...
Ας το έδινε κι ας "απαντούσε" το γήπεδο
Ο Φατίχ Τερίμ (κι όλος ο Παναθηναϊκός) έχει δίκιο να διαμαρτύρεται για το πέναλτι που δεν δόθηκε στον Κώτσιρα στο μαρκάρισμα του Αραούχο στο 27’. Τεράστιο σφάλμα του Γάλλου ρέφερι Βίλι Ντελαζό, ακόμη μεγαλύτερο του συμπατριώτη του στο VAR, Αλεξάντρ Καστρό που είχε στρωμένη τη φάση και δεν τον φώναξε καν στο μόνιτορ να δει πως υπήρχε καθαρή παράβαση.
Στο ματς της 14ης Ιανουαρίου, ο VAR Ιβάν Μπέμπεκ δεν έδωσε το πέναλτι του Πινέδα στον Βέρμπιτς με το σκορ στο 1-1. Οι περίφημες "λεπτομέρειες" και η έλλειψη διαιτητικής ευθυκρισίας, που παίζουν πάντα (πολύ) μεγάλο ρόλο σ’ αυτά τα ματς κι ο Παναθηναϊκός σε δύο κομβικά ματς δεν τις είχε μαζί του.
Μπορεί να μην άλλαζε και τίποτα στη ροή και στην εικόνα του αγώνα, αν δινόταν το πέναλτι κι ευστοχούσε ο Παναθηναϊκός για να το φέρει το ματς σε 1-1 στο ημίωρο. Ενδεχομένως η ορμητικότητα της ΑΕΚ να παρέμεινε ίδια κι απλώς να άλλαζε η έκταση της "πράσινης" ήττας. Δεν θα το μάθουμε ποτέ βεβαίως... Ας το έδινε, ωστόσο, για να μην υπάρχουν τα "αν". Ας το καταλόγιζε κι ας έδινε μετά τις "απαντήσεις" το γήπεδο.
Δεν ασχολήθηκε όπως έπρεπε με το plan B
Εκτός απ’ το μεγάλο σφάλμα των Γάλλων ρέφερι, η κουβέντα μοιραία επιστρέφει και στον βαθμό (αν)ετοιμότητας του Παναθηναϊκού σ’ ένα ματς όπου θα έπρεπε να αντιμετωπιστεί σαν "τελικός", αλλά η εικόνα του ήταν πολύ κατώτερη των περιστάσεων όπως παραδέχθηκε με περισσή ειλικρίνεια κι ο Φώτης Ιωαννίδης μετά το ματς.
Ο Τερίμ γνώριζε απ’ το απόγευμα της Κυριακής (21/4) πως υπήρχε πολύ σοβαρή πιθανότητα να μην έχει σ’ αυτό το παιχνίδι τον Μπερνάρ. Το διήμερο που ακολούθησε, ωστόσο, όλος ο οργανισμός του Παναθηναϊκού ασχολήθηκε περισσότερο με το εάν θα προλάβει ο (καθοριστικός) Βραζιλιάνος μεσοεπιθετικός για να παίξει κι όχι τόσο με το plan B. Διότι όπως αποδείχθηκε στο γήπεδο στο συγκεκριμένο κομμάτι του παιχνιδιού των "πράσινων" δεν... υπήρχε plan B.
Ναι, ο "Μπέρνι" είναι κομβικός και σχεδόν αναντικατάστατος σ’ αυτό που παίζει ο Παναθηναϊκός το τελευταίο τρίμηνο, διότι δεν υπάρχει άλλος παίκτης με τα αγωνιστικά χαρακτηριστικά του. Εντούτοις, με δεδομένο πως το πιο πιθανό σενάριο ήταν να μην προλάβει να αγωνιστεί (μεγάλη η γκαντεμιά των "πράσινων" σ’ αυτό το κομμάτι δεν το συζητάμε), θα έπρεπε να αναζητηθεί κάτι διαφορετικό και σαφώς πιο "στέρεο" ως εναλλακτική.
Δεν μπορούσε να το υπηρετήσει αυτό ο Λημνιός
Η επιλογή με τον Λημνιό στ’ αριστερά απλά δεν έβγαινε απ’ το πρώτο... λεπτό του αγώνα. Και δεν πρέπει βεβαίως να συγκεντρώσει πάνω του όλη τη γκρίνια το παιδί. Σαφώς και ήθελε να δώσει ότι καλύτερο μπορούσε, όμως "φώναζε" από μακριά το γεγονός πως δεν έχει ρυθμό στα πόδια του. Και σε έναν "τελικό" όπου ο αντίπαλος μπαίνει μέσα με σκοπό να σε "καρυδώσει" δεν μπορεί να ξεκινάει βασικός ένας παίκτης που έχει παίξει μόλις ένα 90λεπτο με τη Λαμία και άλλα 20 λεπτά αλλαγή με την ΑΕΚ στη Λεωφόρο.
