Οι φυλές των υποψήφιων δημοτικών συμβούλων. Οι 69.821 που έδωσαν τη μάχη του σταυρού

Η πρώτη μάχη των αυτοδιοικητικών εκλογών τελείωσε την προηγούμενη Κυριακή. Η δεύτερη ολοκληρώνεται σε λίγες ώρες και μετά (έπειτα και από τις ραγδαίες πολιτικές εξελίξεις) έρχεται η σειρά της «μητέρας των μαχών»: Των εθνικών εκλογών. Για κάποιους, ωστόσο, αυτό που έμεινε από την όλη διαδικασία είναι η μάχη του σταυρού. Πρόκειται για τους 69.821 υποψήφιους δημοτικούς συμβούλους που «κατέβηκαν» με τους συνδυασμούς σε όλη τη χώρα.

Ήταν τόσοι πολλοί που έγιναν ανέκδοτο και λοιδορήθηκαν. Τα social media πήραν... φωτιά! «Γίνε και εσύ δημοτικός σύμβουλος. Μπορείς» ή «Όποια πέτρα και να σηκώσεις, θα βρεις από κάτω έναν υποψήφιο δημοτικό σύμβουλο» ή «Γειά σας. Είμαι η κουτσή Μαρία, είμαι και εγώ υποψήφια δημοτική σύμβουλος» ή «άνοιξα την ντουλάπα και πετάχτηκε από μέσα ένας υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος» είναι μερικά μόνο από αυτά που γράφτηκαν όλες τις προηγούμενες ημέρες.

Γιατί, όμως, κάποιος να βάλει υποψηφιότητα για δημοτικός σύμβουλος; Για τα λεφτά; Για τη δόξα; Για το «βόλεμα»; Από πραγματικό ενδιαφέρον και θέληση για συμμετοχή στα κοινά; Επειδή... είδε φως και μπήκε; Όποιος κι αν είναι ο λόγος το ζήτημα είναι πως για τους περισσότερους (είτε εκλέχθηκαν τελικά, είτε όχι) ήταν ένα κοπιαστικό μεν αλλά εξαιρετικά όμορφο ταξίδι στον κόσμο της πολιτικής. Έστω και στις... παρυφές της!
Για τα λεφτά ή τη δόξα;

Εδώ η απάντηση είναι μάλλον εύκολη: Για τη δόξα και την αναγνωρισιμότητα. Τα λεφτά που κερδίζει ένας δημοτικός σύμβουλος είναι ελάχιστα έως... μηδαμινά. Για την ακρίβεια δεν έχουν καν μισθό. Αυτό που λαμβάνουν είναι μια μίνι αποζημίωση ανά συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου που συμμετέχουν και η οποία δεν μπορεί να ξεπερνά τα 42 ευρώ, ενώ έχουν πλαφόν και μπορούν να πάρουν μέρος το πολύ σε τέσσερις συνεδριάσεις. Άρα στην καλύτερη για αυτούς περίπτωση τον μήνα μπορούν να «καθαρίσουν» έως και 162 ευρώ.

Αυτά σε ότι αφορά τα... έσοδα. Τι γίνεται, όμως, με τα έξοδα; Εδώ τα πράγματα αλλάζουν. Τα έξοδα της προεκλογικής εκστρατείας ενός υποψήφιου δημοτικού συμβούλου είναι πολλά περισσότερα. Για την ακρίβεια είναι δυσανάλογα πολλά σε σχέση με τα μηδαμινά έσοδα.

Αρχικά να μιλήσουμε για τα... νόμιμα. Τα νόμιμα έξοδα που σύμφωνα με το νόμο θα μπορούσε να κάνει ένας υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος την προεκλογική περίοδο ήταν: α) σε εκλογικές περιφέρειες µε πληθυσµό μέχρι 30.000 κατοίκους έως 1.500 ευρώ, β) σε εκλογικές περιφέρειες µε πληθυσµό 30.001 έως 60.000 κατοίκους έως 2.000 ευρώ, γ) σε εκλογικές περιφέρειες µε πληθυσµό 60.001 έως 100.000 κατοίκους έως 2.500 ευρώ, δ) σε εκλογικές περιφέρειες µε πληθυσµό 100.001 έως 150.000 κατοίκους έως 3.000 ευρώ, ε) σε εκλογικές περιφέρειες µε πληθυσµό 150.001 έως 200.000 κατοίκους έως 3.500 ευρώ, στ) σε εκλογικές ενότητες µε πληθυσµό πάνω από 200.000 κατοίκους και για κάθε 100.000 κατοίκους πάνω από τις 200.000, το ανώτατο επιτρεπόμενο όριο των εκλογικών δαπανών για κάθε υποψήφιο αυξάνεται κατά 1.000 ευρώ.

Και που δαπανόνται αυτά τα χρήματα; Κάρτες. Φυλλάδια. Συγκεντρώσεις σε τοπικά ταβερνάκια ή καφετέριες για το κλασικό «to know us better» που έλεγε ο αξέχαστος Χρόνης Ξαρχάκος. Αυτά είναι τα βασικά που κάνει ένας υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος. Αν είναι μερακλής, ωστόσο, θα δικτυωθεί στα τοπικά ΜΜΕ για πληρωμένες καταχωρήσεις (πολλές φορές με τη μορφή συνεντεύξεων) ή θα σαρώσει τα social media όπου θα χορηγεί δημοσιεύσεις ή θα στείλει χιλιάδες προσωπικά μηνύματα σε messenger, viber, κινητά κλπ, κλπ, (έχει την επιλογή να τα αγοράζει ανά εκατοντάδες και να τα στέλνει μαζικά) θα φτιάξει μέχρι και διαφημιστικά σποτάκια έχοντας προσλάβει επαγγελματία κάμεραμαν. Και επειδή ζούμε στην εποχή της πληροφόρησης και της εικόνας το πιθανότερο είναι πως αν κάποιος υποψήφιος δεν τα κάνει αυτά, θα μείνει και χωρίς έδρα στο επόμενο δημοτικό συμβούλιο.

