Και είναι οι στιγμές που τα χάνεις εντελώς ... Και κλαίμε σήμερα το δικό μας το παιδί, τον 20χρονο Βαγγέλη που απέδειξε ότι τελικά ήταν ένα πολύ ευαίσθητο παιδί που δεν άντεξε όλη αυτήν την πίεση από τους συμφοιτητές του, από τον περίγυρό του...
Ήταν τόσες οι μέρες, από εκείνο το μεσημέρι της Παρασκευής 6 Φεβρουαρίου, τόσες οι έρευνες, τόσες οι κινητοποιήσεις που θα έπρεπε να έχουν δώσει έστω και ένα σημάδι ότι ο Βαγγέλης είναι ζωντανός.
Το πτώμα βρέθηκε 800 μέτρα από τη σχολή. Εκεί που υποτίθεται ότι είχε χτενιστεί όλη η περιοχή ...
Θρήνος, ερωτηματικά και οργή από έναν θάνατο που αφήνει τόσα πολλά ερωτηματικά...
Οι έρευνες τις αμέσως επόμενες ημέρες της εξαφάνισης επικεντρώθηκαν μέσα στη σχολή, αφού οι αστυνομικές αρχές πίστευαν ότι εκεί ήταν και το κλειδί του μυστηρίου και πράγματι ήρθαν στο φως σοκαριστικές πληροφορίες σχετικά με το άγριο bullying και τα βασανιστήρια που λάμβαναν χώρα στους διαδρόμους της σχολής. Όπως προέκυψε από το πόρισμα που εστάλη στον Εισαγγελέα την περασμένη Δευτέρα, υπήρχαν άτομα που ήξεραν «πρόσωπα και καταστάσεις» σε σχέση με το bullying κατά του αγνοούμενου φοιτητή και δεν είχαν καταθέσει στην Αστυνομία. Πρόκειται για μέλη του διδακτικού και διοικητικού προσωπικού της Σχολής που έβλεπαν καθημερινά τον Βαγγέλη Γιακουμάκη και κλήθηκαν να καταθέσουν στην Ασφάλεια Ιωαννίνων τα όσα γνωρίζουν.
Αστυνομικές πηγές αναφέρουν ότι μία από αυτές τις καταθέσεις κρίνεται ως ιδιαίτερα σημαντική και φωτίζει ακόμα περισσότερο περιστατικά που δείχνουν ότι η Σχολή είχε μετατραπεί σε βασανιστήριο για τον 20χρονο. Επιβεβαιώνει ότι ο Βαγγέλης έπεφτε θύμα επιθέσεων ακόμα και μπροστά στα μάτια καθηγητών ή μπροστά στα μάτια του διοικητικού προσωπικού τόσο στις αίθουσες διδασκαλίας όσο και στην Εστία.
Χαρακτηριστική είναι μία μαρτυρία που αναφέρει ότι το Μάρτιο του 2014 υπήρχε μία κλιμάκωση των επεισοδίων με αποκορύφωμα περιστατικό κατά το οποίο ο Βαγγέλης φέρεται να δέθηκε σε καρέκλα και να κλειδώθηκε σε ντουλάπα δωματίου. Σε μία άλλη περίπτωση, σύμφωνα με κατάθεση που έχει στη διάθεσή της η Ασφάλεια Ιωαννίνων, τα καψόνια σε βάρος του περιλάμβαναν όχι μόνο να κλειδωθεί σε ντουλάπα αλλά να κάνει και το «τζουκ μποξ».
Απομένει στις αστυνομικές αρχές και στις δικαστικές στην συνέχεια να ξετυλίξουν το κουβάρι αυτής της ιστορίας...
Αυό που μένει όμως είναι ότι η Ελλάδα σήμερα Κυριακή 15 Μαρτίου κλαίει ένα δικό της παιδί, ένα θύμα φρικτού bullying.
Πολλά τα μηνύματα, πολλά τα ερωτηματικά, πολύ οργή για τις ευθύνες των "ανεύθυνο-υπεύθυνων" ...
Σήμερα είναι ημέρα πένθους και περισυλλογής.
Ας δώσει ο Θεός δύναμη σε αυτούς τους τραγικούς γονείς να μεγαλώσουν τα άλλα τους παιδιά με όλη τους την αγάπη και την φροντίδα...
Ας μιλήσουμε στα δικά μας τα παιδιά. Ας τα κάνουμε να μας εμπιστευτούν και να μιλούν, να ζητούν βοήθεια σε όποια δυσκολία.
Κανένα παιδί δεν πρέπει να ζήσει την φρίκη που έζησε αυτό το παιδί. Κανένα και είμαστε όλοι υπεύθυνοι γι αυτό. Όλοι μαζί και κάθε ένας ξεχωριστά.
Αντίο μικρέ μας Βαγγέλη ...
Ίσως εκεί που ... κίνησες να πας ... να βρεις την γαλήνη που δεν βρήκες σε αυτήν την ζωή
"Είναι κάτι παιδιά που δεν γίνονται άντρες, και δε ζουν τη ζωή τη δικιά σου, είναι κάτι παιδιά που δε γίνονται άντρες. Θα μπορούσαν να είναι παιδιά σου"
