Νάσος Λαναράς: Αυτά τα δέκα βιβλία είναι η καλύτερη παρέα εν μέσω καραντίνας

Νάσος Λαναράς: Αυτά τα δέκα βιβλία είναι η καλύτερη παρέα εν μέσω καραντίνας

Μεγάλη παγίδα αυτή η δεκάδα. Τι να βάλεις και τι να αφήσεις εκτός; Να βάλεις μόνο  ξένους, ή μόνο Έλληνες; Να βάλεις φίλους, σύγχρονους ή κλασικά ονόματα με αναγνωρισμένη αξία; Όπως και να το αντιμετωπίσεις, στο τέλος κάτι θα λείπει και κάποιον θα αδικήσεις. Άσε που ο πειρασμός να προσθέσεις στην λίστα και ένα δικός σου είναι απόλυτα υπαρκτός.Γιατί όχι και θεμιτός; Ειδικά όταν πας στην βιβλιοθήκη να φρεσκάρεις την μνήμη σου για να γράψεις αυτό το κείμενο και ενώ τραβάς την «Πανούκλα», πέφτει στο κεφάλι σου το διπλανό, που τυχαίνει να είναι δικό σου. Πώς να μην το εκλάβεις ως οιωνό;Αλλά ας το προσπεράσουμε σφυρίζοντας αδιάφορα.

Λοιπόν…

1: ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΜΕΙΝΕ ΚΑΝΕΙΣ ή ΔΕΚΑ ΜΙΚΡΟΙ ΝΕΓΡΟΙ
Έχει θεωρηθεί μαζί με το «Ποιός σκότωσε τον Ρότζερ Ακρόιντ», ένα από τα δύο κορυφαία έργα της Άγκαθα Κρίστι. Όχι τυχαία. Η σύλληψη της ιστορίας με τα 10 απομονωμένα πρόσωπα που δολοφονούνται όλα και δεν υπάρχει λογική εξήγηση για το ποιος τα σκότωσε είναι ιδιοφυής. Η αφήγηση και η πλοκή επίσης. Η ατμόσφαιρα, σε παγώνει. Τα νεύρα σου κουρέλια που δεν μπορείς μέχρι την τελευταία σελίδα να καταλάβεις ΤΙ και κυρίως ΠΩΣ έγινε. Βέβαια, αν είσαι γάτα και διαβάσεις στην αρχή τα συνοπτικά προφίλ των πρωταγωνιστών, από μια φράση θα καταλάβεις ποιος είναι ο δολοφόνος, κάτι που κάνει συχνά η συγγραφέας, δίνοντας ένα φαινομενικά άσχετο στοιχείο, κλείνοντας το μάτι πονηρά στον αναγνώστη.

2: ΠΤΩΣΗ
Αν η Σουηδική ακαδημία, είχε την οποιαδήποτε επιφύλαξη για το έργο του Αλμπέρ Καμί ώστε να του απονείμει το Νόμπελ το 1957, σε τόσο νέα ηλικία, μετά την έκδοση της «Πτώσης» δεν είχε καμία. Έτσι έχασε το βραβείο ο δικός μας Νίκος Καζαντζάκης υποψήφιος επίσης την ίδια χρονιά. Μικρό σε όγκο, αλλά σπουδαίο όπως και ο «Ξένος» που τον έχουν διαβάσει οι περισσότεροι και γι’ αυτό προτείνω την «Πτώση».

3: ΑΣΚΗΤΙΚΗ
Μιας και μνημόνευσα τον Καζαντζάκη, αν κάποιος -λέμε τώρα- έχει άγνοια για το έργο του, αν διαβάσει την «Ασκητική» είναι σαν να διαβάζει την σύνοψη, ολόκληρου του έργου του. Όλη η κοσμοθεωρία του, η φιλοσοφία και η υπαρξιακή του αναζήτηση είναι αποτυπωμένη εδώ. Είναι η Βίβλος του σε 50-60 σελίδες. Πρέπει να διαβάζεται και να ξαναδιαβάζεται σε τακτά χρονικά διαστήματα.

4: ΚΑΙ ΜΕ ΤΟ ΦΩΣ ΤΟΥ ΛΥΚΟΥ ΕΠΑΝΕΡΧΟΝΤΑΙ
Γιατί να διαβάσεις τα «100 χρόνια μοναξιά», και να προσπαθείς να  ξεμπλέξεις με τους Αουρελιάνο και τους Χοσέ Αρκάδιο, όταν η Ζυράννα Ζατέλη έχει γράψει ένα ελληνικό εραλδικό αριστούργημα; Μοναδική περιγραφή της ιστορίας μιας οικογένειας του 19ου αιώνα. Κέντημα σταυροβελονιά λέξεων και εικόνων.