Στη μαθηματική εξίσωση θα πρέπει να προσθέσουμε και τον προσωπικό χρόνο. Πάλι, όμως, εδώ, εξαρτάται από το πόσο... μερακλής είναι ο υποψήφιος. Υπάρχουν αυτοί που αφιέρωναν 2-3 ώρες την ημέρα αλλά υπήρχαν και εκείνοι που στο «φούντωμα» της προεκλογικής μάχης σπατάλησαν ακόμα και την καλοκαιρινή τους άδεια για να λείπουν από την εργασία τους, ώστε, να τρέχουν δεξιά και αριστερά όσες περισσότερες ώρες γίνεται. Υπήρχαν υποψήφιοι δημοτικοί σύμβουλοι σε μεγάλους δήμους της χώρας που κοιμόντουσαν μέσα στα προεκλογικά κέντρα των συνδυασμών τους για να μη χάνουν καθόλου χρόνο!
Οι φυλές των υποψηφίων δημοτικών συμβούλων

Όλο το προηγούμενο διάστημα, αν δεν ήσουν κλεισμένος σε κάποια σπηλιά, τότε το πιθανότερο είναι πως συνάντησες κάμποσους υποψήφιους δημοτικούς συμβούλους. Ανεξάρτητα από την προσωπικότητα του καθενός, όλοι τους ανήκαν σε μια από τις παρακάτω... φυλές!

Οι του κομματικού σωλήνα: Συνήθως έχουν από ελάχιστη έως καθόλου επαφή με την τοπική κοινωνία. Έχουν, όμως, μεγάλη επαφή με το κόμμα και κάπου πρέπει να βολευτούν και αυτοί. «Δικά μας παιδιά είναι», άλλωστε. Ανήκουν στην κατηγορία των επαγγελματιών της πολιτικής αν και δεν έχουν σπουδαίες περγαμηνές. Είναι αυτοί που βρίσκονται πίσω από την υποψήφιο δήμαρχο σχεδόν σε κάθε φωτογραφία ή σε κάθε τηλεοπτικό πλάνο. Δύσκολα δεν θα κερδίσουν τη μάχη του σταυρού.

Οι σελέμπριτις: Σε αυτή την κατηγορία, ειδικά σε αυτές τις δημοτικές εκλογές είχαμε... πληθώρα υποψηφίων. Τραγουδιστές. Ηθοποιοί. Ακόμα και πρώην παίκτες κάποιου reality μπαίνουν στα ψηφοδέλτια με τον αέρα του επώνυμου αν και μπορεί η επαφή που είχαν μέχρι τώρα με την πολιτική να ήταν εντελώς επιδερμική ή ακόμα και ανύπαρκτη. Επίσης, εξαιρετικά δύσκολο να μην εκλεγούν.

Οι απολιτίκ: Είναι συνήθως αυτοί που καλούνται να θέσουν υποψηφιότητα για να κλείσει το ψηφοδέλτιο. Δεν έχουν την παραμικρή επαφή με την πολιτική ή με τις ανάγκες της τοπικής κοινωνίας απλά ήξεραν έναν γνωστό, του γνωστού, που είχε έναν γνωστό δίπλα στον υποψήφιο δήμαρχο και κάπως έτσι μπήκαν στη λίστα των υποψηφίων. Είναι αυτοί που δεν θα σπαταλήσουν πολλά λεφτά, αυτοί που δεν θα σπαταλήσουν προσωπικό χρόνο και γενικά αυτοί που... δεν θα εκλεγούν και μετά θα ρίξουν το φταίξιμο στα πολιτικά κυκλώματα.

Οι τοπικές... φίρμες: Αυτή η φυλή είναι εξαιρετικά ιδιαίτερη. Οι τοπικές φίρμες στηρίζονται σε αυτό ακριβώς που είναι: διάσημοι στον τόπο τους, επειδή έτυχε να είναι παιδιά, εγγόνια, ανίψια ή οτιδήποτε άλλο, κάποιου γνωστού και συνήθως σπουδαίου ανθρώπου της περιοχής. Δεν αποκλείεται, μάλιστα, αν διαβάσετε το βιογραφικό τους στα φυλλάδια που μοιράζουν να το δείτε και εκεί: «εγγονός του τάδε», «περήφανος γιος, ενός σπουδαίου πατέρα...» κλπ κλπ. Το αν θα εκλεγούν, τώρα, είναι μια σύνθετη περίπτωση. Αν στο ψηφοδέλτιο υπάρχουν πολλοί από τις δυο πρώτες φυλές τότε, μάλλον, δεν έχουν και πολλές ελπίδες, αν και η αλήθεια είναι πως θα το παλέψουν μέχρι τέλους. Αν δεν έχουν μεγάλο ανταγωνισμό, τότε μια θέση στο επόμενο δημοτικό συμβούλιο είναι δίκη τους.

newsbeast