Κι επίσης θα πρέπει κάποια στιγμή να δοθεί μία απάντηση κι απ’ τον Τερίμ τι ποδοσφαιρικό "έγκλημα" έχει κάνει ακριβώς ο Ντάνιελ Μαντσίνι κι έχει "εξαφανιστεί" ακόμη κι απ’ το ενδιάμεσο rotation της ομάδας...
Πιθανότατα και με τον Μπερνάρ παρόντα, να έχανε ο Παναθηναϊκός με βάση τη συνολική εικόνα του αγώνα. Όμως ήταν ξεκάθαρο πως χρειαζόταν ένας έξτρα "πόλος" στο κράτημα της μπάλας και στην προσπάθεια αποφόρτισης της πίεσης που άσκησε απ’ το πρώτο λεπτό η ΑΕΚ στους "πράσινους". Κι ο Λημνιός δεν μπορούσε, βάσει χαρακτηριστικών, να το υπηρετήσει αυτό.
Καμία "απάντηση" στην ένταση που έβαλε η ΑΕΚ
Πέρα απ’ την πνευματική ανεπάρκεια που έβγαλε το "τριφύλλι", χρειαζόταν και μία διαφορετική προσέγγιση, την οποία ο Παναθηναϊκός δεν την πήρε στο γήπεδο απ’ τον προπονητή του. Η ΑΕΚ έστηνε διαρκώς "παγίδες" σε όλο το γήπεδο, βγάζοντας τρομερή ένταση και πίεση, ακόμη και προς το τέλος του ματς, όταν οι "πράσινοι" (με εξαίρεση τον Αράο) έμοιαζαν πια πνευματικά "παραδομένοι".
Και σ’ αυτή την ένταση, την πίεση και την ορμητικότητα της ΑΕΚ, ο Παναθηναϊκός όχι μόνο δεν βρήκε κάποιο αντίδοτο, αλλά ήπιε όλα τα "δηλητήρια". Κι αυτά που του έδωσαν οι αντίπαλοί του κι αυτό που του έδωσαν ενδιάμεσα οι διαιτητές. Κακές αποστάσεις των γραμμών, χαμένο το 90% των μονομαχιών (το ίδιο και οι δεύτερες μπάλες), σοβαρά λάθη με αποκορύφωμα την "γκέλα"-μαχαιριά του Ακαϊντίν στο 38’. Εκεί όπου ουσιαστικά τελείωσε το ματς...
Όσο έχει ακόμα ελπίδες, πρέπει να το παλέψει
Πλέον η κατάσταση δεν είναι στα χέρια του Παναθηναϊκού. Η ΑΕΚ μετά τις απώλειες που είχαν ο ΠΑΟΚ κι ο Ολυμπιακός, δείχνει να έχει πια το απόλυτο πλεονέκτημα για τον τίτλο και θα πρέπει να γίνουν πολλοί συνδυασμοί πραγμάτων στις 3 αγωνιστικές που απομένουν (συν το εξ αναβολής ΠΑΟΚ-Ολυμπιακός) για να μην φτάσει στον τίτλο.
Η απογοήτευση είναι λογικά μεγάλη μετά από μία τέτοια ήττα σε κομβικό σημείο των playoffs, μα πάνω απ’ όλα μετά από τόσο αποκαρδιωτική και θλιβερή εμφάνιση απ’ την πλευρά του Παναθηναϊκού. Πρέπει όμως να ξαναμαζευτεί και πρέπει να το κάνει γρήγορα. Να κυνηγήσει με όσες δυνάμεις και ψυχολογία έχει τις τρεις νίκες στα ματς που του μένουν και να περιμένει να δει, αν μπορούν να γίνουν δύο στραβοπατήματα απ’ την πλευρά της ΑΕΚ σε Τούμπα και "Γ. Καραϊσκάκης".
Πρέπει να το κάνει, για να μην φτάσει μετά να ξαναχτυπάει το κεφάλι του στον τοίχο. Το χτύπησε ήδη τρεις φορές με τις γκέλες του στο φίνις της κανονικής περιόδου. Οσο έχει ακόμη μαθηματικές ελπίδες, ο Παναθηναϊκός οφείλει να το παλέψει. Και λογικά το βράδυ της Κυριακής θα φανεί αν υπάρχουν ακόμα ελπίδες...
