Κάποιες φορές οι άνθρωποι δοκιμάζουν την αντοχή της σχέσης τους ώστε να δουν εάν θα κρατήσει ή αν θα τελειώσει. Συμβαίνει ενίοτε να μην καταλαβαίνουν καν ότι επιταχύνουν τον κύκλο της, πως κάποιες συμπεριφορές τους δηλητηριάζουν τη σχέση και φέρνουν αναπόδραστα τον χωρισμό.
Για την περίπτωση των τελευταίων μιλά ο ψυχοθεραπευτής Steven Ing εξειδικευμένος σύμβουλος σε θέματα γάμου και οικογένειας, εκθέτοντας πέντε βασικά μοτίβα συμπεριφοράς που θέτουν σε κίνδυνο τη σχέση και ενίοτε περνούν απαρατήρητα από όσους τα ακολουθούν. Έτσι, αν κάτι από τα παρακάτω σας φαίνεται γνώριμο και θέλετε να το αλλάξετε, μη χάνετε την ευκαιρία.
1. Επισημαίνετε διαρκώς τα «αρνητικά» στοιχεία του συντρόφου σας
Για την ακρίβεια, προσπαθείτε να τον προβάλλετε ως «τέρας», σύμφωνα με τα λόγια του ειδικού, εκφράζοντας (σιωπηρά ή στη χειρότερη ενώπιον του ίδιου ή και φίλων) την επιθυμία να ήταν αλλιώς, πιο γυμνασμένος ίσως, πιο εξωστρεφής, πιο σέξυ, πιο ευφυής, πιο στοργικός πιο, πιο, πιο… Αντί, λοιπόν, να αποφασίσετε αν προχωρήσατε σε μια σχέση με τον λάθος άνθρωπο ή να τον αποδεχθείτε με τα χαρακτηριστικά του και να προσπαθήσετε για το καλύτερο, προσπαθείτε να κατασκευάσετε το ιδανικό καταστρέφοντας το υπάρχον.
2. «Ποινικοποιείτε» τις φαντασιώσεις
Οι σεξουαλικές φαντασιώσεις δεν είναι αμαρτία ούτε και ποινικό αδίκημα, ακόμα και αν σε αυτές δεν συμπεριλαμβάνεται το άλλο μισό της σχέσης. Επιπλέον, ακόμα και αν στο μυαλό μας οι φαντασιώσεις του άλλου μοιάζουν διεστραμμένες, δεν σημαίνει πως κάνει κάτι λάθος. «Ενθαρρύνοντας τον/τη σύντροφο να μιλήσει για τις φαντασιώσεις του/της δεν διαλύουμε τη σχέση αλλά επιτρέπουμε ένα αμοιβαίο “άνοιγμα” που θα οδηγήσει σε μεγαλύτερη οικειότητα και βάθος τη σχέση, ούτως ώστε να νιώθουμε άνετα με τον απογυμνωμένο εαυτό μας», αναφέρει ο Steven Ing.
3. Απαιτείτε τον ίδιο τρόπο σκέψης
Υπάρχει μια λανθασμένη πεποίθηση ότι το μέλλον μιας σχέσης κρίνεται από τη σύμπνοια ή και ταύτιση ακόμα απόψεων, φιλοδοξιών, πίστης και πολιτικών θέσεων. Αυτό που που πρέπει να αναζητά κανείς σε μια σχέση, είναι να συμπληρώνει ο ένας τον άλλο και όχι την ομοιότητα και επικυριαρχία.
4. Απειλή ως προειδοποίηση
Αν απιστήσεις τελειώσαμε. Το έχετε σκεφτεί ή εκστομίσει ακόμα και μάλιστα άνευ λόγου, χωρίς να υπολογίσετε ότι κάτι τέτοιο μάλλον τη μυστικοπάθεια και το ψέμα θα προάγει παρά την ειλικρίνεια. Σύμφωνα με το σύμβουλο, αν μπορούμε να αποδεχθούμε και ομολογήσουμε ότι η ανθρώπινη φύση έχει πάθη που ίσως κάποτε οδηγήσουν σε λάθη, τότε η αποδοχή μεταξύ των συντρόφων «όπως είναι» είναι ευκολότερη.