5: Ο ΔΡΟΜΟΣ ΜΕ ΤΙΣ ΦΑΜΠΡΙΚΕΣ
Αμερικάνικος ωμός ρεαλισμός ρε φίλε. Η μιζέρια, η φτώχεια, η παρακμή και ένα… τίποτα σαν θέμα, που γίνεται μαγικό ανάγνωσμα. Ο Τζων Στάινμπεκ έγραψε και άλλα πιο γνωστά έργα που σίγουρα γνωρίζετε, αλλά σαν προτείνω να περπατήσετε και να λερωθείτε στον δρόμο με τις φάμπρικες.

6: ΕΡΩΤΑΣ ΣΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ ΧΟΛΕΡΑΣ
Ο Μάρκες διδάσκει τον τρόπο, που πρέπει να αγαπάς. Δείτε το μεγαλείο ψυχής ενός φαινομενικά ασήμαντου ανθρώπου, που σαν σκιά περιδιαβαίνει την ζωή μέσα στις δεκαετίες, θαμπός από την λάμψη των πρωταγωνιστών γύρω του και πως στο τέλος με την επιμονή και την υπομονή κάνει φινάλε αυτός στην σκηνή, κερδίζοντας το τελικό χειροκρότημα.

7: Ο ΦΥΛΑΚΑΣ ΤΗΣ ΣΙΚΑΛΗΣ
Ο Τζέρομ Σάλιντζερ επιλέγει έναν έφηβο να μαστιγώσει τον καθωσπρεπισμό. Η Αμερική μέσα από το θολό μυαλό ενός νεαρού παρία. Η αργκό γλώσσα των νέων, γίνεται έργο τέχνης από την πένα του Σάλιντζερ. Μετά από αυτό, δεν χρειαζόταν να γράψει κανένα άλλο βιβλίο. Έχει κυκλοφορήσει πρόσφατα (πριν 2-3 χρόνια) και με νέο τίτλο « Στην σίκαλη, στα στάχια, ο πιάστης», ατυχώς κατά την γνώμη μου.

8: ΝΙΚΗ
Ο Χρήστος Χωμενίδης είναι από τους σύγχρονους Έλληνες συγγραφείς που αξίζουν την προσοχή μας και σίγουρα αφήνει το στίγμα του στην λογοτεχνία μας με πολλά από τα βιβλία του. Επέλεξα την «Νίκη» για την γλαφυρή περιγραφή του, τις πληροφορίες που δίνει για πολιτικά  γεγονότα την περίοδο του 2ου παγκοσμίου πολέμου και τον εμφύλιο και τέλος για την ψύχραιμη ματιά που μπόρεσε να διατηρήσει, περιγράφοντας την ιστορία της μητέρας του και της οικογένειά του χωρίς να χάσει μεταξύ άλλων την ειρωνική διάθεση και το χιούμορ του.

9: ΛΙΓΕΣ ΚΑΙ ΜΙΑ ΝΥΧΤΕΣ
Μα είναι δυνατόν να γράφει ιστορικό μυθιστόρημα ο Ισίδωρος Ζουργός και να διαβάζεις οποιονδήποτε άλλον. Με το που ξεκινάς την ανάγνωση, είναι σαν να περνά δίπλα σου η άμαξα του σουλτάνου Αβδούλ Χαμίτ και  ν’ακούς τα πέταλα των αλόγων, να χτυπούν στο πλακόστρωτο της συνοικίας των εξοχών φτάνοντας στην Θεσσαλονίκη. Διακτινίζεσαι στην εποχή θες δεν θες.

10: ΠΕΡΙ ΤΥΦΛΟΤΗΤΑΣ
Πιο επίκαιρο δεν γίνεται. Ο κορυφαίος στυλίστας Ζοζέ Σαραμάγκου, περιγράφει μια επιδημία λευκής τύφλωσης σε ένα δυστοπικό περιβάλλον. Μια λεπτομερής ωμή περιγραφή ενός κόσμου τυφλού. Ανατριχιαστικό, κλειστοφοβικό, γκροτέσκο, μα πάνω απ’ όλα αφοπλιστικά αληθινό. Με την γοητευτική αναρχική γραφή του. Αυτή με τις τεράστιες παραγράφους χωρίς τελείες, χωρίς ονόματα, με κεφαλαία όπου γουστάρει. Απλά σαγηνευτικός.

 

facebook.com/nasos.lanaras


Διαβάστε επίσης:

Νάσος Λαναράς: Εσπερινή θλίψη μια αγέλαστη άνοιξη

Νάσος Λαναράς: Εγώ, ο ψεκασμένος ξερόλας =

Ακολουθήστε το Madata.GR στο Google News Madata.GR in Google News

Δείτε ακόμα