Οι έξι μήνες που άλλαξαν τον κόσμο

Ήταν 31 Δεκεμβρίου του 2019 όταν μία είδηση -που φάνταζε σαν πολλές άλλες για επιδημίες και ιούς- μεταδόθηκε για πρώτη φορά από τα ΜΜΕ της Κίνας. Στην πόλη Γουχάν άνθρωποι αρρώσταιναν και πέθαιναν μετά από επώδυνη μάχη με μία ασθένεια που προσέβαλε το αναπνευστικό τους σύστημα, χωρίς πιθανότητες ανάρρωσης...   

Εκείνη η μέρα έμελε να γίνει η μέρα που θα άλλαζε για πάντα τον κόσμο, όπως τον γνωρίζουμε μέχρι σήμερα και ο τρόμος μιας νέας, αόρατης, καθόλου εύκολα αντιμετωπίσιμης απειλής ξεκινούσε το θανατηφόρο ταξίδι της στον πλανήτη.   

Δεν ήταν SARS, ούτε MERS, ούτε κάποια άλλη γνωστή ασθένεια. Αυτό που συνέβη από τις 20 Ιανουαρίου και μετά δεν αφορούσε ένα μικρό κομμάτι της Ασίας, της Ευρώπης ή της Αμερικής. Είχε να κάνει με όλον τον πλανήτη και δοκίμαζε αντοχές, κυβερνήσεις, ευθυκρισία ηγετών και ατομική ευθύνη του κάθε πολίτη χωριστά.   

Το πρώτο lockdown ξεκινά από τη Γουχάν και μέχρι τις 10 Φεβρουαρίου οι νεκροί αυξάνονται με γεωμετρική πρόοδο, με την ασθένεια πλέον να βγαίνει από τα όρια της Κίνας και να "ταξιδεύει" παντού.   

Στις 14 Φεβρουαρίου σημειώνεται ο πρώτος καταγεγραμμένος θάνατος εκτός Κίνας. Είναι στη Γαλλία τώρα που στρέφει το βλέμμα του ο πλανήτης και ενώ ηγέτες και φορείς εξακολουθούν να καθησυχάζουν τον κόσμο, να επιμένουν ότι οι Ολυμπιακοί Αγώνες θα γίνουν κανονικά, ότι δεν πρόκειται για κάτι που θα κλειδώσει όλον τον κόσμο στο σπίτι του.   

Στις 29 Φεβρουαρίου, από την Αμερική του Τραμπ που αρνείται να κοιτάξει κατάματα, έρχεται η είδηση του πρώτου θανάτου. Του πρώτου από μία τραγική λίστα χιλιάδων που θα γίνουν το πιο πικρό εξώφυλλο των New York Times.   

Τον Μάρτιο πια, η Ευρώπη γίνεται το επίκεντρο της πανδημίας και οι χώρες της, η μία μετά την άλλη, διστακτικά στην αρχή και αποφασιστικά στη συνέχεια προχωρούν στη λήψη των πιο σκληρών μέτρων κοινωνικής απομόνωσης που γνώριζε ποτέ ο αιώνας μας.   

Στις 14 Μαρτίου, Γαλλία και Ισπανία αποφασίζουν lockdown την ίδια περίοδο που ο Μπόρις Τζόνσον μοιάζει να κάει χιούμορ με τη σοβαρότητα της κατάστασης, μέχρι τη μέρα που φυσικά που νόσησε και ο ίδιος.   

Στις 16 Μαρτίου καταφθάνουν τα νέα του πρώτου θανάτου στη Βραζιλία. Με έναν Μπολσονάρου που επίσης αρνείται να πάρει την κατάσταση στα σοβαρά και κάνει ανερυθρίαστα λόγο για "παγκόσμια υστερία".   

Μέσα στον Απρίλιο η πανδημία ανεβάζει ρυθμούς. Αμερική και Ισπανία μετρούν ήδη πάνω από 10.000 θύματα. Σοκαριστικές εικόνες με εκατοντάδες φέρετρα από την Ιταλία, τη Βραζιλία, την Ισπανία κάνουν τον κόσμο να παγώσει. Άνθρωποι δεν μπορούν καν να θρηνήσουν τους συγγενείς τους, ανήμποροι να πλησιάσουν στο σημείο θανάτου τους.   

Τον Μάιο και τον Ιούνιο, η Λατινική Αμερική γίνεται το ολοκαίνουριο επίκεντρο της πανδημίας. Παγκοσμίως, μέχρι εκείνη τη στιγμή καταγράφονται 400.000 θάνατοι.    Πλέον, οι ηγεσίες ανά τον πλανήτη, είτε έπραξαν το καθήκον τους είτε αδιαφόρησαν, γνωρίζουν καλά ότι από αυτή την πανδημία σε παγκόσμιο επίπεδο θα ανακάμψουμε μετά από δεκαετίες σε ό,τι αφορά το πλήγμα στην οικονομία και αν φυσικά βρεθεί σύντομα εμβόλιο...  

 

 

e-daily

Ακολουθήστε το Madata.GR στο Google News Madata.GR in Google News

Δείτε ακόμα